หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1619

ขณะที่เธอกำลังกังวลกับสะโพกอยู่นั้น เลอศิลป์ก็ออกมาจากห้องน้ำ ทำให้เธอใจเต้นรัว

“คุณน่าจะพักผ่อนหน่อยนะ สองวันที่ผ่านมา คุณน่าจะเหนื่อยมากเลย” เลอศิลป์เดินเข้ามาจูบปากของเธอ

ก่อนที่รษิกาจะตอบโต้ได้ เลอศิลป์ก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “แต่ถ้าคุณต้องการ ผมก็ยิ่งกว่ายินดีที่จะได้ทำให้คุณพอใจ”

คำพูดของเขาทำให้แก้มรษิการ้อนผ่าวขณะที่เธอพยายามฝังตัวเองเข้าไปในผ้าห่ม

ไม่นานนัก เมื่อเธอได้ยินว่าเสียงไดร์เป่าผมเงียบไป เลอศิลป์ก็ดึงผ้าห่มอีกข้างหนึ่งมา พอขึ้นไปบนเตียงแล้ว เขาก็ดึงเธอเข้ามากอดไว้และผล็อยหลับไปทันที

คืนนั้น ทั้งสองคนนอนหลับไปอย่างสบาย

เมื่อรษิกาตื่นขึ้นมาในเช้าวันต่อมา เธอก็รู้สึกฟื้นพลังขึ้นมาได้เต็มที่

ตอนนั้นเองที่เลอศิลป์ได้รับสายจากจักรภพ

เพราะเลอศิลป์ยังอยู่ในห้องน้ำ รษิกาจึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจรับสาย

“คุณจักรภพ มีอะไรให้ฉันช่วยแต่เช้าตรู่แบบนี้เหรอคะ?”

จักรภพมีสีหน้าประหลาดใจเมื่อได้ยินเสียงเธอ “คุณรษิกาเหรอ?”

ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบโต้ เขาก็ถามอย่างรู้ทัน “ผมโทรมาผิดเวลาหรือเปล่า? เลอศิลป์อยู่ไหนเหรอ?”

รษิกาไม่ทันคิด เธอตอบไปอย่างแผ่วเบา “เขาอาบน้ำอยู่ค่ะ มีอะไรเหรอ?”

อาบน้ำเหรอ?

ขณะที่จินตนาการของเขาโลดแล่น จักรภพก็รีบระงับความคิดเอาไว้แล้วอธิบายอย่างจริงจัง “ผมแค่อยากบอกให้คุณรู้ว่าสมุนไพรชุดแรกมาถึงแล้วนะครับ ผมอยู่ที่ท่าเรือในตอนนี้ คุณอยากจะมาตรวจสอบมันเองเลยไหม?”

ข่าวนั้นทำให้รษิกาประหลาดใจ “เร็วมากเลยค่ะ”

เลอศิลป์อยากขับรถพาเธอไปที่ท่าเรือเอง แต่ก็เปลี่ยนใจเมื่อนึกถึงเด็กๆ “ถ้างั้น ผมจะไปรับคุณตอนเย็นแล้วกันนะ”

รษิกาตอบรับพลางยิ้ม

หลังจากที่ทั้งสองทานมื้อเช้ากันแล้ว เลอศิลป์ก็ไปส่งเด็กๆ ที่โรงเรียน ขณะที่รษิกาตรงไปยังท่าเรือ

จักรภพที่กำลังรออยู่ที่นั่น เริ่มบ่นอีกครั้งเมื่อเขาได้เจอเธอ

ทั้งสองคนรับสมุนไพรชุดแรกมาขณะที่พูดคุยกันอย่างเป็นธรรมชาติ

เมื่อพวกเขาแน่ใจแล้วว่าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ขั้นตอนต่อไปก็คือส่งสมุนไพรเหล่านี้ไปยังสถาบันวิจัย พวกเขาจะใช้สมุนไพรจำนวนน้อยเพื่อให้แน่ใจว่าผลผลิตที่ออกมาคงที่กับผลผลิตที่ใช้สมุนไพรของดำรงกุลกรุ๊ป

หลังจากส่งสมุนไพรไปแล้ว จักรภพก็กลับไป เพราะขั้นตอนที่เหลือนั้นเป็นความลับทางการผลิต

เมื่อเขาไปแล้ว รษิกาก็ปล่อยตัวเองให้จมอยู่กับงานของเธอ