หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1627

“คุณเลอศิลป์ เราควรให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจคุณรษิกาอีกสักครั้งไหมครับ?” ผู้อำนวยการโรงพยาบาลแนะนำด้วยความหวาดหวั่น ฉันไม่อยากเอาตัวเองมาเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายนี้เลย แต่ชายตรงหน้าฉันเป็นผู้บริหารใหญ่ของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป ฉันทำให้เขาขุ่นเคืองไม่ได้หรอก ในเวลาเดียวกัน หมอข้างหลังฉันนี่ก็เป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงในระดับนานาชาติ ฉันทำให้พวกเขาเคืองไม่ได้เหมือนกัน!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ผู้อำนวยการโรงพยาบาลก็บีบตัวเองให้เป็นผู้สงบศึก

ทันทีที่พูดเช่นนั้นแล้ว เลอศิลป์ก็หันมาจ้องมองพวกเขา

แพทย์ทั้งหลายตัวสั่นด้วยความกลัวและก้มหน้าพลางเงียบ

ครู่หนึ่งต่อมา เลอศิลป์ก็ออกคำสั่งอย่างเยือกเย็น “ตรวจหาสารพิษในร่างกายเธอ!”

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลและผู้เชี่ยวชาญตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น นี่คุณเลอศิลป์คิดว่ามีคนวางยาภรรยาของเขางั้นเหรอ? มันคืออาชญากรรมเลยนะ! แต่จะว่าไป มันก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ในหมู่คนรวย

ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ตั้งสติและไปทำหน้าที่ของตน

ไม่นานนัก เครื่องมือและอุปกรณ์การตรวจต่างๆ ในโรงพยาบาลก็ถูกส่งเข้ามาที่ห้องพักฟื้น

ผลการตรวจออกมาไม่นานหลังจากนั้น

ผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายต่างมองหน้ากันเพราะไม่มีใครกล้ารายงานเลอศิลป์

“ผลออกมาหรือยัง?” เลอศิลป์หงุดหงิดเพราะเขาเห็นทุกคนยืนนิ่งและเอาแต่พึมพำกัน

ตอนนั้นเองที่ผู้เชี่ยวชาญยื่นผลการตรวจให้สมาชิกในทีมคนหนึ่งที่อายุน้อยกว่า

“คุณ… คุณเลอศิลป์ครับ เราได้ตรวจทุกอย่างหมดแล้ว แต่ไม่มีอะไรผิดปกติกับคุณนายรษิกาเลย” ผู้เชี่ยวชาญหนุ่มคนนั้นก้มหน้าลงอย่างประหม่า

เลอศิลป์กำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปนขึ้นมาใต้ผิวหนัง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย! ถ้าพวกเขาไม่สามารถตรวจเจอพิษในร่างกายของรษิกาได้ แล้วเธอเป็นอะไรไป? เจตนินทำอะไรเธอ?

จู่ๆ ก็มีบางอย่างผุดขึ้นมาในหัวของผู้เชี่ยวชาญหนุ่มคนนั้น เขากล่าวอย่างระมัดระวังว่า “ตระกูลดำรงกุลเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงในสาขาการแพทย์แผนโบราณ บางทีผู้ประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนโบราณอาจจะเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้นนะครับ…”

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลตอบรับโดยไม่ลังเลใจและส่งคนของเขาไปยังสถาบันวิจัยทันที ถ้าการแพทย์แผนโบราณใช้งานได้ ฉันก็จะหลุดจากเรื่องวุ่นวายพวกนี้สักที

หลังจากรอคอยมาอย่างยาวนาน นักวิจัยยาแผนโบราณจำนวนหนึ่งก็มาถึงในชุดเสื้อกาวน์สีขาว ทำให้มีกลิ่นความขมของสมุนไพรลอยตามมาด้วย

ลลิตาเป็นผู้นำกลุ่มนี้มา เธอใจหายเมื่อได้เห็นคนที่นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล

ตั้งแต่เธอกลับมาประเทศนี้ เธอก็กลายเป็นผู้ที่คอยติดต่อกับทุกๆ อย่างของสถาบันวิจัย

ในช่วงเช้าวันนั้น เธอได้รับสายจากโรงพยาบาลก่อนที่จะเดินทางไปทำงาน

เมื่อเธอได้ยินว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับรษิกา ลลิตาก็รีบติดต่อนักวิจัยทุกคนทันทีและพาพวกเขามายังโรงพยาบาล

เธอได้เห็นกับตาตัวเองแล้วว่ารษิกาดูป่วยมากแค่ไหนตอนที่กลับจากทำงานเมื่อวานนี้ เพราะเลอศิลป์ตัดสินใจติดต่อคนอื่นที่สถาบันวิจัย เธอจึงรู้ว่าอาการของรษิกาจะต้องแย่มากแน่ๆ

แต่เธอไม่คิดเลยว่า รษิกาจะอยู่ในสถานการณ์ที่น่ากลัวขนาดนี้