หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1628

“คุณเลอศิลป์ เกิดอะไรขึ้นกับคุณรษิกาคะ?” ลลิตาเดินเข้ามาที่เตียงผู้ป่วย เธอไม่สนใจความตึงเครียดที่เลอศิลป์แผ่ออกมาเลย

เขาหันหน้ามามองเธอ และเมื่อเขารู้ว่าเธอเป็นผู้ช่วยของรษิกา เขาก็ควบคุมอารมณ์ของเขาไว้

“ให้คนในสถาบันวิจัยมารักษาเธอที”

ลลิตาไม่รอช้า เธอรีบสั่งให้นักวิจัยสองสามคนมารักษารษิกา

พวกเขาทุกคนเก่งกาจในเรื่องยา และระมัดระวังมากขึ้นเมื่อเลอศิลป์บอกพวกเขาให้ตรวจไปในทิศทางที่เกี่ยวข้องกับยาพิษ

หากเป็นเช่นนั้นจริง พิษก็ร้ายแรงมากเมื่อดูจากใบหน้าที่ซีดเซียวของรษิกา

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากพวกเขาชักช้าไปมากกว่านี้

ทุกคนชื่นชมและเคารพรษิกาหลังจากเรื่องการตั้งราคายาที่วิจัยขึ้นมาได้ใหม่ และไม่อยากให้เหตุร้ายเช่นนี้เกิดขึ้นกับแพทย์ผู้เก่งฉกาจ

ยิ่งไปกว่านั้น เธอเป็นผู้นำที่ทำให้สถาบันวิจัยประสบความสำเร็จเป็นอย่างมากหลังจากกลับมาที่ประเทศนี้

พวกเขาตรวจชีพจรของเธออีกครั้งและไม่พบผลลัพธ์ที่สรุปได้

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าที่ซีดของรษิกาก็บ่งบอกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“เราขอโทษนะครับ คุณเลอศิลป์ แต่เราไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณหมอรษิกา” นักวิจัยอาวุโสคนหนึ่งขอโทษด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้ง “คุณหมอรษิกาดูไม่ต่างอะไรจากคนปกติเลย แต่สีหน้าเธอมันฟ้องว่าเธอป่วย”

เลอศิลป์มองเขาอย่างเย็นชา “เลิกพูดไร้สาระเลย! ผมจะเรียกพวกคุณมาทำไมถ้าเธอสบายดี? พวกคุณนี่มัน…”

เขากลืนคำว่า “ไร้ประโยชน์” ที่เกือบจะหลุดปากออกมากลับเข้าไป

ไม่ว่าอย่างไร พวกเขาก็เป็นเพื่อนร่วมงานของรษิกาที่สถาบันวิจัย และเขายังต้องแสดงกิริยาให้เหมาะสมในระดับหนึ่ง

“เราจะหารือกันต่อไปนะครับ” หนึ่งในนั้นตอบอย่างไม่พอใจ

พวกเขารวมตัวและพูดคุยกันเบาๆ ก่อนที่จะเสนอสมมติฐานของพวกเขา

อันที่จริง ถ้ารษิกาถูกวางยาพิษ จังหวะเวลาที่มันเกิดขึ้นก็เป็นสิ่งสำคัญ

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว เขาค้นคลังความทรงจำของเขา โดยเขารู้ว่าก่อนหน้าวันนี้เธอไม่เป็นอะไรเลย

อย่างไรก็ตาม วันนี้เธอเพิ่งติดต่อกับจักรภพและผู้คนที่สถาบันวิจัยเท่านั้น คงไม่มีใครมีโอกาสวางยาพิษเธอ

แล้วเจตนินวางยาพิษเธอเมื่อไรกัน?

“คุณหมอรษิกามีพื้นฐานด้านเภสัชวิทยา เธอจะไม่รู้ได้ยังไงว่าเธอถูกวางยาพิษ?” นักวิจัยรู้สึกงุนงง

ความไม่สบายใจของเลอศิลป์เพิ่มขึ้นในขณะที่การสนทนาดำเนินต่อไป

เขากุมขมับหลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง “คุณทุกคนน่าจะรู้เรื่องนี้ดีกว่าผมนะ ผมจะให้เวลาคุณหนึ่งวัน ผมไม่สนใจว่าคุณจะทำอะไร แต่ต้องทำให้เธอฟื้นคืนสติให้ได้”

ทุกคนรีบตกลงเพราะไม่กล้าคัดค้านใดๆ เลย