หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1670

สายตาของเลอศิลป์หรี่ลงเมื่อเขาได้ยินว่ารษิการู้จักพงศกรได้อย่างไร

เธอจะตื่นเต้นมากถ้าเธอฟื้นขึ้นมาและรู้ว่าอาจารย์หมอพงศกรรักษาเธอ แต่ด้วยสถานการณ์ปัจจุบัน การดูแลเธอให้ปลอดภัยคือ...

“ถ้าไม่มีวิธีอื่น ผมคงให้ได้แค่สิ่งที่เขาต้องการเท่านั้น” เขากล่าวอย่างไม่แสดงอารมณ์

คมสันถึงกับผงะ “เจตนินให้เงื่อนไขของเขากับคุณเหรอ? เงื่อนไขคืออะไร?”

เลอศิลป์จะต้องคิดทบทวนอีกครั้ง

สายตาอันเคร่งขรึมของเลอศิลป์จ้องมาที่เขา “คุณจำเป็นต้องรู้เพียงหนึ่งในนั้นก็พอ เขาต้องการให้ผมแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นก่อนที่รษิกาจะฟื้นคืนสติ”

“เขาบ้าไปแล้วเหรอ? เขาทำให้คุณทำแบบนั้นได้ยังไง?”

เลอศิลป์หัวเราะอย่างไม่เห็นคุณค่าตัวเอง “มันเป็นความประมาทเลินเล่อของผมเองที่ส่งผลให้เกิดเรื่องแบบนี้กับรษิกา ผมก็ต้องชดใช้สิ่งที่ทำ”

เป็นสิ่งที่ต้องชดใช้อย่างหนักมาก

คมสันมองชายตรงหน้า เขายังคงตกตะลึงในขณะที่สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป

เขาจะสังเวยการแต่งงานของเขาเพื่อความปลอดภัยของรษิกา

เขานึกถึงตอนที่เขาได้ยินเรื่องราวของรษิกาเป็นครั้งแรกเมื่อหกปีก่อน เขารังเกียจเลอศิลป์ และคิดว่าเขาไม่คู่ควรกับเธอ

ตอนนี้ ดูเหมือนว่าคนที่คู่ควรกับรษิกามากที่สุดก็คือคนที่อยู่ตรงหน้าฉัน เขาเป็นคนเดียวที่รักเธอจริงๆ จนยอมทำทุกอย่างเพื่อเธอ ในทางกลับกัน ความรู้สึกของฉันและเจตนินที่มีต่อเธอเป็นเพียงข้อแก้ตัวที่ทำให้เราทำร้ายเธอ สิ่งที่ฉันทำไปนั้นไม่น่าให้อภัย

แม้หลังจากถูกจับกุม คมสันก็ยังยืนกรานว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะกลายมาเป็นอีกคนแล้ว

ดวงตาของคมสันเป็นประกาย และเขาก็เบือนหน้าหนีอย่างแข็งทื่อ “ก่อนหน้านี้ ผมคิดเสมอว่าคุณไม่คู่ควรกับคุณหมอรษิกา ไม่มีใครดีพอสำหรับเธอ”

แม้แต่ตัวฉันเองก็ยังห่างไกลจากคำว่าสมควร

จากนั้นเขาก็หันกลับมาอย่างรวดเร็วเพื่อมองเลอศิลป์ “ผมเห็นแล้วว่าคุณเต็มใจเสียสละเพื่อเธอมากแค่ไหน คุณหมอรษิกาชอบคุณ และคุณก็ดูแลเธออย่างดี นั่นก็เพียงพอแล้ว เธออยู่กับคุณดีกว่าอยู่กับคนที่มีแรงจูงใจไม่บริสุทธิ์”