หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1669

อาจารย์หมอพงศกร!

ดวงตาของคมสันเต็มไปด้วยความตกใจกับคำพูดของเลอศิลป์

เขาสามารถจ้างอาจารย์หมอพงศกรได้ด้วย ที่น่าแปลกใจยิ่งกว่านั้นคืออาจารย์หมอพงศกรยังไม่สามารถรับมือกับอาการของรษิกาได้ ไม่เช่นนั้นเลอศิลป์ก็คงไม่มาพบฉันในวันนี้

“อาจารย์หมอพูดอะไรอีก?” เขารู้สึกสิ้นหวังที่จะได้ยินคำวินิจฉัยของเพเรกริน

เลอศิลป์ส่ายหัว สีหน้าของเขาดูหม่นหมอง “อาจารย์หมอพงศกรยังคงอ่านตำราทางการแพทย์เพื่อหาทางรักษารษิกาอยู่”

คมสันกลายเป็นคนเคร่งขรึม ดวงตาของเขาครุ่นคิด “ให้ผมลองคิดดูก่อนนะ ผมจะลองคิดอะไรบางอย่าง”

ฉันอยู่ในคุกขณะที่รษิกานอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลโดยมีชีวิตของเธอเป็นเดิมพัน แม้แต่อาจารย์หมอพงศกรก็ไม่สามารถช่วยชีวิตเธอได้ ฉันต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อเธอไม่ว่าจะต้องใช้เวลาเท่าใดก็ตาม

คำพูดของเลอศิลป์ดังก้องอยู่ในใจของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

คมสันขมวดคิ้วขณะที่เขาพยายามถอดรหัสข้อมูลใดๆ ที่เขาพอจะเดาได้จากคำเหล่านั้น

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าสมองของเขาจะบอบช้ำไปหมดแล้ว แต่เขาก็ไม่สามารถคิดถึงสมุนไพรใดๆ ที่จะตรงกับประสิทธิภาพของยาได้

คมสันเริ่มหงุดหงิด

“คุณหมอรษิกาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องทดลอง เธอไวต่อกลิ่นของสมุนไพร รวมถึงตัวอย่างหายากที่ผ่านมือของเธอ เธอคงจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างถ้าเธอได้กลิ่นสิ่งที่มีพิษ และเจตนินก็รู้เรื่องนี้” เขาคิดถึงความเป็นไปได้อย่างรวดเร็ว “เพื่อปกปิดกลิ่นของสมุนไพร เขาต้องใช้กลิ่นหอมในปริมาณที่พอเหมาะ”

อย่างไรก็ตาม รษิกาเป็นคนเดียวที่ทำให้พวกเขาพัฒนายาให้สมบูรณ์แบบ

พวกเขาพยายามติดต่อพงศกร แต่ก็ไม่เกิดผล

รษิกาไม่สบายใจที่ไม่สามารถแบ่งปันผลกำไรกับเขาได้ ดังนั้นเธอจึงตั้งราคายาให้ต่ำพอที่จะคุ้มทุนและชดใช้ค่าใช้จ่ายเพื่อเป็นการแสดงความเคารพต่อชายที่ตนเป็นหนี้อยู่

เหตุการณ์นี้เองที่ทำให้คมสันมีความประทับใจที่ดีต่อรษิกา

ในการพบหน้าครั้งต่อๆ มา ความชื่นชอบก็เพิ่มขึ้นจนกลายเป็นความหลงใหล

เมื่อนึกถึงอดีตและสิ่งโง่เขลาที่เขาทำ คมสันก็อดไม่ได้ที่จะไม่พอใจตัวเอง