หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1727

“แม่จะไม่เป็นไร” เลอศิลป์กล่าว แม้ว่าเขาจะหาหนทางบอกความจริงกับเด็กๆ ไม่ได้ก็ตาม ถ้ารษิกามีสติ เธอคงไม่อยากให้เด็กๆ ต้องเป็นห่วงเธอ

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ตอบคำถามตรงๆ แต่คำตอบของเขาก็ยืนยันสิ่งที่ไอรดาพูด

เด็กทั้งสามคนเดาไปว่าจะต้องมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นกับแม่ของพวกเขา

ไอรดาก้มหน้าลง เธอเสียใจมากเกินกว่าจะพูดออกมาได้

เบนนี่เองก็เสียใจเหมือนกัน แต่เพราะรษิกาเป็นคนเดียวที่เลี้ยงเขามา เขาจึงเคยชินกับการเป็นคนเข้มแข็ง

“ฉันขอโทษนะ ถ้าฉันพยายามรับความรู้เรื่องยามาจากแม่บ้าง ตอนนี้ฉันคงไม่ไร้ประโยชน์ขนาดนี้หรอก” เขาพูดโทษตัวเองอยู่เบาๆ

อย่างน้อยพี่อชิก็ยังช่วยหาสมุนไพรให้ได้ แต่ฉันทำได้แต่นั่งรออยู่ตรงนี้เฉยๆ เท่านั้น

เมื่อเลอศิลป์ได้ยินเบนนี่ว่าตัวเองเช่นนั้น เขาก็ขมวดคิ้วแล้วลูบหัวเด็กชายเป็นเชิงปลอบโยน “การรออยู่ที่นี่เงียบๆ แบบนี้ก็เป็นการช่วยเหลือที่หนูจะให้พ่อกับแม่ได้มากที่สุดแล้วล่ะ”

ดวงตาของเบนนี่แดงก่ำ เขาก้มหน้าลงด้วยความละอาย และพูดเบาๆ ว่า “ผมสงสัยว่าแม่จะเป็นยังไงบ้าง แต่ยังไงก็เถอะ พี่อชิเป็นคนเก่งมาก ผมแน่ใจว่าพี่อชิจะช่วยแม่ได้”

เลอศิลป์ปวดใจขณะที่เขาย่อตัวลงมากอดเบนนี่ รษิกาอยู่ในภาวะวิกฤติ และเด็กๆ ก็เป็นห่วงเธอมาก ตอนนี้เบนนี่ก็โทษตัวเองอีก ฉันไม่รู้แล้วว่าจะต้องปลอบพวกเขายังไงดี

เบนนี่กอดแขนเลอศิลป์ไว้ ในที่สุดเขาก็ไม่อาจเข้มแข็งต่อไปได้และเผยด้านที่เปราะบางออกมา เขาเอนศีรษะไปพิงไหล่เลอศิลป์ และแอบเช็ดน้ำตา

เลอศิลป์พยักหน้าน้อยๆ จากนั้นก็หันไปจ้องมองเพื่อนของเขาในทันที “ขอบใจนายมากนะที่ช่วยทุกอย่างเลย”

จักรภพขมวดคิ้วและดูไม่ค่อยพอใจนัก “ฉันบอกนายไปกี่ครั้งแล้ว? เราเป็นเหมือนครอบครัวเดียวกัน ไม่จำเป็นต้องมาขอบคุณอะไรฉันหรอก อีกอย่าง รษิกาก็ถือเป็นผู้มีพระคุณของครอบครัวฉัน ดังนั้น ที่ฉันทำไปก็เป็นสิ่งที่ฉันควรจะต้องทำเพื่อช่วยเธออยู่แล้ว”

“ถ้านายไม่ช่วยหาอาจารย์หมอพงศกรมา ฉันก็กลัวว่าจะไม่มีคนอื่นที่ช่วยรษิกาคิดสูตรยาถอนพิษขึ้นมาได้อีกแล้ว และถึงจะมีคนอื่นที่ทำได้ ฉันก็คงจะไม่สบายใจเท่าไร” เลอศิลป์พูดต่อไปด้วยเสียงทุ้มต่ำ ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินสิ่งที่จักรภพพูด จักรภพติดตามอาจารย์หมอไปทุกที่อย่างเหนื่อยล้าตั้งแต่อาจารย์หมอมาถึง

คำพูดเหล่านั้นทำให้จักรภพขมวดคิ้วอีกครั้ง “ถ้ารษิกาไม่ได้ช่วยปู่ฉันไว้ในตอนนั้น คุณปู่ก็คงจะจากโลกนี้ไปแล้ว ไม่ว่ายังไง ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องนี้หรอกนะ ใจเย็นๆ ก่อน เลอศิลป์ รษิกาจะต้องไม่เป็นอะไร”

การเติบโตมากับเลอศิลป์ ทำให้ฉันเข้าใจเขาเป็นอย่างดี เขาจะไม่สะท้านสะเทือนอะไรหรอก ถ้าไม่ใช่เพราะอารมณ์ของเขายุ่งเหยิงจนถึงขีดสุด