หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1740

“จะว่าไป เลอศิลป์อยู่ไหนเหรอคะ?”

รษิกามองหาเลอศิลป์ไปทั่วห้องทันทีที่เธอฟื้นคืนสติ

เมื่อไม่เห็นเขาเลย เธอก็เริ่มกังวล

อันที่จริง เธอสงสัยว่าเธอคิดค้นยาถอนพิษขึ้นมาได้จริงๆ หรือว่าเลอศิลป์หายไปจากห้องเพื่อไปหาเจตนินแทน

ความเป็นไปได้นั้นแวบขึ้นมาในหัวเธอ ทำให้เธอรู้สึกกระสับกระส่าย

ทุกคนมองหน้ากันเมื่อเอ่ยถึงเลอศิลป์

รษิกาใจหายขณะที่ถามเมธินี “เป็นอะไรไป? นี่เขาไป…”

เมธินีรู้ถึงความกังวลของรษิกา เธออธิบายก่อนที่รษิกาจะพูดจบประโยค “ไม่ เธอมั่นใจได้เลยว่าเขาจะไม่ได้ไปหาเจตนินแน่นอน” เมื่อเห็นแววตาสงสัยของรษิกา เมธินีก็รีบอธิบายอย่างละเอียด “เขาคิดว่าจะไปเหมือนกันนะ แต่เราพยายามทำยาถอนพิษขึ้นมาได้ทันเวลา เขาเลยล้มเลิกความคิดนั้นไป แล้วเอายาถอนพิษมาป้อนให้เธอแทน”

คำตอบนั้นไม่ได้ตรงกับคำถามของรษิกา “งั้นตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?”

“เขาออกไปหลังจากป้อนยาให้เธอจนแน่ใจแล้วว่ามันได้ผล ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปไหน…” ด้วยกลัวว่ารษิกาจะไม่เชื่อ เมธินีก็เสริมไปว่า “เธอถามเด็กๆ ก็ได้นะ ถ้าเธอไม่เชื่อฉัน พวกเขาช่วยยืนยันได้ว่าฉันพูดความจริง”

รษิกาหันไปหาเด็กๆ และอชิก็บอกว่า “ผมอยู่กับป้าเมธินีและคุณพงศกรตลอดเวลาครับ ยาถอนพิษนั่นเราทำขึ้นมาได้จริงๆ”

แม้ว่าคำพูดเขาจะทำให้รษิกาสบายใจขึ้น แต่เธอก็ยังกังวลว่าเลอศิลป์อยู่ที่ไหน

เวลาแบบนี้ เขาจะไปอยู่ที่ไหนได้อีก?

ขณะที่เธอรู้สึกไม่สบายใจ เธอก็เหลือบเห็นจักรภพจากหางตา

เมื่อเทียบกับสีหน้าโหดร้ายที่เขามีให้กับเจตนินแล้ว สีหน้าของเลอศิลป์ในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความกังวล

ครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ เขากำลังจะขับรถไปคุยกับเจตนิน แต่ก็ได้รับสายจากจักรภพก่อนว่าพงศกรทำยาถอนพิษสำเร็จแล้ว และกำลังเดินทางมาที่โรงพยาบาล

ด้วยความเชื่อมั่นในใบสั่งยาของรษิกาและทักษะทางการแพทย์ของพงศกร เลอศิลป์จึงลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะดับเครื่องรถแล้วรอให้พวกเขามาถึง

จนกระทั่งเขาป้อนยาถอนพิษให้รษิกาและเห็นค่าต่างๆ บนเครื่องเริ่มดีขึ้น และความเจ็บปวดที่เธอเผชิญก็บรรเทาลง ตอนนั้นเองที่เขารู้สึกเบาใจ

เขารอให้พงศกรตรวจดูเธอและยืนยันว่ายาถอนพิษได้ผลแล้ว ก่อนที่ตรงไปดำรงกุลกรุ๊ปอย่างไม่ลังเลใจ

แทนที่จะออกไปเอายาถอนพิษตามที่ได้ตกลงกันไว้ เขากลับออกไปเพื่อสั่งสอนบทเรียนที่ไม่อาจลืมลงให้เจตนิน