หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 178

ภายในห้องอาหารส่วนตัว อัญชสาเงยหน้าขึ้นช้าๆ ไม่มีน้ำตาแม้สักหยดบนใบหน้าของเธอ

“คราวนี้ก็เหลือแค่รอ!” จันทราเอ่ยขึ้นอย่างพอใจ

นอกจากยกเลิกการหมั้นแล้ว อีกวิธีเดียวที่จะระงับข่าวลือได้ก็คือการจัดงานแต่งงาน!

เธอมั่นใจว่าศศิตาเข้าใจความหมายที่เธอต้องการจะสื่อ

เช้าวันถัดมา เลอศิลป์มาถึงที่ทำงานและสังเกตเห็นว่าครรชิตมีท่าทีแปลกไป

“มีอะไรหรือเปล่า?” เลอศิลป์เอ่ยถาม

ครรชิตลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะโพล่งขึ้นว่า “คุณเลอศิลป์ครับ คุณกับคุณอัญชสา…”

“ฉันกับอัญชสาทำไม?” เลอศิลป์ขมวดคิ้ว

เมื่อสัมผัสได้ถึงความงุนงง ครรชิตก็เอ่ยถามขึ้นอย่างระมัดระวัง “คุณจะหมั้นกับเธอจริงๆ ใช่ไหมครับ?”

หลังจากพูดออกไปแล้ว ครรชิตก็หลบสายตาอย่างรวดเร็ว

เช้าตรู่วันนี้เขาได้ยินข่าวลือว่าเจ้านายของเขาจะหมั้นหมายกับอัญชสาในที่สุด

คนทั่วไปอาจจะไม่รู้ แต่ครรชิตทำงานกับเลอศิลป์มาสักพักหนึ่งแล้ว เขาเห็นกับตาว่าเลอศิลป์กับรษิกานั้นใกล้ชิดกันมากเพียงใด และเขาก็รู้ว่าเลอศิลป์นั้นไม่ได้รู้สึกพิเศษใดๆ กับอัญชสาเลยแม้แต่น้อย แม้แต่คนนอกอย่างเขายังมองออกว่าความรู้สึกของอัญชสานั้นเป็นไปในรูปแบบของการตบมือข้างเดียว

ตลอดเวลาหกปีที่ผ่านมานี้ เลอศิลป์ปฏิเสธการหมั้นหมายกับอัญชสามาโดยตลอด แต่จู่ๆ เขาก็ตอบตกลงโดยไม่มีสัญญาณเตือนอะไรเลย

แน่นอนว่า นั่นทำให้ครรชิตรู้สึกแปลกใจ

สีหน้าของเลอศิลป์เคร่งเครียดขึ้นทันที “นายไปได้ยินจากที่ไหนมา?”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่พอใจของเจ้านาย ครรชิตก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขาตอบกลับอย่างจริงจังขึ้นว่า “ทุกคนพูดเรื่องนี้กันไปทั่ว เหมือนว่าจะมีการลงประกาศในข่าวมื่อเช้านี้ครับ”

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดให้เลอศิลป์ดูข่าวการหมั้นที่ประกาศอยู่บนโลกออนไลน์

พาดหัวข่าวว่า การคลุมถุงชนฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปและภักดีสรวงกรุ๊ป! ในที่สุดการแต่งงานแบบคลุงถุงชนระหว่างตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์และภักดีสรวงก็มาถึง หลังจากรอคอยมานานถึงหกปี!

ใช้เวลาแค่ช่วงเช้าข่าวก็แพร่สะพัดไปทั่ว

ในเมืองหัสดินตอนนี้แทบทุกคนต่างซุบซิบนินทาถึงเรื่องการแต่งงานนี้

เลอศิลป์ตัวแข็งทื่อไปชั่วครู่ก่อนที่เขาจะสงบสติอารมณ์และพยักหน้า ใบหน้าของเขาเรียบเฉยไร้ความรู้สึกขณะที่เขาเอ่ยขึ้นว่า “เข้าใจแล้ว นายออกไปได้”

ครรชิตพยักหน้า เขารู้ทันทีว่าเลอศิลป์นั้นกำลังโกรธจัด จึงเดินออกจากห้องไปและค่อยๆ ปิดประตูอย่างเบาที่สุด

ภายในห้องทำงาน เลอศิลป์เดินไปที่หน้าต่างและมองออกไปด้านนอก ภายในใจเขารู้สึกสับสน

ตลอดหกปีที่ผ่านมา พ่อแม่ของเขาต่างเซ้าซี้ให้แต่งงานกับอัญชสา แต่เขาก็บอกปัดทั้งสองมาโดยตลอด

เขาคิดว่าพ่อแม่จะเข้าใจความตั้งใจของเขา

แต่พวกเขากลับฝืนใจเขาและประกาศเรื่องงานแต่งงานนี้กับสาธารณชนหลังจากที่เซ้าซี้เขามาตลอดหกปีเต็ม