หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1819

ฝนทิพย์บอกผู้ช่วยอย่างพึงพอใจว่าให้โทรไปที่สถาบันวิจัยและบริษัทของรษิกาเพื่อชำระเงินให้ ฉันจะทำให้เธอปวดหัวและยอมจำนนต่อฉัน!

ไม่นานหลังจากนั้น ผู้ช่วยก็เข้ามาในห้องทำงานเธอพลางยิ้ม

“เราได้รับการชำระเงินแล้วค่ะ คุณฝนทิพย์” ผู้ช่วยของเธอรอฝนทิพย์อยู่อย่างยินดีเพื่อที่จะกล่าวเยินยอหรือได้รับรางวัลเป็นเงินโบนัส

แต่สีหน้าฝนทิพย์ก็เคร่งเครียดขึ้นทันที “งั้นเหรอ? สิบล้านใช่ไหม? หมดนั่นเลยเหรอ?”

ผู้ช่วยไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้านายของเธอถึงดูอารมณ์เสียมากในเมื่อได้รับการชำระเงินเรียบร้อยแล้ว

รอยยิ้มของเธอจางหายไปขณะที่เธอพยักหน้า “ใช่ค่ะ ทั้งหมดเลย”

ฝนทิพย์กลับกลายเป็นคนที่สับสน ฉันคิดว่ารษิกาจะไม่ยอมจ่ายเงิน วัตถุดิบเธอมีมูลค่าถึงสิบล้านแล้วตอนนี้ ไม่มีบริษัทไหนที่จะเพิกเฉยกับส่วนต่างของราคาแบบนี้หรอก

เธอตื่นตกใจ แล้วทำท่าให้ผู้ช่วยออกไปก่อนที่จะโทรหาชโยดมในทันที

หลังจากเล่าให้เขาฟังคร่าวๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอก็ถามว่า “เลอศิลป์กับรษิกากำลังวางแผนอะไรกันอยู่ใช่ไหม?”

ชโยดมเงียบอยู่พักหนึ่ง ฉันไม่คิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น ปกติแล้วบริษัทจะต้องต่อต้านอย่างรุนแรงเมื่อผู้จัดจำหน่ายของพวกเขาขึ้นราคามาอย่างกะทันหันเช่นนี้ จากนั้นพวกเขาก็จะเจรจากันใหม่ แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?

ถึงแท้เขาจะคิดเช่นนั้น เขาก็ยังยืนยันว่า “ไม่ต้องตื่นตระหนกไป คุณได้รับเงินมาแล้ว และบริษัทเหล่านี้ก็อยู่ในกำมือคุณอย่างแน่นอน ไม่มีอะไรที่คุณจะต้องกลัว”

“โอเค งั้นคืนนี้ฉันจะไปพบคุณที่บ้านนะคะ” ฝนทิพย์คิดถึงเขา

“โอเค” หลังจากวางสายไป ชโยดมก็เอาแต่คิดถึงแผนการของศัตรูเขา

เขาตอบรับและเซ็นสัญญากับทุกบริษัทเพื่อปรับราคาตามภาวะตลาดในแต่ละไตรมาส

อย่างไรเสีย ราคาก็จะขึ้นต่อไปในไตรมาสล่าสุด

เมื่อเจ้านายพวกเขาเห็นจักรภพเสนอราคามา พวกเขาก็รีบเซ็นสัญญาทันทีโดยไม่อ่านก่อน

หลังจากเลอศิลป์ทานอาหารเย็นกับครอบครัวของเขาแล้ว จักรภพก็โทรมาหารายงานสถานการณ์ให้เขาทราบ “ทั้งสิบสี่บริษัทที่น้องสาวฉันควบคุมอยู่เซ็นสัญญากับฉันแล้วนะ จากที่ฉันประมาณการดู เราจะเสียเงินไปราวๆ สามร้อยล้านในไตรมาสนี้ แต่จะขยายการผลิตในช่วงไตรมาสหน้า ดังนั้น ราคาก็จะตกลงมา ส่วนเกษตรกรผู้ปลูกสมุนไพร พวกเขาจะไม่ทำเงินได้น้อยลงจนเกินไปนัก เป็นความผิดของฉันที่ปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้น ดังนั้นครอบครัวคชาเรศจะต้องแบกรับการขาดทุนนั้นเอง”

เลอศิลป์ยิ้มเมื่อได้ยินเช่นนั้น เพราะโทรศัพท์ของเขาเปิดลำโพงเอาไว้อยู่ ทำให้รษิกาก็ได้ยินสิ่งที่จักรภพพูดด้วยเช่นกัน

ดังนั้น เธอจึงตอบไปว่า “ตระกูลคชาเรศไม่จำเป็นจะต้องชดเชยการขาดทุนนั้นหรอกค่ะ ฉันอนุญาตให้บริษัทเภสัชกรรมในเอเปียใช้สิทธิบัตรของสถาบันวิจัยของฉันได้ในราคาประมาณพันล้าน เมื่อข้อตกลงนั้นผ่านไปแล้ว ฉันสามารถจัดสรรเงินสองร้อยล้านจากรายได้นั้นเพื่อชดเชยการขาดทุนนั้นได้”