หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1837

กฤษณาแค่พยักหน้าตอบเท่านั้น

หลังจากผ่านไปสามเดือน เธอก็กลับมาแล้ว!

นับตั้งแต่นาทีที่เธอไปฮาเวน ก็มีสิ่งเดียวที่เธอคิดอยู่ตลอด นั่นคือการแก้แค้นรษิกา

ครอบครัวเธอ อารมณ์ของเธอ และร่างกายเธอ… ทุกอย่างเสียไปสิ้นเพราะรษิกา

ในฮาเวน เธอใช้ร่างกายหาเงินเพื่อทำศัลยกรรมพลาสติก หาที่อยู่ เครื่องสำอางหรูหรา และวิถีชีวิตในแบบทุกวันนี้

โชคดีที่เธอได้พบลูกชายของเศรษฐีที่มีอิทธิพล ซึ่งเขาให้เงินทุนเธอมาแก้แค้นได้

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเธอเป็นแค่ของเล่นและอาหารตาสำหรับเขา มันก็ไม่ได้สำคัญตราบใดที่เธอได้ผลประโยชน์

เรือสำราญนี้ลำเดียวก็มีมูลค่าหลายล้าน

คุณกรรณชอบความสัมพันธ์แบบนี้ และเมื่อสองสามวันที่ผ่านมา เธอก็ทำทุกอย่างเพื่อบริการเขาได้อย่างดีเยี่ยม

ขณะที่อรอุษาจ้องมองกฤษณาที่อยู่ตรงหน้า สีหน้าตกใจของเธอก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลงไป

อัญชสาที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่เหมือนกับอัญชสาที่เธอเคยรู้จักก่อนหน้านี้

หากกฤษณาไม่สารภาพออกมาเอง อรอุษาก็จะไม่มีวันสงสัยเลย

“อรอุษา คุณเชื่อฉันหรือเปล่า? ฉันต้องการร่วมมือกับคุณเพื่อจัดการรษิกา!” ความเกลียดชังในดวงตาของอัญชสานั้นชัดเจนและไม่สามารถปกปิดได้

“ฉันเข้าใจ แต่บอกฉันหน่อย คุณคิดจะทำยังไงกับความร่วมมือที่ว่านี่? แล้วทำไมถึงเจาะจงมาที่ฉัน? ฉันสนใจเลอศิลป์ก็จริง แต่ฉันไม่ได้แค้นเคืองอะไรรษิกา ก็แค่ไม่ชอบเฉยๆ เท่านั้นเอง ฉันไม่คิดว่าความเกลียดที่ฉันมีต่อเธอเทียบไม่ได้กับที่คุณเกลียดเธอหรอก”

คำพูดของกฤษณาค่อนข้างคลุมเครือ

อรอุษาขมวดคิ้วและถามว่า “คุณกำลังจะแนะนำให้เราทำร้ายรษิกาตรงๆ งั้นเหรอ? คุณเคยได้ยินเรื่องตระกูลดำรงกุลไหม? รษิกาไม่ใช่คนที่จะกำจัดได้ง่ายๆ หรอกนะ!”

การทำร้ายรษิกาตรงๆ นั้นเป็นเรื่องที่โง่มาก

“เจตนิน ดำรงกุลน่ะเหรอ? ฮ่าๆ… ช่างน่าสมเพช ถ้าเขาร่วมมือกับฉันแต่แรก เรื่องมันก็คงจะดีกว่านี้!” กฤษณาใช้เงินไปมากเพื่อรวบรวมข้อมูลของรษิการะหว่างที่รษิกาอยู่ในหัสดิน

เธอได้รู้ว่ารษิกากลับไปอยู่กับเลอศิลป์แล้ว และมีลูกกับเขาถึงสามคน พวกเขาเป็นครอบครัวที่มีความสุข แม้แต่ศศิตาเองก็ยัง “กลับตัวกลับใจ” กฤษณายิ่งเต็มไปด้วยความเกลียดและความเจ็บปวด ราวกับเป็นเขื่อนที่แตกอยู่ภายในใจเธอ ทำให้เธอขบเขี้ยวเคี้ยวฟันและนอนไม่หลับอยู่ตลอดเวลา อารมณ์ที่เข้มข้นนี้ท่วมท้นในใจจนกลายเป็นความเจ็บปวดในหัวอก

ขณะที่เธอกำลังนึกถึงเรื่องทั้งหมดนั้น ดวงตาของเธอก็เปล่งประกายความโกรธและความเคียดแค้น

“แน่นอนว่าเราจะไม่ก่อให้เกิดอันตรายโดยตรง ฉันรู้ว่าคุณคงไม่ทำแบบนั้นเช่นกัน คุณคงไม่อยากทำให้ตัวเองเดือดร้อน และฉันเข้าใจเรื่องนั้น ฉันรับรองกับคุณได้ว่าจะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ก็รอและดูกันในอีกสองวันข้างหน้า ฉันจะแสดงแผนและแนวทางข้างหน้าให้คุณดู!”