หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1838

เช้าตรู่ ศศิตาก็มาถึงที่บ้าน

เธอง่วนอยู่กับการช่วยเด็กๆ อาบน้ำ เธอคุยกับพวกเขา และสุดท้ายก็มาทานมื้อเช้ากับเด็กทั้งสาม

เธอไม่ยอมให้คนรับใช้เข้ามาช่วยเหลือ และยืนกรานว่าจะทำทุกอย่างเอง

แผลน้ำร้อนลวกเมื่อคืนนี้หายดีแล้วเมื่อเธอตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ซึ่งทำให้เธอชื่นชมทักษะการแพทย์ของลูกสะใภ้มากขึ้นไปอีก

เลอศิลป์ไม่ได้คัดค้านกับการกระทำของแม่เขา และยังปล่อยให้แม่ไปส่งเด็กๆ ที่โรงเรียนอีกด้วย

เมื่อรษิกาตื่นขึ้นมา เธอก็รู้สึกปวดท้องประจำเดือน จึงนอนอยู่บนเตียงอีกพักหนึ่ง

พอศศิตากลับมาหลังจากส่งเด็กๆ ไปโรงเรียนแล้ว เธอก็พบว่ารษิกาเพิ่งตื่น และใบหน้าของรษิกาก็ดูไม่ค่อยดีเลย ศศิตารู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

“รษิกา เธอปวดขนาดนี้ ทำไมวันนี้ไม่ลาพักไปหน่อยล่ะ? เดี๋ยวฉันจะทำซุปบำรุงให้ที่ข้างล่าง!” ศศิตาพูด ก่อนที่รษิกาจะทันได้ทำอะไร หญิงสูงวัยก็ลงไปที่ครัวข้างล่าง

ไม่นานหลังจากนั้น เลอศิลป์ก็โทรมาถามรษิกาว่าปวดมากไหม เขาแนะนำให้เธอกินยาแก้ปวดเพื่อบรรเทาอาการ

“ฉันเป็นหมอนะ ฉันรู้ว่าต้องทำยังไง คุณสนใจแต่เรื่องงานเถอะ แล้วฉันจะลาหยุดวันนึง คือเมื่อคืนนี้คุณนายศศิตาทำซุป แล้วนี่เธออยากทำซุปให้ฉันอีก ฉันกลัวว่าน้ำร้อนจะลวกเธออีกครั้งน่ะสิ!”

เลอศิลป์พูดพลางยิ้มบางๆ “รษิกา ให้โอกาสแม่ผมได้ทำเถอะ มันเป็นกรรมของแม่เอง!”

“อย่าพูดไม่ดีถึงแม่ตัวเองอย่างนั้นสิคะ เอาเถอะ ฉันรู้ว่าต้องทำอะไร และฉันจะดูแลตัวเอง พอประจำเดือนหมดค่อยไปถ่ายรูปแต่งงานกันนะ” รษิกาตอบ

เธอยังไม่อาจเรียกศศิตาว่า “แม่” ได้ แต่เลอศิลป์ก็ไม่ได้พูดอะไร

เมื่อเสร็จแล้ว รษิกากับศศิตาก็นั่งอยู่ด้วยกันตามลำพัง ทั้งสองรู้สึกกระอักกระอ่วน ศศิตาถามว่า “เธออยากได้อะไรเพิ่มไหม? ฉันไปซื้อให้เธอได้นะ!”

รษิกาส่ายหน้าและพูดว่า “ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณนายศศิตา ซุปนี้อร่อยมากเลย!”

รษิกาเริ่มกินซุป ซึ่งมีกลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์มาก เธอยังชื่นชมทักษะการทำอาหารของศศิตาอีกด้วย

ศศิตาค่อนข้างจะละอายใจ และในที่สุดเธอก็บอกว่าจะไปช่วยเก็บห้องทำงานให้เลอศิลป์

เมื่อรษิกาเห็นเธอขึ้นไปข้างบน รษิกาก็รู้สึกผ่อนคลายได้เล็กน้อย

อย่างไรเสีย ศศิตาก็เป็นผู้อาวุโสที่เคยชินกับการแผ่รังสีความมีอำนาจออกมา แต่ตอนนี้ เธอสุภาพและอ่อนโยน ซึ่งทำให้รษิการู้สึกอึดอัดใจในแบบที่ต่างออกไป