รษิกาทานซุปไปสองชามแต่รู้สึกว่ามันยากที่จะทานชามที่สองให้หมดได้ แม้กระนั้น เธอก็พยายามทานจนหมด
เมื่อศศิตาลงมาหลังจากทำความสะอาดห้องทำงานเสร็จแล้ว เธอก็ดีใจมากที่ได้เห็นรษิกาทานซุปจนหมด
“คุณนายศศิตา ซุปของคุณทำมาได้ดีและอร่อยมากเลยค่ะ” รษิกาชื่นชมซุปนั้นอีกครั้ง ทำให้ศศิตาอายเล็กน้อย
ทันใดนั้น หน้าท้องส่วนล่างของรษิกาก็เริ่มปวดขึ้นมาอีกครั้ง ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจขึ้นไปนอนพักข้างบน
“ถ้าเธอชอบ ไว้ฉันจะทำให้เธออีกนะ เธอจะได้กินเป็นมื้อเที่ยงกับมื้อเย็นด้วย” ศศิตาเสนอ
เมื่อได้ยินว่าศศิตาต้องการทำเพิ่มอีก รษิกาก็ไม่อยากปฏิเสธข้อเสนอที่ดีจากศศิตา เธอจึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุยไป
“คุณนายศศิตา ซุปอร่อยมากจริงๆ ค่ะ ทำไมไม่ส่งไปให้เลอศิลป์หน่อยล่ะคะ? ช่วงนี้เขาทำงานหนักมาก และไม่ค่อยได้กินอะไรที่ดีเท่าไรเลย”
ศศิตาคิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีและตัดสินใจทำซุปเพิ่มขณะที่รษิกาพักผ่อนอยู่ในห้องของเธอ
ประมาณหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น รษิกาก็ผล็อยหลับไปเมื่อศศิตามาเคาะประตู “รษิกา รษิกา…” เธอกระซิบเบาๆ โดยไม่อยากรบกวนรษิกา
“คุณนายศศิตา มีอะไรเหรอคะ?” รษิกาถาม
“คือว่า รถฉันเสียน่ะ และฉันไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร ฉันโทรหาอู่ให้มาดูแล้ว แต่ซุปก็เสร็จแล้วด้วยน่ะ และฉันคิดว่าฉันควรจะเอาไปให้เลอศิลป์ตอนที่มันยังร้อนๆ อยู่ รถเลอศิลป์ที่จอดอยู่ในโรงรถมันไม่สะดวกและใหญ่ไปที่ฉันจะขับ ฉันเลยสงสัยว่าจะยืมรถเธอหน่อยได้หรือเปล่า?”
รษิกาคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็ก และกุญแจรถก็แขวงอยู่ในห้องโถงอยู่แล้ว ศศิตาจึงไม่จำเป็นต้องมาขอเลย
แต่เธอก็ตอบไปอย่างสุภาพว่า “ได้สิคะ ไม่มีปัญหาเลย กุญแจแขวนอยู่ในห้องโถงค่ะ คุณนายศศิตา ขับรถดีๆ นะคะ”
“เธอไม่เป็นไรมากครับ แค่หมดสติไปเพราะการกระแทกที่ศีรษะ สัญญาณชีพต่างๆ ปกติดีครับ และไม่มีบาดแผลหรือกระดูกแตกหักใดๆ วางใจนะครับ คุณเลอศิลป์ พวกเราจะพยายามช่วยเธออย่างสุดความสามารถ!”
เมื่อหมอที่ปลายสายได้ยินชื่อเลอศิลป์ เขาก็ยิ่งจริงจังและให้สัญญาว่าจะทำให้ดีที่สุด
เลอศิลป์รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินว่าแม่เขาไม่เป็นอะไรมาก เขารีบบอกให้ครรชิตเตรียมรถเดินทางไปโรงพยาบาลทันที
เขาลงลิฟต์ส่วนตัวมา เลอศิลป์รีบแจ้งพ่อของเขาให้ทราบถึงสถานการณ์
เมื่อเอกพลได้ยินว่าภรรยาเขาประสบอุบัติเหตุรถชน เขาก็ตื่นตระหนกมาก เลอศิลป์รีบเล่าให้เขาฟังว่าหมอว่าอย่างไรบ้าง
“เลอศิลป์ พ่อกำลังไปโรงพยาบาล ลูกอยู่ใกล้โรงพยาบาลมากกว่า ดังนั้นรีบไปหน่อยนะ มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน? ก่อนที่แม่จะออกไป แม่ยังเอาซุปมาให้พ่อดูเลยว่าจะเอาไปให้ลูก มันเกิดขึ้นได้ยังไง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...