หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1929

“เลอศิลป์ รษิกา ทั้งสองคนอยู่กันมาทั้งคืนแล้ว ควรจะขึ้นไปพักผ่อนกันข้างบนก่อนนะ”

เมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์และตรวจดูแม่ของเขาที่หลับใหลไปแล้ว จิรายุก็เร่งให้รษิกากับเลอศิลป์ไปพักก่อน

ทั้งสองคนรู้ว่าพ่อลูกลันตระกูลยังมีเรื่องที่ไม่ได้พูดกัน ดังนั้น พวกเขาจึงออกไปเพื่อให้พ่อลูกได้คุยกันก่อน

แต่พวกเขาก็ค่อนข้างเหนื่อย คืนนั้น ทั้งสองจึงหลับไปอย่างสบาย เมื่อตืนขึ้นในเช้าวันต่อมา ก็เป็นเวลาเก้าโมงเช้าแล้ว

พอทั้งสองคนลุกขึ้นไปอาบน้ำ พวกเขาก็ได้ยินเสียงตะโกนของจิราพรดังอยู่ด้านนอกบ้าน

“รษิกา เลอศิลป์ ได้เวลามื้อเช้าแล้ว!” จิราพรดูมีอาการที่ดีมากในวันนี้ เธอยิ้มขณะที่เหลือบมองรษิกาด้วยสีหน้าที่พึงพอใจอย่างบอกไม่ถูก

เมื่อทั้งสองคนลงมาข้างล่าง จิรายุก็เข้ามาหาและบอกพวกเขาว่าเขาได้เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับแม่ของเขาให้ฟังตั้งแต่เช้าแล้วเมื่อเขาพบเธอ

เลอศิลป์รู้สึกประหม่า “ทุกอย่างเลยเหรอ? แล้วเธอมีปฏิกิริยายังไงบ้าง? เธอยินดีจะเข้ารับการรักษาไหม?”

“ไม่ๆ เลอศิลป์ นายเข้าใจผิดแล้ว ฉันแค่อธิบายให้แม่ฟังถึงช่วงเวลาในปัจจุบัน ฉันบอกแม่ว่าแม่โคม่ามาตั้งนาน แต่ลืมบอกส่วนที่นายกับรษิกาแต่งงานกันแล้ว ฉันคิดว่าแม่คงอยากช่วยวางแผนงานแต่งงาน แม่เกือบจะโทรหาคุณนายศศิตาเมื่อเช้านี้แล้ว!”

งั้นก็เป็นอย่างนี้สินะ

รษิกาและเลอศิลป์มองหน้ากัน ดีที่มันเป็นแค่สัญญาณเตือนลวง

หากจิรายุบอกจิราพรทุกอย่างจริงๆ จิราพรก็คงไม่อาจรับไหว

“รษิกา ผมได้พบกับแม่เพราะคำแนะนำของคุณ ผมกังวลมากว่าการที่ผมอยู่ตรงนั้นอาจส่งผลกระทบต่อแม่มาก ผมไม่คิดว่าแม่จะมีความสุขขนาดนี้” จิรายุพูดขณะมองไปที่สวน พ่อแม่ของเขากำลังรดน้ำต้นไม้ด้วยกัน

ขณะนี้ จิราพรกำลังบ่นเรื่องต้นไม้กับจุฑาภุช เธอได้ดูแลดอกไม้เป็นอย่างดี แต่กลับมีวัชพืชและโรคต่างๆ เข้ามาทำลายดอกไม้

เธอรู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถไปร่วมงานแต่งงานของพวกเขาได้เพราะเธอไม่สบาย

รษิกาโบกมือและบอกว่าเธอไม่ถือสา เธอยังสัญญาว่าจะเอารูปถ่ายงานแต่งงานของพวกเขามาให้จิราพรดูเมื่อมีเวลา

จิราพรยิ้มกว้าง “ฉันอิจฉาศศิตาจริงๆ! การมีลูกสะใภ้ที่เก่งกาจเช่นนี้คงเหมือนความฝันที่เป็นจริง”

“คุณก็ชมฉันเกินไปแล้วค่ะ คุณนายจิราพร” รษิกาตอบอย่างถ่อมตัว

จิรายุเตรียมกาแฟและเสิร์ฟให้เลอศิลป์กับรษิกา ทันใดนั้น จุฑาภุชก็เข้ามาในห้องโถง และพวกเขาก็เริ่มพูดคุยกันในหัวข้อที่สนุกสนาน แน่นอนว่าหัวข้อเกี่ยวกับการเล่นตลกของเด็กๆ ทั้งสามก็ผุดขึ้นมา

จิราพรรู้สึกสนุกสนานมาก เธอรักเด็กๆ และอยากพบพวกเขาโดยเร็วที่สุด

เมื่อจิรายุรู้สึกว่าถึงเวลาที่เหมาะสมแล้ว เขาก็หันไปหาแม่ทันทีและพูดอย่างใจเย็นว่า “แม่ มีบางอย่างที่ผมอยากบอกแม่มาตลอด มันเป็นความลับที่สำคัญที่สุดของแม่ ผมขอบอกแม่เป็นการส่วนตัวได้ไหม?”