หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1940

อีกครึ่งชั่วโมงผ่านไป ขนิษฐาก็ถูกเข็นออกมาจากห้องฉุกเฉิน

สีหน้าที่ซีดเซียวของเธอดูเป็นปกติแล้ว และบาดแผลที่ศีรษะก็เย็บไว้เรียบร้อย

เมื่อเธอเห็นจักรภพ และเห็นว่าเขาตื่นตระหนกทั้งยังโทษตัวเองเช่นนั้น เธอก็ยิ้ม “น่าสนใจนะ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันอยู่ในเหตุรถชน ประสบการณ์ที่คุณมอบให้ฉันนี่มันเหนือธรรมดาจริงๆ จักรภพ!”

ขนิษฐาเห็นเมธินียืนอยู่ข้างๆ ขณะที่เธอกวาดตามองผ่านเมธินีไป ตาเธอสวยดีนะ

จักรภพยังรู้สึกผิดอยู่ เขาเอ่ยขอโทษ “ผมขอโทษที่ทำให้รถชนนะ คุณขนิษฐา” แม้ว่าเขาจะโล่งใจที่ขนิษฐาไม่เป็นไรก็ตาม

“ไม่เป็นไรหรอก จักรภพ แต่ถ้าคุณรู้สึกเสียใจเรื่องนี้มาก ก็ใช้เวลาอีกสองวันนี้ดูแลฉันสิ!” รอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ของขนิษฐากลับมาปรากฏบนใบหน้าเธอแล้ว เธอตบบ่าจักรภพเบาๆ และจากนั้นก็ถูกเข็นเข้าไปในห้องพักฟื้น

จักรภพพยักหน้าตอบ

ไม่กี่วินาทีต่อมา แพทย์ฉุกเฉินก็อธิบายอาการของขนิษฐาให้เขาฟัง “ลิ่มเลือดในสมองที่เกิดจากอาการกระทบกระเทือนจะค่อยๆ สลายไปตามเวลา กระดูกไหล่ของเธอมีรอยแตกเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงต้องใช้เวลาในการฟื้นตัว และสุดท้าย อวัยวะสำคัญของเธอไม่มีปัญหาสำคัญใดๆ โชคดีที่คาดเข็มขัดนิรภัยนะครับ”

“จักรภพ ถ้าคุณอยากให้ย้ายคุณขนิษฐาไปห้องพักฟื้นที่ดีกว่านี้ ฉันช่วยจัดการให้คุณได้นะ” เมธินีเสนอ

ความคิดนั้นผุดขึ้นมาในหัวเธอทันทีที่เธอคิดว่าจะทำให้จักรภพรู้สึกดีขึ้นได้อย่างไร

“โอเค ขอบคุณมากนะ เมธินี ผมพนันได้เลยว่าจะต้องมีเรื่องอีกมากมายที่ต้องการให้คุณช่วยเหลือนับจากนี้ไป” จักรภพยอมรับกลายๆ ว่าเขาจะต้องเป็นคนดูแลขนิษฐาในโรงพยาบาลไปอีกสองสามวันหลังจากนี้

หลังจากเธอปิดประตู รอยยิ้มของเธอก็แทนที่ด้วยสีหน้าเศร้าหมอง ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันรู้สึกแย่มากเลยในตอนนี้ เป็นเพราะว่าฉันหึงหรือว่าอาจจะผิดหวังกันนะ? ฉันไม่เข้าใจเลย แต่ฉันรู้สึกไม่ดี

น่าเศร้าที่เมธินีเป็นหญิงสาวที่ดื้อรั้น

“หนูก็อิ่มแล้วค่ะ แม่ชอบอาหารที่นี่ไหม? ถ้าชอบ เราจะมาที่นี่กันบ่อยๆ นะคะ” หลังจากหลุดออกจากห้วงความคิด เธอก็เงยหน้ามามอง เธอสบตาที่แสนสงบของแม่ และเบนสายตาไปด้วยความรู้สึกผิด ดูเหมือนแม่จะอ่านใจฉันออก

“ช่วงนี้ ลูกกับจักรภพเป็นยังไงบ้าง? มีพัฒนาอะไรไปบ้างไหม? แม่ยังรอข่าวดีอยู่นะ ลูกรู้ไหม? บุคลิกของเขาเหมาะกับลูกมากเลย!” ในใจของเรขา จักรภพเป็นลูกเขยที่ยอดเยี่ยมมาก

เมธินีตื่นตระหนกแล้วส่ายหน้าอย่างแรง “แม่คะ พูดอะไรก็ระวังหน่อยนะ! จักรภพกับหนูเป็นแค่เพื่อนสนิทกันเท่านั้น แต่หนูเป็นเพื่อนคนเดียวที่เขามี แม่ไม่น่าผลักหนูให้เขาอย่างกับหนูเป็นสิ่งของอย่างนี้เลยนะ!”

นาทีที่เรขาได้ยินเช่นนั้น เธอก็รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น “อ้อ งั้นก็เจอศัตรูหัวใจเข้าแล้วใช่ไหมล่ะเนี่ย?”