หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1964

เช้าวันต่อมา ด้วยความที่เลอศิลป์ยืนกราน รษิกาจึงยอมแพ้และยอมให้เขาขับรถพาเธอไปที่โรงพยาบาล

เมธินีคิดว่าหัวหน้าของเธอจะมาตรวจสอบอย่างกะทันหัน จึงเชิญทั้งสองคนเข้าไปในห้องทำงานของเธออย่างสุภาพ

เธอรวบรวมบันทึกงานทั้งหมดไว้เป็นกองอย่างเรียบร้อยและส่งให้รษิกา “เจ้านายคะ นี่ค่ะ คุณควรจะพิจารณาการขึ้นเงินเดือนให้ฉันด้วยนะคะ!”

รษิกากลอกตาก่อนจะพึมพำว่าเธออาจจะตั้งครรภ์อีกครั้งหนึ่ง

เมธินีอ้าปากค้างด้วยความตกใจ แต่ไม่นานเธอก็ตั้งสติได้และยิ้มด้วยความดีใจ “ฉันจะมีลูกทูนหัวอีกคนแล้ว! เยี่ยมไปเลย!”

เธอหันไปหาเลอศิลป์แล้วยกนิ้วโป้งให้เขา “ยินดีด้วยค่ะคุณเลอศิลป์!”

เลอศิลป์พอใจ เขายิ้มและพยักหน้าเบาๆ

รษิกาเบ้ปากกับท่าทีของเขา ทำไมต้องทำท่าผยองขนาดนั้น?

“งั้นเธอก็จะบอกว่าเธอมาที่นี่แต่เช้าเพื่อจะตรวจดูอาการของเด็กในท้องเหรอ? ทำไมถึงมาโรงพยาบาลล่ะ? เธอก็ใช้ที่ตรวจตั้งครรภ์ดูได้นี่นา เราไม่แนะนำให้ใช้อุปกรณ์ทดสอบการตั้งครรภ์ถ้าเกิดว่าเธอเพิ่งจะท้องนะ” เมธินีบอกพวกเขา

รษิกามองเลอศิลป์ “เห็นไหม? ฉันบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ? คุณไม่ต้องทำเป็นเรื่องใหญ่อย่างนี้ก็ได้”

เลอศิลป์ทำได้แต่ฟังคำแนะนำของเมธินีเพราะเธอเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาล

ในไม่ช้า แถบทดสอบการตั้งครรภ์ก็แสดงให้เห็นว่ารษิกาตั้งครรภ์จริงๆ

“โอเค ช่วยดูแลเพื่อนรักฉันให้ดีด้วยนะคุณเลอศิลป์ ถ้าคุณต้องการคำแนะนำว่าต้องดูแลเธอยังไงบ้าง คุณก็ควรไปเข้าคลาสเรียนที่แผนกสูตินรีเวชทุกสัปดาห์ หลักสูตรเหล่านี้จะให้คำแนะนำและเคล็ดลับในการดูแลผู้หญิงท้องให้ดีที่สุด” เมธินีแนะนำบริการของโรงพยาบาล

เธอแค่ล้อเล่น แต่ก็ต้องประหลาดใจเมื่อเลอศิลป์พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

เมื่อพวกเขามาถึงบ้าน รถของจักรภพก็จอดอยู่ที่ด้านนอกแล้ว

พวกเขาเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและเห็นว่าจักรภพกำลังต้มน้ำอยู่ ตามปกติแล้วเขาจะมาดื่มกาแฟกับเลอศิลป์”

“จักรภพ ทำไมวันนี้ว่างมาเยี่ยมเราล่ะ? ฉันคิดว่านายไปเที่ยวไม่ใช่เหรอ?” เลอศิลป์ถาม พวกเขาไม่ได้เจอกันมาสักพักแล้ว เลอศิลป์จึงเห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวจักรภพ

เขาดูสบายใจและมีชีวิตชีวามากกว่าปกติ

“เลอศิลป์ รษิกา ไปไหนกันมาเหรอ? ฉันเข้ามาในบ้านเองเพราะทั้งสองคนไม่มีใครอยู่เลย” จักรภพทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม

“นายไม่ต้องแจ้งพวกเราก่อนล่วงหน้าหรอกนะ นายจะมาเมื่อไรก็ได้ตามที่ต้องการ ฉันมีเมล็ดกาแฟพรีเมียมมาด้วย ไว้จะแบ่งให้ชิม”

เช่นนั้นแล้ว เลอศิลป์ก็ตรงไปที่ครัว เมล็ดกาแฟเก็บเอาไว้ในที่เย็น เพื่อป้องกันไม่ให้มันเน่าเสีย