หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 226

ทุกคนที่โต๊ะอาหารมองรษิกาด้วยความชื่นชมมากยิ่งขึ้น พวกเขาถึงกับต้องการจะรับเธอเป็นศิษย์บ้างเหมือนกัน

ทว่าเมื่อเห็นเธอปฏิเสธข้อเสนอของลักษณ์ไปแล้ว พวกเขาก็รู้สึกอับอายเกินกว่าจะพูดออกไป

ลักษณ์รีบเปลี่ยนเรื่องคุย แต่บทสนทนาก็ยังคงอยู่ในเรื่องเกี่ยวกับวงการการแพทย์

เพราะความสามารถที่รษิกาแสดงออกมาก่อนหน้านี้ในช่วงบ่าย ไม่ว่าลักษณ์จะถามอะไร ทุกคนต่างก็หันไปมองเธอทันทีตลอดเวลา

รษิการู้สึกเหมือนเธอมาร่วมประชุมอีกงานหนึ่งซึ่งทุกคนต่างเพ่งความสนใจมาที่เธอ

โชคดีสำหรับเธอที่บรรยากาศเช่นนี้ไม่ได้ยาวนานมากนัก เพราะไม่นานลักษณ์ก็เห็นว่าบรรยากาศมันเริ่มจะเคร่งเครียดมากเกินไปกับการทานอาหารกันเช่นนี้ เขาจึงรีบเปลี่ยนทิศทางการสนทนาให้มีความผ่อนคลายมากยิ่งขึ้น

ด้วยความเป็นรุ่นน้องท่ามกลางผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆ รษิกากับรณภพจึงตกเป็นเป้าในการหยอกล้อของพวกเขา

เมื่อไรก็ตามที่รุ่นพี่ยกดื่มให้เธอ รษิกาก็ไม่อาจหาข้อแก้ตัวมาปฏิเสธพวกเขาได้ เธอจึงต้องรับเครื่องดื่มที่เหล่ารุ่นพี่เสนอให้

หลังจากดื่มไปหลายแก้วในคราวเดียวและสังเกตเห็นว่ารุ่นพี่ทั้งหลายยังตั้งใจจะดื่มกับเธอต่ออีก รษิกาก็รีบหาข้ออ้างไปห้องน้ำ เพื่อเธอจะได้มีโอกาสออกไปรับอากาศบริสุทธิ์ที่นอกห้องส่วนตัวแห่งนี้บ้าง

ร้านอาหารนี้มีชื่อว่าห้วงอรรณพ และการตกแต่งของร้านนี้ส่วนมากจะเป็นสีน้ำเงินเข้มแทรกสีขาวเข้าไป ซึ่งทำให้ร้านดูลึกลับแต่ก็ดูสงบในเวลาเดียวกัน

หลังจากเดินออกมาจากประตูห้องส่วนตัว รษิกาก็เริ่มมีสติมากขึ้น เธอรู้ว่าจะปล่อยให้รุ่นพี่รอเธอนานมากไม่ได้ เมื่อเสร็จธุระแล้ว เธอจึงรีบกลับไปที่ห้องส่วนตัวทันที

“คุณหมอรษิกาเหรอนั่น?”

ทันทีที่เธอหันกลับมา เธอก็เจอกับชายวัยกลางคนคนหนึ่ง เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาดูเหมือนจะคับมากเกินไปเพราะพุงพลุ้ยๆ นั้น กระดุมที่เสื้อของเขาก็ดูราวกับว่ามันสามารถดีดหลุดออกมาได้ทุกเวลา และแก้มของชายคนนั้นยังแดงเรื่อเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเขาอยู่ในอาการเมามายแล้ว

แต่ทว่าเขากลับพุ่งเข้ามาขวางทางเธอไว้ “นี่คุณจะเดินหนีไปหลังจากตีผมแล้วงั้นเหรอ? ทำอย่างกับว่าผมจะยอมปล่อยไปง่ายๆ งั้นแหละ!”

พอพูดจบ เขาก็เบนสายตาไปมองเอวบางของเธอ ความโกรธในแววตาเขาก็มลายหายไปเล็กน้อย “ไปนอนกับผมสักคืนสิ แล้วผมจะลืมว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น คุณคิดว่าไง?”

“ถ้าคุณกล้าเข้ามาใกล้ฉันอีกล่ะก็ ฉันจะเรียกรปภ.!” รษิกาเตือนเขาขณะที่ถูกต้อนเข้ามุม

เขาไม่สนใจขณะที่พยายามเอามือโอบรอบเอวเธอ ความหื่นกระหายแผ่กระจายไปทั่วใบหน้าเขา “เอาสิ เรียกมาเลย เราจะได้ให้เขาดูตอนที่เรากำลังสนุกกันไง!”

ร่างกายของเข้าเคลื่อนเข้ามาบดบังเธอไว้ และรษิกาก็รู้ว่าเธอเสียเปรียบแน่หากจะใช้กำลังสู้กับเขา ขณะที่เธอกำลังเค้นสมองอย่างหนักเพื่อหาทางออก กลิ่นเหล้าเหม็นหึ่งก็ค่อยๆ โชยมาเตะจมูกเธอ

เมื่อรษิกากำลังจะจนตรอก เธอก็ได้ยินเสียงคำราม และวินาทีต่อมาเขาก็กระเด็นออกไปไกลจากตัวเธอ