หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 24

หลังจากที่เลอศิลป์พูดจบแล้ว เขาก็ละสายตาไปจากใบหน้าอัญชสา

ตอนนั้นเขาตัดสินใจจะแต่งงานกับอัญชสาเพราะต้องการตอบแทนปู่เธอที่ทำเพื่อตระกูลเขา

นั่นเป็นเหตุผลที่เขามีปฏิสัมพันธ์กับตระกูลภักดีสรวงอย่างใกล้ชิด และเป็นเหตุผลที่เขาตกลงจะแต่งงานกับอัญชสาเมื่อผู้อาวุโสของตระกูลทั้งสองแนะนำให้พวกเขารู้จักกัน

อันที่จริง มีอยู่ช่วงหนึ่งที่เลอศิลป์มั่นใจมากว่าอัญชสาเป็นรักแรกของเขา

เขารู้สึกอย่างนั้นจนกระทั่งผู้หญิงคนหนึ่งจากไปโดยไม่เอ่ยคำลาเลยเมื่อหกปีก่อน นั่นเป็นตอนที่เขาตระหนักได้ว่า ความรู้สึกที่เขามีต่ออัญชสานั้นไม่ใช่ความรักอย่างที่เขาคิดไปเองในตอนแรก

จากนั้นมา ผู้อาวุโสของทั้งสองตระกูลก็เอาแต่คอยกระตุ้นให้เขาแต่งงานกับเธอ แต่เขาก็พยายามหาข้ออ้างทุกประเภทเพื่อชะลอการแต่งงานออกไปเรื่อยๆ

ในหกปีที่ผ่านมานี้ เขาทำทุกอย่างเพื่อช่วยตระกูลภักดีสรวง และยินยอมต่อคำขอทางธุรกิจในทุกประเภทที่พวกเขาต้องการเพื่อชดเชยความกรุณาของพวกเขาเมื่อก่อนหน้านี้

ตอนนี้ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาได้ทำมา มันมากพอจะตอบแทนบุญคุณที่พวกเขาเคยมีให้กันแล้ว

อย่างน้อยที่สุด มันก็เพียงพอที่จะทำให้เขาไม่ต้องจัดงานแต่งต่ออีกแล้ว

“เลอศิลป์...”

เสียงของอัญชสาสั่นขณะที่เธอมองใบหน้าอันไร้ความรู้สึกของเขา เธอต้องการจะรู้ว่าสิ่งที่เธอเดานั้นมันถูกต้องหรือเปล่า

เลอศิลป์ยกมือขึ้นนวดสันจมูก จากนั้นเขาก็ตัดบทเธอ “วางแฟ้มไว้ตรงนั้นก่อน เดี๋ยวผมจะตรวจดูทีหลัง ผมยังมีงานต้องทำ ดังนั้นถ้าคุณไม่มีอะไรแล้ว คุณก็ออกไปก่อนเถอะ”

อัญชสากัดริมฝีปากตัวเองแน่นและจ้องหน้าเขาอยู่พักหนึ่ง เมื่อตระหนักได้ว่าเขาไม่เปลี่ยนใจอย่างแน่นอน ดวงตาเธอก็แดงก่ำขึ้นมาช้าๆ แต่กระนั้น เธอก็กล้ำกลืนความหงุดหงิดและความโศกเศร้าลงไป ก่อนจะวางแฟ้มไว้และออกไปจากห้อง

อัญชสาอารมณ์เสียมากขณะที่ออกมาจากสำนักงานของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป

เธอรอมานานถึงหกปีเต็ม แต่เลอศิลป์ไม่เคยให้คำตอบที่เหมาะสมกับเธอเลยแม้สักครั้งเดียว แต่ตอนนี้เขากลับต้องการจะบอกเธอว่า เขากำลังมีแผนจะยกเลิกงานแต่งงาน

ชวลิตพยักหน้า

พอถึงเวลาบ่ายสอง รษิกากับคมสันก็ออกจากสถาบันวิจัยไปยังสถานที่ที่พวกเขานัดกับบริษัทผู้จัดจำหน่ายส่วนผสมยาไว้

ระหว่างทางไปที่นั่น รษิกาก็พลันนึกได้ว่าเธอยังไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับหุ้นส่วนทางธุรกิจรายนี้เลย ดังนั้นเธอจึงถามคมสันว่า “คุณช่วยบอกข้อมูลของบริษัทผู้จัดจำหน่ายส่วนผสมยาที่เราจะไปเซ็นสัญญาด้วยหน่อยได้ไหมคะ?”

เธอเป็นผู้รับผิดชอบสถาบันวิจัยทั้งหมด ถ้าเธอไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับบริษัทผู้จัดจำหน่ายส่วนผสมยา เมื่อพวกเขาได้พบกัน อีกฝ่ายก็คงจะคิดว่าเธอไม่จริงจังมากพอกับข้อตกลงทางธุรกิจครั้งนี้ ถ้าเป็นเช่นนั้น ความไม่ใส่ใจของเธออาจส่งผลกระทบถึงความร่วมมือทางธุรกิจของพวกเขาก็เป็นได้

คมสันรู้ว่ารษิกาคิดอะไรอยู่ เขาจึงอธิบายอย่างละเอียดว่า “บริษัทนี้เป็นผู้จัดจำหน่ายส่วนผสมยาที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหัสดินครับ ตระกูลพวกเขาตั้งตัวได้จากธุรกิจเกี่ยวกับวัตถุดิบที่ใช้ทำยา อีกอย่างราคาส่วนผสมยาของบริษัทนี้ก็สมเหตุสมผล ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่พวกเขาเห็นว่าสถาบันวิจัยเรามีอิทธิพลระดับหนึ่งในตลาดต่างประเทศ พวกเขาจึงสนใจที่จะร่วมงานกับเรา พวกเขาดูจริงใจอยู่นะครับ ดังนั้นคุณก็อย่ากังวลใจไปเลย”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น รษิกาก็พยักหน้าเข้าใจ พร้อมกันนั้น เธอก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ฉันรู้จักผู้จัดจำหน่ายส่วนผสมยารายใหญ่เพียงไม่กี่รายในเมืองหัสดิน ถ้าตามคำอธิบายของคุณ คนที่เรากำลังจะไปเซ็นสัญญาด้วยก็น่าจะเป็นหนึ่งในนั้น ฉันสงสัยว่าผู้จัดจำหน่ายคนไหนกันที่เราจะได้ไปพบ”

คมสันตอบกลับ “ตระกูลภักดีสรวงครับ”