หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 247

หลังจากเลอศิลป์กลับมาจากเบญจลัย เขาก็ตรงไปที่ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปในทันที เมื่อเขาทำงานที่กองอยู่มากมายเสร็จแล้ว มันก็ถึงเวลาเย็นพอดี

พอกลับไปที่คฤหาสน์ เขาก็เห็นไอรดานั่งอยู่ที่โต๊ะในห้องนั่งเล่น เธอกำลังวาดรูปอยู่อย่างมีสมาธิ

เมื่อเธอเห็นเลอศิลป์ เธอก็วางสีเทียนและรีบก้าวสั้นๆ เข้ามาหาเขา

เลอศิลป์โน้มตัวมาลูบหัวเด็กน้อย “คิดถึงพ่อไหมคะ?”

เธอพยักหน้า

เขาเริ่มยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าเธอตอบสนอง จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นเรียกคติยาเพื่อจะถามว่าไอรดาเป็นอย่างไรบ้างในช่วงสองวันมานี้

เขาโล่งใจที่ได้ยินว่าเธอเป็นเด็กดี

หลังจากทักทายเลอศิลป์แล้ว ไอรดาก็กึ่งเดินกึ่งกระโดดกลับไปที่โต๊ะและวาดรูปต่อ

เขาเดินเข้าไปหาและมองดูรูปที่เด็กหญิงวาด เขาเห็นว่ามีคนอยู่ห้าคนในภาพนั้น เป็นเด็กชายสองคนกำลังจูงมือผู้หญิงผมยาวที่สวมชุดกระโปรง และมีเด็กหญิงตัวเล็กๆ อีกคนที่จูงมืออยู่กับชายที่ใส่เสื้อสีดำ

แค่มองปราดเดียว เลอศิลป์ก็รู้ว่าเธอวาดรูปใคร

พอย้อนนึกถึงสองวันที่ผ่านมากับรษิกา แววตาเขาก็หม่นหมอง

สีหน้าของเธอบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าต้องการจะทิ้งเขาไป

แต่เธอก็มักใจอ่อนกับไอรดาเสมอ

หลังจากสังเกตเห็นว่าเธอวาดรูปเสร็จแล้ว เขาก็หยิบตุ๊กตาสองตัวมาจากห้องทำงานและวางไว้ตรงหน้าเธอ ตุ๊กตาพวกนี้ซื้อมาพร้อมกับตัวต่อของอชิและเบนนี่

ไอรดาเอียงคอมองด้วยความงุนงง

แววตาเธอมีแต่รอยยิ้มและพูดออกมาเสียงอ่อนเสียงหวานว่า “ของพวกนี้มาจากพ่อ!”

เมื่อรู้ว่าใครเป็นคนส่งมาให้ พวกเขาก็ขมวดคิ้วแน่น แม้ว่าจะชอบของขวัญ แต่พวกเขาก็ไม่กล้ารับมันไว้

ไอรดาอยู่กับพวกเขามาช่วงหนึ่ง เธอได้เห็นตุ๊กตาพวกนี้มากมายในห้องพวกเขา เธอจึงรู้ว่าพวกเขาชอบของขวัญนี้มากแค่ไหน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครยอมรับของไป เธอจึงสะกิดและเร่งพวกเขา “พวกเธอชอบไม่ใช่เหรอ?”

พวกเขาพยายามจะทำหน้านิ่งและปฏิเสธคำพูดของเธอ แต่เมื่อมองตุ๊กตาเหล่านี้แล้ว พวกเขาก็พูดไม่ออก ในที่สุดก็ยอมจำนนและบอกว่า “มันแพงมากไป แม่ไม่ให้เรารับไว้แน่ๆ”

ไอรดาไม่คิดว่าพวกเขาจะปฏิเสธเธอ แถมยังอ้างแม่ของพวกเขาขึ้นมาอีกด้วย เธอเบะปาก หลุบตาลงต่ำ และยืนอย่างหน้าสงสารอยู่ตรงหน้าพวกเขา ดูราวกับว่าเธอพร้อมจะร้องไห้ออกมาได้ตลอดเวลา

เมื่อเห็นอย่างนี้ พวกเขาก็มองหน้ากันและรีบพูดว่า “ในเมื่อมันมาจากไอวี่ พวกเราจะรับไว้แล้วกันนะ ฝากขอบคุณคุณลุงเลอศิลป์ด้วยล่ะ”

ทันใดนั้นเอง ไอรดาก็เริ่มยิ้มออกมาอีกครั้ง