หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 248

รษิกากลับไปทำงานที่สถาบันวิจัยในวันที่สองหลังจากกลับมาจากเบญจลัย

ด้วยความที่เธอหายไปสองวัน เธอจึงฝากให้คมสันคอยดูแลทุกอย่างไว้ให้ก่อน ทำให้เขาเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก

เมื่อพวกเขาทำงานเสร็จในตอนค่ำ รษิกากับคมสันก็ออกจากสถาบันวิจัยไปด้วยกัน

คมสันเย้าว่า “คุณหมอรษิกา คุณไม่คิดจะขอบคุณผมหน่อยเหรอที่ช่วยงานคุณระหว่างที่คุณไม่อยู่?”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น รษิกาก็หัวเราะออกมาเบาๆ “แน่ล่ะ งั้นเราไปกินข้าวเย็นด้วยกันไหมล่ะ คืนนี้เราสองคนก็ว่างอยู่แล้วนี่นา”

ในทางกลับกัน เมื่อก่อนนี้คมสันชวนเธอไปทานข้าวด้วยแทบจะนับครั้งไม่ถ้วน แต่เธอก็ปฏิเสธเขามาโดยตลอด อีกอย่าง เขาก็รู้ว่าเธอคิดกับเขาแค่เพียงเพื่อนร่วมงานเท่านั้น เขาจึงไม่ได้กดดันอะไรเธอมากนัก

เมื่อได้ยินเธอเอ่ยคำชวน เขาก็เข้าใจว่าเธอแค่จะเลี้ยงข้าวเขาเป็นการขอบคุณที่เขาช่วยเหลือ เขาจึงรีบตอบตกลงในทันที “ได้เลย ในเมื่อคุณเสนอมาแบบนี้ผมก็ต้องสนองสิครับ”

ทั้งสองคนขึ้นรถของตัวเองไป หลังจากรษิกาขึ้นรถมาแล้ว เธอก็ส่งข้อความไปบอกลิสาว่าให้ช่วยไปรับอชิกับเบนนี่แทนเธอให้ที เมื่อส่งข้อความเสร็จแล้วเธอก็ขับรถของตัวเองนำหน้ารถของคมสันไปที่ร้านอาหาร

เธอคิดไม่ออกว่าจะไปทานที่ร้านไหนดี จึงไปร้านเดิมที่เคยไปทานข้าวกับรณภพเมื่อครั้งที่แล้ว

รษิกาจอดรถหลังจากถึงหน้าทางเข้าร้านอาหาร เมื่อคมสันมาถึง ทั้งสองคนก็เดินเข้าร้านไป

เพราะพวกเขาไม่ได้จองโต๊ะไว้ล่วงหน้า มันจึงใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งกว่าจะได้สั่งอาหาร

คมสันเริ่มพูดคุยสัพเพเหระกับเธอขณะที่รออาหารมาเสิร์ฟ “ผมได้ยินมาว่าคุณปฏิเสธข้อเสนอของคุณลักษณ์ตอนที่ไปร่วมการประชุมทางการแพทย์ทั้งที่เขาอยากจะรับคุณเป็นลูกศิษย์นี่ครับ”

เธอยิ้ม “ฉันมีศาสตราจารย์หาญชัยเป็นอาจารย์ก็มากพอแล้วล่ะค่ะ อีกอย่าง แนวทางการวิจัยของฉันก็แตกต่างจากคุณลักษณ์มาก ดังนั้นปฏิเสธไปก็ดีที่สุดแล้วล่ะ”

ขณะที่ทั้งสองคนคุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในการประชุมทางการแพทย์ที่ผ่านมา โทรศัพท์ของรษิกาก็ดังขึ้น เธอหยิบออกมาดูหน้าจอ ก็พบว่าเป็นข้อความในกลุ่มแชทของผู้ปกครอง

ด้วยความที่อชิและเบนนี่ได้เข้าเรียนแล้ว ครูพิมพ์รภาจึงเพิ่มเธอเข้าไปในกลุ่มแชทนั้น

เธอกดเปิดกลุ่มแชทนั้นมาดูและเห็นข้อความจากครูพิมพ์รภาส่งมาว่า เรียนผู้ปกครองทุกท่าน ทางโรงเรียนจะจัดกิจกรรมเข้าค่ายปลูกต้นไม้เพื่อให้เด็กๆ ได้สัมผัสกับความสนุกในการปลูกต้นไม้ต่างๆ มันจะเป็นการไปค้างคืนนอกสถานที่ด้วยค่ะ หากคุณมีคำถามเพิ่มเติมใดๆ กรุณาอย่าลังเลที่จะส่งข้อความส่วนตัวหาฉันนะคะ

นักเรียนทุกคนต้องมาพร้อมกับผู้ปกครองเหรอ…

รษิกานึกถึงไอรดาขึ้นมา ฉันคิดว่าเลอศิลป์หรืออัญชสาคงมากับเธอแน่

ผู้ปกครองทุกคนของนักเรียนในโรงเรียนแห่งนี้ต่างก็ร่ำรวย ดังนั้นพวกเขาจึงรู้กันหมดว่าอัญชสากับเลอศิลป์เป็นใคร อีกอย่าง บางคนก็เคยไปร่วมงานวันเกิดของอัครพลอีกด้วย

ฉันไม่รู้เลยว่าผู้ปกครองคนอื่นจะพูดหรือแพร่เรื่องอะไรออกไปบ้าง ถ้าฉันเกิดไปมีปัญหาอะไรกับอัญชสาและเลอศิลป์ระหว่างการเข้าค่ายครั้งนี้

เมื่อคิดได้เช่นนั้น รษิกาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดหัวขึ้นมาในทันใด

คมสันนั่งอยู่ตรงหน้าเธอและถามเกี่ยวกับเรื่องการประชุมทางการแพทย์ แต่เมื่อเขาไม่ได้รับคำตอบอะไรจากเธอมาสักพัก เขาก็เหลือบมองเธอด้วยความกังวลและเห็นว่าเธอจ้องโทรศัพท์อยู่อย่างงุนงง

“มีอะไรหรือเปล่าครับ?” คมสันถาม

เธอค่อยๆ ตั้งสติได้และพยายามระงับความกังวลใจเอาไว้ “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่เรื่องกิจกรรมที่โรงเรียนของเด็กๆ เท่านั้นเอง” เธอตอบพลางส่ายหน้าและยิ้มออกมา

เมื่อเห็นว่ารษิกาไม่อยากพูดอะไรอีก เขาก็ไม่กดดันเธอ