หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 249

หลังจากทานมื้อค่ำกันเสร็จแล้ว รษิกากับคมสันก็แยกกันกลับบ้านของตนเอง

เมื่อรษิกามาถึงบ้าน ลิสาก็รับเด็กๆ กลับมาเรียบร้อยแล้ว พวกเขากำลังเล่นตัวต่อกันอยู่ที่พรม

อชิกับเบนนี่รีบเข้ามาล้อมรษิกาไว้เมื่อเห็นเธอเข้าบ้านมา

รษิกาลูบหัวพวกเขาและถามด้วยความกังวลว่า “พวกหนูกินข้าวกันหรือยังคะ?”

พวกเขาพยักหน้าอย่างว่าง่ายและกะพริบตาใส่แม่ “แม่ครับ ครูพิมพ์รภาบอกว่าสุดสัปดาห์นี้จะพาพวกเขาไปเข้าค่ายปลูกต้นไม้กัน”

รษิกาผงะไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เธอมองลงมาหาลูกๆ และยิ้มให้พวกเขา “อ้อ แม่รู้แล้วจ้ะ”

สิ้นคำนั้น เธอก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจและเข้าไปในห้องนั่งเล่น

อชิกับเบนนี่เดินตามแม่ของพวกเขามาที่พรม

เธอย่อตัวลงนั่งและหยิบตัวต่อส่วนหนึ่งที่ต่อเสร็จแล้วออกมาถือเล่นขณะที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสน

เธอครุ่นคิดถึงตอนที่เดินทางกลับมาจากเบญจลัย และในที่สุดเธอก็ได้ข้อสรุปเดิมว่าเธออาจจะต้องไปเจอกับเลอศิลป์หรืออัญชสาถ้าเธอเข้าร่วมกิจกรรมในครั้งนี้

นี่มันช่างบังเอิญเหลือเกิน

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอต้องคอยเค้นสมองเพื่อหาทางเลี่ยงเลอศิลป์กับอัญชสาอยู่ตลอด แต่โรงเรียนก็กลับจัดกิจกรรมแบบนี้ขึ้นมาในเวลานี้

“แม่ครับ แม่จะไปกับเราไหม?” เด็กสองคนจ้องมองรษิกาอย่างคาดหวัง

นี่เป็นครั้งแรกที่จะได้เข้าร่วมกิจกรรมเป็นกลุ่มแบบนี้ ซึ่งมันน่าสนใจมากสำหรับอชิและเบนนี่

เมื่อเห็นท่าทางเต็มไปด้วยความหวัง และแววตาที่เป็นประกายของลูกทั้งสอง รษิกาก็ลังเลและไม่อาจจะปฏิเสธไปตรงๆ ได้ลง เธอแค่พูดออกมาว่า “แม่จะไปขอให้ป้าเมธินีไปกับลูกสองคนแทนนะ มันจะเป็นอะไรไหมคะ?”

นั่นเป็นทางเดียวที่เธอคิดออก

พอได้ยินแม่พูดเช่นนั้น อชิกับเบนนี่ก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด “แม่จะไม่ไปกับพวกเราเหรอครับ?”

จิตใจของรษิกาอ่อนยวบ “ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้นนะลูก คือว่า… แม่ต้องทำงานล่วงเวลาในช่วงวันหยุด แม่เลยกลัวว่าจะไปกับลูกไม่ได้น่ะค่ะ”

รษิกาขมวดคิ้ว เธอถามด้วยความกังวลว่า “เธอยุ่งอยู่หรือเปล่า?”

เมธินีถอนหายใจยาวก่อนจะพูดออกมาอย่างอ่อนล้า “ฉันไม่อยากพูดถึงเลย มีคนไข้อาการหนักมากมาเข้ารับการรักษาที่นี่ แล้วก็ต้องคอยดูแลตลอดเวลาเลยด้วย ฉันเดาว่าคงไม่มีเวลาเหลือในช่วงสุดสัปดาห์นี้แน่ๆ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น รษิกาก็ต้องกลืนคำขอความช่วยเหลือจากเมธินีที่ยังไม่ได้เอ่ยกลับลงคอไปทั้งหมด “ถ้างั้นฉันจะไม่รบกวนเธอแล้วล่ะ เธอควรจะสนใจคนไข้ก่อน เรื่องทางฉันไม่มีปัญหาอะไร สบายมาก แค่ว่าเด็กๆ คิดถึงเธอเท่านั้นแหละ”

เมธินียิ้ม “โอเค บอกเด็กๆ ให้ทีว่าฉันจะไปเล่นด้วยวันอื่นแทนนะ”

พวกเขาไม่ได้คุยอะไรกันมากและวางสายไป

รษิกาเงยหน้ามองอชิกับเบนนี่ที่อยู่ข้างๆ เธอและพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ป้าเมธินียุ่งมาก แม่จะไปกับพวกหนูในสุดสัปดาห์นี้ก็แล้วกันนะคะ”

เธอไม่ควรห้ามเด็กๆ ไม่ให้เข้าร่วมกิจกรรมนั้นเพียงเพราะว่าเลอศิลป์และอัญชสาอาจจะมาร่วมกิจกรรมด้วย

อชิกับเบนนี่มองหน้ากัน พวกเขาดีใจมากๆ และกอดแขนรษิกาเอาไว้พลางพูดด้วยความรัก “แม่เยี่ยมที่สุดเลยครับ!”

รษิกายิ้มโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอรู้สึกหนักใจเมื่อคิดถึงการพบหน้าโดยเลี่ยงไม่ได้ในช่วงสุดสัปดาห์นี้