หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 257

รษิกาคิดว่าจะไปทันทีหลังจากทานมื้อเย็นเสร็จ แต่เด็กทั้งสามก็ตัวแข็งทื่อทันทีที่ก้าวออกจากร้านอาหาร พวกเขาตกตะลึงไปกับทิวทัศน์ด้านนอก

เธอมองตามสายตาของเด็กๆ ไป

ร้านอาหารตั้งอยู่ในสวนพฤกษศาสตร์บนยอดเขา มันจึงมีสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมารายล้อมอยู่ไม่มากนัก

ดังนั้น แหล่งกำเนิดแสงหลักจึงมาจากพระจันทร์เต็มดวง แสงจันทร์ส่องผ่านร่มเงาของต้นไม้ดูนุ่มนวลและพร่ามัว ทำให้พืชพรรณในสวนพฤกษศาสตร์เปล่งประกายงดงาม

ผู้ใหญ่หลายคนเดินเล่นในสวนสวยๆ กับพวกลูกๆ

เบนนี่ดึงมือรษิกาและอ้อนวอนว่า “ไปเดินเล่นในสวนกันเถอะครับแม่!”

รษิกาแทบจะไม่มีโอกาสได้เดินเล่นพักผ่อนหย่อนใจบ้างเลย ทิวทัศน์นั้นสวยงามเกินต้านทาน เธอพูดกับเลอศิลป์ไปว่า “ฉันจะพาเด็กๆ ไปเดินเล่นในสวน คุณพาไอวี่กลับไปก่อนดีไหมคะ? คุณเลอศิลป์”

หลังจากนั้นเธอก็พยายามปล่อยมือไอรดาให้เธอตามเลอศิลป์กลับไปก่อน

อนิจจา เด็กหญิงไม่ยอมปล่อยมือรษิกาไป

รษิกาไม่มีทางเลือกอื่นเลยต้องพาเธอไปเดินเล่นด้วยกัน

พวกเขาเดินไปที่พื้นที่รกร้างของสวน เบนนี่รู้สึกตื่นเต้นขณะที่เขาสำรวจต้นไม้สูงรอบๆ ตัวเขาและเสนอว่า “แม่ครับ มาเล่นซ่อนหากันเถอะ!”

รษิกายิ้มและเห็นด้วย “ก็ได้ แต่อย่าวิ่งไปไหนไกลเกินไปนะคะ มันไม่ปลอดภัย”

เด็กๆ พยักหน้าอย่างว่าง่าย

รษิกาคิดว่าจะเป็นคนหาเด็กแฝดและให้ไอรดาเป็นคนหาด้วย แต่เด็กหญิงดูเหมือนว่าจะอยากเป็นคนซ่อนมากกว่า

ไม่มีใครเคยเล่นซ่อนหากับไอรดามาก่อน สายตาของเธอจึงเต็มไปด้วยความคาดหวังเมื่อได้ยินเด็กชายเสนอให้เล่นซ่อนหากัน

คำพูดของเธอทำให้รษิกาขมวดคิ้วแน่น

ผู้หญิงคนนั้นพูดต่อว่า “ไอวี่น่ะเป็นแก้วตาดวงใจของคุณเลอศิลป์ค่ะ แล้วคุณเลอศิลป์ก็ให้เกียรติคุณมากเพราะลูกสาวเขาสนิทกับคุณและลูกชายของคุณ นี่ถือเป็นเกียรติของครอบครัวคุณเลยนะคะ”

น้ำเสียงของเธอเย็นชาเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ “คุณรษิกา ฉันหวังว่าคุณจะนึกถึงสถานการณ์ของคุณบ้างนะคะ อย่าคิดเอาเองว่าคุณจะมีโอกาสได้พัฒนาความสัมพันธ์กับคุณเลอศิลป์เพราะว่าลูกๆ ของพวกคุณเป็นเพื่อนกัน คุณเลอศิลป์แค่คุยกับคุณก็เพราะเห็นแก่ลูกของเขาเท่านั้นแหละค่ะ อย่าได้คิดจะเอาตัวเองเข้าไปในตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์เลย”

รษิกาปวดหัวทันทีกับคำพูดของผู้หญิงคนนี้โดยที่เธอเองก็ไม่ทันรู้ตัว

ฉันรู้ว่าการที่มาเจอเลอศิลป์ที่นี่จะต้องล่อเอาเรื่องไร้สาระพวกนี้เข้ามาแน่ๆ แต่ก็ไม่คิดเลยว่าจะมาเร็วขนาดนี้

“คุณคงเข้าใจสถานการณ์ผิดไปหมดแล้วล่ะ…” รษิกาพยายามอธิบาย

อนิจจา หญิงสาวคนนั้นตัดบทเธออย่างน่ารังเกียจและตอบโต้ออกมาว่า “เข้าใจผิดเหรอคะ? ทุกคนรู้กันหมดว่าคุณใช้เวลาไปกับคุณเลอศิลป์ในช่วงนี้ไปมากแค่ไหน รู้จักที่ต่ำที่สูงบ้างนะคะ คุณรษิกา! คู่หมั้นของคุณเลอศิลป์ก็คือคุณอัญชสา และความสัมพันธ์ของพวกเขาก็แน่นแฟ้นมากกว่าเดิม ฉันหวังว่าคุณจะไม่ทำให้ตัวเองขายหน้าด้วยแผนการสิ้นหวังที่จะพิชิตใจคุณเลอศิลป์นะคะ!”