ราวกับว่าเธอทำตามที่พูดไว้ก่อนหน้านี้ หลังจากศศิตากินข้าวเที่ยงแล้วเธอก็ออกไป
“ฉันรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย ดังนั้นตอนนี้ฉันจะกลับไปพัก เลอศิลป์จะอยู่ดูแลคุณ” จากนั้นเธอก็หันไปหาลูกชาย “บริษัทไม่ควรมีเรื่องสําคัญใดๆ ในช่วงเวลานี้”
เลอศิลป์พยักหน้าตอบรับอย่างเย็นชา
“แม่จะฝากอัญชสาให้ลูกดูแล ดูแลเธอให้ดี” เธอเตือนเขาเรื่องการดูแลอัญชสาอีกครั้งก่อนที่จะออกไป
เมื่อเห็นว่าศศิตาออกไป จันทราและสามีของเธอก็ออกไปเช่นกัน
เหลือเพียงอัญชสาและเลอศิลป์ที่อยู่ในห้องผู้ป่วย
บรรยากาศเต็มไปด้วยความอึดอัด
อัญชสากำมือแน่น หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
นั่นเป็นเพราะเลอศิลป์ปฏิบัติต่อเธอเย็นชากว่าเมื่อก่อน เขาไม่อยากจะมองหน้าเธอด้วยซ้ำ
มันเป็นเพราะนังแพศยานั่น! เธอทำให้ความพยายามตลอดหลายปีที่ผ่านมาของฉันไร้ความหมายและทำให้เลอศิลป์กับฉันต้องเลิกกัน!
จากนั้นเธอก็พยายามที่จะหาเรื่องคุย แต่เสียงของเขาก็เข้ามาที่หูเธอ
“ถ้าคุณมีอะไรก็โทรหาผมนะ ผมจะอยู่ข้างนอก” เขามองเธออย่างเย็นชาและเตรียมตัวจะออกไปนั่งที่โซฟาด้านนอก
เธอพูดทั้งหมดนั้นด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ เมื่อฟังเธอพูดจบดวงตาของเลอศิลป์ขุ่นมัวพร้อมกับขมวดคิ้ว
เมื่อเธอเห็นว่าท่าทีของเขาดูหม่นหมอง การแสดงออกของอัญชสาก็ยิ่งดูจริงใจมากขึ้น “เราเป็นเพื่อนกันมาหลายปี ถึงเราจะเป็นสามีภรรยากันไม่ได้ แต่ฉันก็ไม่อยากเสียคุณไปในฐานะเพื่อน ถ้าไอวี่ไม่ชอบฉัน ฉันก็จะไม่ไปหาเธอบ่อยๆ ฉันแค่หวังว่าคุณจะปฏิบัติกับฉันเหมือนที่คุณเคยทำมาก่อน เพราะฉันไม่เคยทำร้ายคุณเลย…”
เมื่อเธอพูดจบความเงียบปกคลุมไปทั่วห้อง
เธอจ้องมองที่เขาอย่างระมัดระวัง
หลังจากนั้นไม่นาน เลอศิลป์ก็พูดขึ้นว่า “ขอผมคิดดูก่อนแล้วกัน”
ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เลือกที่จะนั่งอยู่ข้างนอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...