หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 319

เนื่องจากคำสั่งของศศิตา อีกไม่กี่วันข้างหน้าเลอศิลป์จะต้องใช้เวลาอยู่ในห้องผู้ป่วยของอัญชสาหลังเลิกงาน

สำหรับศศิตา เธอมาเยี่ยมอัญชสาตรงเวลาทุกวัน แต่ที่จริงแล้วเธอไปที่นั่นเพราะต้องการตรวจสอบว่าเลอศิลป์กำลังดูแลอัญชสาอยู่หรือไม่

“เขาดูแลเธอเป็นอย่างไรบ้าง?” ศศิตาถามด้วยรอยยิ้มที่ห่วงใย เนื่องจากเลอศิลป์ยังทำงานอยู่

อัญชสาก้มหน้าลงอย่างอายๆ “ดีมากค่ะ”

เมื่อได้เห็นเธอเช่นนั้น ศศิตาก็ผ่อนคลายมากขึ้น เธอปลอบใจว่า “ฉันบอกแล้วว่าเลอศิลป์ไม่ใช่คนโหดร้าย เธอทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กันมาหลายปี เขาเห็นความสำคัญของเธอเสมอ”

อัญชสาเม้มปากและยิ้ม แม้ว่าในใจเธอจะรู้สึกถึงความประชดประชัน

ท่าทีของเลอศิลป์เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แต่นั่นเป็นเพียงเพราะเธอบอกว่าเธอหวังว่าทั้งคู่ยังเป็นเพื่อนกันได้

ดังนั้นเขาจึงปฏิบัติต่อเธอเหมือนแค่เพื่อนธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น

อย่างไรก็ตามเธอรู้สึกไม่พอใจกับเรื่องนี้

สิ่งที่เธอต้องการจริงๆ ก็คือการได้เป็นภรรยาของเขา

ในทางกลับกัน งานของรษิกาที่สถาบันวิจัยดำเนินไปอย่างราบรื่น

เนื่องจากความร่วมมือเกิดขึ้นมานานแล้ว ในที่สุดเจ้าหน้าที่ของสถาบันวิจัยสามารถก้าวทันเธอได้ อีกทั้งการทำงานก็ไม่ได้ยุ่งเหมือนตอนแรกด้วยความช่วยเหลือของคมสัน

ไม่มีทางที่เธอจะกลับไปคบกับเลอศิลป์ ถ้าภรรยาของเขาในอนาคตไม่ใช่อัญชสา บางทีฉันอาจจะไม่ต้องรักษาระยะห่างจากไอวี่ขนาดนี้ อย่างไรก็ตามคนคนนั้นจะต้องเป็นอัญชสา และฉันบอกได้เลยว่าเธอเกลียดฉันมากแค่ไหน ฉันพูดเสมอว่าเด็กๆ เหล่านั้นไร้เดียงสา และความสัมพันธ์ของพวกเขาได้รับผลกระทบจากผู้ใหญ่อย่างเรา ฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดกับเรื่องนี้ พอมาคิดดูแล้วฉันไม่ได้พาพวกเขาออกไปเล่นข้างนอกเลยตั้งแต่กลับมาที่นี่ นอกจากตอนที่พวกเขาขอให้ฉันพาไป

เมื่อเห็นว่าพวกเขาตื่นเต้นมากเพียงใด รษิกาก็รู้สึกราวกับว่าเธอได้รับการเยียวยา

อย่างไรก็ตาม เธอเพิ่งนึกไอเดียนี้ได้ ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าจะพาพวกเขาไปที่ไหน

หลังจากค้นหาข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตด้วยโทรศัพท์ของเธอแล้ว เธอสังเกตว่ามีสระว่ายน้ำอยู่ใกล้ๆ เธอจึงเสนอว่า “เราไปว่ายน้ำกันดีไหม?” นานมากแล้วที่พวกเขาทั้งสองคนไม่ได้ว่ายน้ำ

มันเป็นกิจกรรมที่ได้รับความนิยมในต่างประเทศ นอกจากนี้เธอยังกังวลว่าร่างกายของพวกเขาอาจจะอ่อนแอ ดังนั้นเธอจึงส่งพวกเขาไปเรียนว่ายน้ำมาก่อนแล้ว เธอมักจะพาพวกเขาไปฝึกฝนร่างกายให้แข็งแรง

เด็กชายทั้งสองลังเล “แม่เพิ่งจะหายป่วยไม่นานมานี้ แล้วถ้าแม่เป็นหวัดล่ะ?”

พวกเขาเป็นห่วงแม่มากหลังจากที่เธอล้มป่วยถึงสองครั้ง