หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 331

อัญชสามองลงมาที่แขนใส่เฝือกของเธอโดยอัตโนมัติก่อนที่จะกลับมามองรษิการาวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น “อาการบาดเจ็บของฉันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ฉันประสบอุบัติเหตุรถชนระหว่างออกไปซื้อของกับคุณศศิตาเมื่อสองวันก่อน โชคดีที่เธอไม่ได้บาดเจ็บ”

อัญชสาพูดเป็นนัยอย่างชัดเจนว่าเธอบาดเจ็บเพื่อช่วยเหลือศศิตา

รษิกาที่รู้นัยยะสำคัญก็ยิ้มแห้งๆ และตอบด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ว่า “คุณอัญชสา ในเมื่อคุณมีความสุขที่ได้มีความสัมพันธ์อันใกล้ชิดกับคุณเลอศิลป์ ฉันก็มั่นใจว่าเส้นทางจะราบรื่นกับคุณเมื่อคุณแต่งงานและเข้าไปสู่ตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันต้องขอตัวไปก่อนเพราะมันจะดึกแล้วและเด็กๆ ก็เหนื่อยล้า”

ก่อนที่อัญชสาจะโต้ตอบ รษิกาก็หันหลังและออกไป

ช่วงที่เธอกำลังจะเดินออกไปได้ไม่นาน เธอก็รู้สึกว่ามีคนจับข้อมือเธอไว้

เธอขมวดคิ้วและหันหลังไปมองอัญชสา

อัญชสามองกลับมาด้วยสีหน้าที่น่าสงสาร “ที่จริงแล้ว มีอย่างอื่นที่ฉันอยากจะพูดด้วย ฉันติดค้างคำขอโทษให้คุณ”

พอได้ยินประโยคนั้น รษิกาก็เกิดความสงสัยขึ้นมาทันทีโดยไม่รู้ว่าอัญชสากำลังวางแผนอะไรอยู่

“ไม่จำเป็นหรอก” เธอเม้มปาก “คุณอัญชสา ไม่มีอะไรที่คุณต้องขอโทษฉันหรอก”

แม้ว่าอัญชสาจะทำร้ายเธอและลูกๆ ของเธอมาสารพัดมากมายในก่อนหน้านี้ เธอก็ไม่ต้องการคำขอโทษจากอัญชสา อย่างไรก็ตาม คำขอโทษเพียงครั้งเดียวไม่อาจลบล้างความผิดที่อัญชสาทำในอดีต

นอกจากนี้ เธอก็ตัดสินใจกำหนดขอบเขตกับเลอศิลป์เพื่อจบปัญหาและไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับเขาและอัญชสา

หลังจากทรงตัวได้โดยใช้กำแพงพยุงตัวเธอไว้ อัญชสาก็อดไม่ได้ที่จะตกใจกับคำพูดของรษิกา ต่อจากนั้น เธอก็มองรษิกาด้วยสายตางุนงง “ขอโทษด้วยนะ ตั้งแต่แขนฉันเจ็บ ฉันก็มีปัญหาเกี่ยวกับการรักษาสมดุลของร่างกาย นั่นเป็นสาเหตุที่ฉันเสียการทรงตัวง่ายๆ”

อัญชสาพูดจบได้ไม่นานและไม่อยากรอให้รษิกาโต้ตอบกับเธอ เธอจึงพูดต่อด้วยน้ำเสียงเกรงใจ “ฉันไม่เป็นไรหรอก และฉันก็ยินดีกับการให้อภัยในคุณ ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเด็กๆ ต้องพักผ่อนใช่ไหม? คุณควรรีบพาพวกเขากลับบ้านนะ”

ด้วยเหตุนั้น อัญชสาก็จบบทสนทนาพร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตรก่อนที่จะกลับไปที่ทางเดิน

ขณะที่รษิกามองดูเงาของอัญชสาที่กำลังออกไป เธอก็รู้สึกสะอิดสะเอียนอย่างบอกไม่ถูก

อย่างไรก็ตาม เธอเห็นว่าทุกอย่างปกติดี อัญชสาก็บอกว่าเธอสบายดี รษิกาจึงไม่คิดมากและเดินลงไปข้างล่างเพื่อพาเด็กๆ กลับบ้าน