หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 356

ศศิตาโมโหจนเส้นเลือดในสมองของเธอแทบจะแตก

ผู้หญิงคนนี้ยังคงเดือดดาลด้วยความโกรธแม้ว่าเธอจะไปถึงโรงพยาบาลแล้วก็ตาม ฉันอยากเห็นเลอศิลป์แต่งงานกับอัญชสามาหลายปีแล้ว แต่ตอนนี้เขากลับบอกฉันว่าเขากำลังวางแผนที่จะเลิกกับอัญชสาเนี่ยนะ? ฉันไม่ยอมง่ายๆหรอก!

ศศิตากลับแทนที่ความโกรธด้วยความกังวลเมื่อเธอไปยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องพักฟื้นของอัญชสา

อัญชสานอนขดตัวอยู่บนเตียง ดูเหมือนว่าเธอจะหลับไปแล้ว ดังนั้นศศิตาจึงย่องเบาๆ เข้าไปในห้องเพื่อดูอาการของหญิงสาวผู้นี้

เมื่อศศิตาสังเกตเห็นว่าอัญชสาผอมลงมากเพียงใด เธอก็มั่นใจว่าหญิงผู้น่าสงสารคนนี้ต้องทนทุกข์ทรมานเพราะอาการบาดเจ็บมากแน่ๆ

แม้ว่าอัญชสาจะหลับอยู่ แต่คิ้วของเธอก็ขมวดแน่น ราวกลับว่าเธอไม่สบายตัว

การได้เห็นอัญชสาแบบนั้นทำให้ศศิตารู้สึกผิดมากขึ้น “ฉันอยู่นี่อัญชสา” ศศิตาบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

อัญชสาขมวดคิ้วมากขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของศศิตา หลังจากเธอเห็นหน้าศศิตา เธอก็หลุดออกจากภวังค์ในทันที “คุณศศิตา ฉันไม่คิดว่าคุณจะมาถึงไวขนาดนี้”

ศศิตาห้ามอัญชสาอย่างรวดเร็วเมื่อหญิงสาวพยายามที่จะลุกขึ้นนั่ง "ไม่เป็นไร ไม่ต้องลุกขึ้นมาก็ได้ เธอนอนพักเถอะ”

หลังจากมองดูแขนที่บาดเจ็บของอัญชสาแล้ว ศศิตาก็ถามอย่างเป็นกังวลไปว่า “แขนของเธอเป็นไงบ้าง? ฉันจะเรียกหมอมาช่วยดูอาการให้นะ”

อัญชสาแสร้งทำเป็นตรวจดูแขนของเธอ ก่อนที่จะยิ้มอย่างขอโทษไปยังอัญชสา “มันไม่เจ็บแล้วค่ะ ดูเหมือนว่าฉันจะเอะอะโวยวายด้วยความตกใจ ฉันขอโทษที่รบกวนคุณศศิตาในเวลาดึกแบบนี้นะคะ”

แม้ศศิตาจะมองไม่เห็น แต่อัญชสาได้เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเธอออกมาแล้ว

ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ ที่เด็กเหลือขอตัวน้อยคนนั้นจะไม่สบายทันทีที่เธอกลับจากบ้านนังรษิกา! อัญชสาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแผนการของเธอที่จะได้ใกล้ชิดเลอศิลป์กลับถูกเด็กหญิงตัวเล็กๆ ทำให้เรื่องราวยุ่งเหยิง ดังนั้นเธอจึงสาบานว่าจะจัดการกับทั้งรษิกาและไอรดาให้ได้

หลังจากนั้นครู่หนึ่งอัญชสาก็เงยหน้าขึ้นเพื่อสบสายตาของศศิตา “เอ่อ คุณศศิตาคะ ฉันจำได้ว่าไอวี่ชอบคุณรษิกามากใช่ไหมคะ? คุณคิดว่ามันจะช่วยเรื่องอาการของเธอได้ไหม? ถ้าเธอได้ใช้เวลากับคุณรษิกามากขึ้น?”

ศศิตาเลิกคิ้วอย่างสงสัยเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ฉันคิดว่าเธอไม่ชอบรษิกาซะอีก”

“ฉันกลัวว่าเธอจะขโมยเลอศิลป์ไปจากฉัน แต่ฉันรู้ตัวแล้วว่าฉันคิดผิดที่คิดแบบนั้น ในตอนนี้ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้ถ้าเธอเป็นคนที่เลอศิลป์รัก นอกจากนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความเป็นอยู่ที่ดีของไอรดาแล้วล่ะคะ” อัญชสาตอบด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น