หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 357

ดวงตาของศศิตาฉายแววความไม่พอใจอยู่ลึกๆ ที่เลอศิลป์ปฏิเสธคำแนะนำของเธอแล้วทำให้อัญชสาเป็นห่วงไอรดา

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา หากลูกชายเธอเชื่อฟังคำพูดเธอที่บอกว่าควรให้ไอรดาใช้เวลากับอัญชสามากๆ ไอรดาอาจจะไม่ติดรษิกาขนาดนี้ก็ได้ เพราะอัญชสาเองก็รักและเอ็นดูไอรดามากเช่นกัน

และไอรดาก็จะไม่เอาแต่ร้องหารษิกาอยู่แบบนี้-

อัญชสาทำหน้าสำนึกผิด “พูดตรงๆ เลยนะคะ ฉันล่ะอิจฉาคุณรษิกาจริงๆ ที่ได้เป็นขวัญใจของไอวี่ ถ้าไอวี่ชอบฉันแบบนั้นบ้างสักนิดก็คงจะดี”

อัญชสาชำเลืองมองศศิตาที่กำลังขมวดคิ้วเมื่อได้ฟังสิ่งที่เธอพูด

“ไร้สาระน่ะ!” เธอตะคอก “ถ้าเธอจะมาเป็นแม่ของไอวี่ ก็แค่อาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อยให้ไอวี่รู้สึกดีกับเธอ ผู้หญิงคนนั้นคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? ฉันบอกเธอไปแล้วว่าถ้าเธอยังติดต่อกับเลอศิลป์และไอวี่อยู่อีกล่ะก็ ชีวิตในเมืองหัสดินของเธออยู่ไม่สุขแน่”

คำพูดของศศิตาทำให้อัญชสาปลาบปลื้มและพอใจยิ่งนัก

ทุกอย่างเริ่มเป็นใจแล้ว! ทีนี้ฉันก็แค่ต้องหาทางโน้มน้าวให้ศศิตากำจัดรษิกาออกไปจากเมืองหัสดินให้ได้อย่างที่เธอเองก็เคยแนะนำ เพียงแค่ฉันปลุกปั่นและยุยงอีกเล็กๆ น้อยๆ ก็น่าจะสำเร็จแล้ว

เมื่อคิดได้เช่นนั้น อัญชสาก็ทำทีเป็นกังวล “มันจะมีวันนั้นไหมคะคุณศศิตา? ไอวี่รักคุณรษิกามาก แม้ว่าเลอศิลป์จะไม่ได้แต่งงานกับเธอ แต่ความรู้สึกของไอวี่ก็สำคัญที่สุดสำหรับเขา เหมือนกับที่เขาปฏิเสธฉัน บางทีเขาอาจจะตกลงปลงใจกับคุณรษิกาเพราะเห็นแก่ไอวี่ก็ได้นะคะ”

ศศิตาพูดด้วยท่าทีที่เย็นชา “ฉันบอกให้เขาอยู่ห่างจากรษิกาเข้าไว้”

“แต่ไอวี่ยังเด็กอยู่” อัญชสาแย้ง “เธอจะไม่เข้าใจและร้องไห้งอแงหาคุณรษิกา ไม่ว่าผู้ใหญ่จะบอกเธอว่ายังไง เธอก็คงไม่ฟัง ฉันคิดว่าเราควรรอดูสถานการณ์ก่อนจะทำอะไรนะคะ เพราะฉันคงทนไม่ได้ถ้าเห็นไอวี่อารมณ์ไม่ดี แถมฉันเองก็จะดีใจแทนไอวี่ ถ้าเลอศิลป์รักคุณรษิกาและลงเอยด้วยการแต่งงานกันเพราะเห็นแก่ไอวี่”

ด้วยสถานภาพทางการเงินและสังคมของรษิกาในทุกวันนี้ แค่โทรศัพท์กริ๊งเดียวก็ทำให้เธอออกไปจากเมืองหัสดินได้แล้ว

ศศิตามองดูแขนที่บาดเจ็บของอีกฝ่ายพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างกังวล “แขนเธอจะไม่ได้รับบาดเจ็บเป็นครั้งที่สองแบบนี้ถ้าไม่ใช่เพราะรษิกา ส่วนเรื่องอาการของไอวี่ ฉันคิดว่าเธอควรใช้เวลากับไอวี่ให้มากขึ้นเพื่อพัฒนาสายสัมพันธ์ เธอต้องทำให้ไอวี่ค่อยๆ ซึมซับความอบอุ่นจากเธอ”

แม้ว่าอัญชสาจะรู้สึกยินดีกับตัวเองแล้ว แต่เธอก็ยังจำเป็นต้องทำท่าห้ามปรามศศิตา เธอพูดเหมือนพยายามจะหยุดยั้ง แต่จริงๆ แล้วเธอกำลังเติมเชื้อเพลิงให้ไฟยิ่งโหมกระหน่ำ

ความไม่พอใจของศศิตาที่มีต่อรษิกาทำให้อัญชสายิ่งพูดเยอะขึ้น จากนั้นเธอจึงจับมืออัญชสา “เธอไม่ต้องกังวลเรื่องนี้เลยนะ เธอแค่รักษาตัวเองให้หายไวๆ ในช่วงที่เธออยู่ที่โรงพยาบาลก็พอ”

อัญชสาแสร้งทำเป็นเงียบด้วยความไม่สบายใจ พร้อมทั้งแอบทำสีหน้าไม่พอใจ

ศศิตาไม่ได้คิดที่จะเกลี้ยกล่อมอะไรอัญชสาต่อ แต่บอกให้อัญชสานอนหลับพักผ่อนในขณะที่เธอยังเฝ้าอยู่ตรงนั้นไม่จากไปไหน