หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 358

อัญชสาหลับตาแสร้งทำเป็นหลับ

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้ยินเสียงศศิตาแอบคุยโทรศัพท์อยู่ที่นอกห้อง

“สืบหาสิ่งที่รษิกาทำหลังจากกลับประเทศ”

บุคคลที่อยู่ปลายสายต้องสืบพบอะไรบางอย่างและโทรมารายงานศศิตา

“ฉันเข้าใจแล้ว” ศศิตาตอบ “ถ้าอย่างนั้น ก็แจ้งบริษัทที่จัดหาสมุนไพรทั้งหมดในเมืองหัสดินว่าถ้าใครจัดหาสมุนไพรให้รษิกา ถือว่าเป็นศัตรูกับฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป”

คนที่อยู่ปลายสายตอบรับเธอทันที

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของศศิตาที่ใกล้เข้ามา อัญชสารีบปรับสีหน้าเธอให้ดูเหมือนว่าหลับสนิท

ศศิตายืนอยู่ข้างเตียง ดวงตาเธอเปล่งประกายด้วยความอ่อนโยนปนความรู้สึกผิดเมื่อเห็นว่าอัญชสาดูเหนื่อยล้าเพียงใด

รษิกาไม่ควรโผล่หัวกลับมาหลังจากหายไปเมื่อหกปีที่แล้ว! ครั้งนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะทำให้เธอหายไปจากพวกเราจนสุดลูกหูลูกตาให้ได้ ลูกชายฉันไม่ควรทำให้ผู้หญิงดีๆ อย่างอัญชสาผิดหวังเด็ดขาด

อัญชสารู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับสิ่งที่ศศิตากำลังตามสืบ เธอจึงแกล้งทำเป็นสะดุ้งตื่นขึ้นมา และทำทีประหลาดใจเมื่อเห็นศศิตายืนอยู่ข้างเตียง “กี่โมงแล้วคะคุณศศิตา? ทำไมคุณยังไม่กลับอีก?”

เธอเล่นละครได้เนียนไร้ที่ติ แม้กระทั่งเสียงที่แหบแห้งตอนตื่นนอนก็ยังตบตาคนตรงหน้าได้

ศศิตายิ้มราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ไม่เป็นไร ฉันอยากอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเธอ”

อัญชสาหมวดคิ้ว “คุณควรกลับได้แล้วนะคะ คุณไม่ควรค้างที่นี่ ถ้าพรุ่งนี้คุณไม่สบายขึ้นมา ฉันต้องรู้สึกผิดมากแน่ๆ”

ทำให้ศศิตาตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจนัก

“เดี๋ยวฉันไปส่งค่ะ” อัญชสาทำท่าจะลุกขึ้นนั่ง

แล้วถ้ายัยเด็กนั่นของเลอศิลป์ไม่ชอบฉันล่ะ? ถ้าพวกเขาชอบนังรษิกามากกว่าฉันจะทำยังไง? แต่ถ้าแผนของศศิตาสำเร็จ พวกเขาก็ต้องเลือกฉันอยู่ดี! ส่วนนังรษิกา นังผู้หญิงแพศยานั่น มันเคยแย่งเลอศิลป์ไปจากฉันเมื่อหกปีก่อน วันนี้ฉันจะไม่ยอมให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีกแน่นอน! นังสารเลวนั่นต้องไสหัวกลับไปในที่ที่มันจากมา! ฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ได้รับอนุญาตให้อยู่เคียงคู่กับเลอศิลป์!

แต่เมื่อคิดไปคิดมา รษิกาก็รู้สึกว่าการไปต่างประเทศก็ไม่ใช่ความคิดที่แย่ ถ้าหากเธออยากสลัดสองพ่อลูกนั่นและอัญชสาออกไปจากชีวิตเธอ

อย่างน้อยเธอก็จะได้มีชีวิตที่มั่นคงและสงบสุขอย่างที่เคยเป็นมา

และเนื่องจากเป็นการตัดสินใจที่กะทันหัน เพราะต้องเตรียมการหลายอย่าง แถมเธอยังมีเรื่องต้องหารือกันกับอาจารย์ของเธอ

รษิกาจึงใช้เวลากลางดึกส่งข้อความถึงหาญชัยเพื่อแสดงความคิดของเธอ

หาญชัยตอบกลับอย่างรวดเร็วเพราะตอนนั้นเป็นเวลากลางวัน “แล้วแต่คุณเลย แต่คุณต้องสะสางปัญหาที่ยังค้างคาในสถาบันวิจัยก่อนหากต้องการกลับมา”

รษิกาตอบรับและสัญญากับเขาด้วยรอยยิ้มที่โล่งใจ

การสนทนาของรษิกาและหาญชัยสิ้นสุดลงช่วงรุ่งสาง หลังจากจัดการร่างสิ่งที่ตัวเองต้องทำเรียบร้อยแล้ว รษิกาก็ผล็อยหลับไป