หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 377

ในตอนเย็น เมื่อรษิกากลับมาถึงบ้านลิสา ได้พาอชิและเบนนี่กลับบ้านและเตรียมอาหารเย็นให้แล้ว

เมื่อสังเกตเห็นรษิกาจากที่ไกลๆ ลูกทั้งสองก็ทักทายเธอว่า “แม่คงเหนื่อยมากเลย!”

พวกเขาเอียงคอมองดูรษิกาและเห็นว่าเธอดูค่อนข้างโทรม

เด็กชายทั้งสองสบตากัน แม่ต้องไปเจอศึกหนักที่ทำงานมาแน่ๆ

รษิการู้สึกเหนื่อยล้าหลังจากทำงานมาทั้งวัน แต่หลังจากเห็นว่าลูกชายของเธอเป็นห่วงมากเพียงใด เธอจึงตั้งสติ และยิ้มพลางลูบหัวพวกเขา “ขอบคุณนะจ๊ะลูกรักของแม่”

เมื่อพูดจบ อชิกับเบนนี่รีบวิ่งไปหยิบรองเท้าแตะมาวางไว้ที่เท้าของเธอ

รษิกาตอบด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเธอถอดเสื้อคลุมออก เด็กชายสองคนก็คว้าเสื้อคลุมของเธอไปแขวนให้ไว้บนตะแกรง

พวกเขาใช้เวลากันอยู่สักครู่เพราะพวกเขาไม่สูงพอที่จะเอื้อมไปถึงชั้นวางเสื้อคลุม

รษิกาหัวเราะคิกคักในขณะที่อดทนรอพวกเด็กๆ หลังจากที่พวกเขาแขวนเสื้อคลุมเรียบร้อยแล้ว เธอก็พาพวกเขาไปที่โต๊ะอาหารและนั่งลง

“ทานให้อร่อยนะครับแม่!” เด็กน้อยทั้งสองแบ่งอาหารไปให้แม่กินด้วย

รษิกาก็ยิ้มกว้างขึ้น ความเหนื่อยล้าทั้งหมดของเธอหายไปในพริบตาเมื่อเธอเห็นว่าอชิและเบนนี่น่ารักขนาดไหน

“แม่ครับ แม่คงจะเหนื่อยใช่ไหมครับ?” เบนนี่เอนตัวเพื่อสังเกตสีหน้าของเธอ

รษิกาตอบด้วยรอยยิ้มปลอบโยน “ไม่เลย โดยเฉพาะเมื่อได้เห็นหน้าลูก”

เด็กชายทั้งสองมองเธอด้วยความสงสัย

“ไหนลูกลองชิมหน่อยสิ” รษิกาแบ่งอาหารส่วนหนึ่งให้พวกเขาเช่นกัน

ถึงกระนั้นเมื่อได้รู้ว่าศศิตาคอยชักใยอยู่เบื้องหลังรษิกาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพยุงตัวเองไว้และกระเสือกกระสนดิ้นร้น

แม้ผ่านไประยะหนึ่งเมื่อเธอไม่ตอบพวกเขา เด็กๆ ต่างก็เร่งเร้าให้เธอตอบคำถาม “แม่ครับ!”

พอได้ยินเช่นนั้น รษิกาก็กลับมามีสติและยิ้มอย่างมีเลศนัย “แม่ยังไม่มีคำตอบ ว่าแต่ทำไมถึงได้ถามล่ะ?”

อชิและเบนนี่สบตากันอีกครั้ง พวกเขารู้สึกผิดหวังกับคำตอบของรษิกา

เมื่อเห็นพวกเขาเป็นแบบนั้น รษิกาก็ไม่รู้เลยว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่

“พวกเราบังเอิญเจอไอวี่ที่โรงเรียนอนุบาล เธอมาเล่นกับเราครับแต่เราก็ดูออกว่าเธอไม่มีความสุขเลย” เบนนี่พูดด้วยน้ำเสียงที่น่ารักและสดใส เมื่อมองรษิกาเขาก็อ้อนวอน “แม่ครับ เราอยู่ต่ออีกหน่อยได้ไหม?”

รษิการู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจเมื่อนึกถึงไอรดา หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเธอก็ส่ายหัว “พอแม่ทำงานที่นี่เสร็จแล้วเราก็ต้องกลับไป ลูกๆ คิดถึงศาสตราจารย์หาญชัยไม่ใช่เหรอ?”

อชิและเบนนี่รู้สึกผิดหวังจึงก้มหน้าลง “ครับพวกเราคิดถึงเขาแน่นอน แต่เราก็ทนไม่ได้ที่จะทิ้งไอวี่ไว้”