สิ่งที่จักรภพคิดมาตั้งแต่เช้าก็รบกวนจิตใจเขาไปทั้งวัน
เมื่อเขาเลิกงานตอนกลางคืน เขาก็โทรหาเลอศิลป์
ชายหนุ่มรับสายอย่างรวดเร็ว “มีเรื่องอะไรหรือเปล่าจักรภพ?”
จักรภพหัวเราะเบาๆ “นานมากแล้วนะที่พวกเราไม่ได้เจอกัน คืนนี้นายว่างมาดื่มด้วยกันไหม?”
เลอศิลป์ย่นหน้าผากเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขารู้ว่าจักรภพมีบางอย่างจะบอกเขา เขาจึงลดเสียงลงและตอบรับคำเชิญ
หลังจากวางสาย เลอศิลป์ก็สั่งครรชิตให้ไปรับไอรดาจากโรงเรียนอนุบาลก่อนที่เขาจะขับรถไปคลับส่วนตัวที่เขาชอบไปบ่อยๆ
เมื่อเขาเข้าไปในคลับ พนักงานก็ออกมาต้อนรับ “คุณเลอศิลป์ คุณจักรภพกำลังรอคุณอยู่ครับ”
เลอศิลป์พยักหน้าเล็กน้อยและตามพนักงานขึ้นไปที่ห้องส่วนตัว
แม้จักรภพจะชวนเลอศิลป์มาเพื่อดื่ม แต่บนโต๊ะมีเพียงขวดเบียร์ขวดเดียวเท่านั้น ส่วนที่เหลือที่อยู่บนโต๊ะคืออาหารที่น่าลิ้มรส
จักรภพจมอยู่กับความคิดที่โซฟา เมื่อเขาเห็นเลอศิลป์เข้ามาในห้อง เขาก็ค่อยๆ ยืดตัวและยิ้ม “ฉันอยากจะเลี้ยงเหล้านะ แต่วันนี้ยุ่งมากเลย แถมฉันยังไม่ได้กินอะไรมาเลยด้วย นี่จึงเป็นเวลากินข้าวแทน”
เลอศิลป์พยักหน้าและขอให้พนักงานออกไป
ชั่วพริบตาเดียว มีเพียงพวกเขาอยู่สองคนภายในห้อง
เลอศิลป์นั่งข้างๆ จักรภพและถามว่า “เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า? พูดออกมาเลย”
แต่จักรภพนิ่งเฉย
เขาจำสิ่งที่เลอศิลป์ปฏิบัติกับรษิกาได้ แต่เขาลืมไปว่าไม่ได้เห็นคนทั้งสองมีความเกี่ยวข้องกันมานานแล้ว
หรือในอีกบริบท เขาไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาได้เปลี่ยนไปแล้วหรือไม่
ถ้าเรื่องเป็นเหมือนที่น้องสาวเขาพูดมา หรือถ้าเลอศิลป์ยอมรับด้วยความเงียบ การกระทำของเขาในตอนนี้จะไร้ความหมายหรือเปล่า?
ฉันไม่น่ารีบโทรหาเขาเลย ถ้าฉันไม่โทรไป ฉันคงไม่ต้องมานั่งทรมานตัวเองอยู่แบบนี้
แต่ยิ่งเขาทำแบบนั้น เลอศิลป์ยิ่งจับความผิดปกติของจักรภพได้มากขึ้นเท่านั้น
พอพวกเขากินอาหารเสร็จแล้วและจักรภพกำลังจะหาข้ออ้างกลับบ้าน เขาก็ได้ยินเลอศิลป์พูดขึ้นมาว่า “นายไม่ได้บอกเหตุผลที่ชวนฉันมาที่นี่เลยนะ ทำไมนายไม่พูดมันออกมาสักที?”
จักรภพตัวแข็งทื่อก่อนจะฝืนเอนตัวบนโซฟา หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดคร่าวๆ ว่า “ฉันแค่อยากจะถามว่าช่วงนี้นายยังคงติดต่อคุณรษิกาอยู่ไหม”
คุณรษิกาเหรอ? หมายถึงรษิกา จารุวิทย์น่ะเหรอ?
เลอศิลป์ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำถามของเขา
เขาไม่ได้ติดต่อผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่เจอกันที่ร้านกาแฟ
ครั้งสุดท้ายที่เขาได้ยินเรื่องของรษิกาคือตอนที่ไอรดาบอกว่ารษิกามีแผนจะไปอยู่ต่างประเทศ
เมื่อเขาคิดเช่นนั้น รอบตัวเลอศิลป์ก็เย็นยะเยือก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...