หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 382

“เธอยังคิดว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิดอยู่อีกเหรอ?”

จักรภพรู้ทันทีว่าเธอคิดอะไรอยู่เพียงแค่มองตา เขาวางเอกสารในมือลงและมองหญิงสาวข้างหน้าเขาด้วยสายตาเย็นชา

ฝนทิพย์ขมวดคิ้ว “ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ คนที่จะเล่นงานรษิกาคือคุณศศิตา ไม่ใช่ฉัน ฉันแค่ทำตามที่เธอบอกเท่านั้นเอง”

“คุณศศิตาบอกเธอเองเลยเหรอว่าห้ามส่งสมุนไพรไปให้สถานีวิจัยของคุณหมอรษิกา?” จักรภพถามด้วยน้ำเสียงดุ ทำให้ฝนทิพย์สะดุ้งตกใจกลัว

เธอวิตกอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็กลับมาผ่อนคลายอย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็ตั้งสติและตอบว่า “ถึงคุณศศิตาจะไม่ได้บอกฉันแบบนั้น แต่ฉันรู้ว่าเธอต้องการอะไร นอกจากนี้ พวกเรายังมีสัมพันธไมตรีอันดีกับฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป พวกเราควรช่วยเหลือคุณศศิตาไม่ใช่เหรอ?”

ก่อนที่จักรภพจะพูด ฝนทิพย์ก็พูดต่อ “พี่จักรภพ จำได้ไหมว่ารษิกาเคยทิ้งไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ เธอเหลือไว้เพียงเอกสารใบหย่าเท่านั้น คุณศศิตาก็ยังไม่ได้สะสางเรื่องกับเธอเลย แล้วพวกเราที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นไม่ควรจะอยู่ฝ่ายเดียวกับตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์เหรอ? พี่เองก็สนิทกับเลอศิลป์ ก็ควรล้างแค้นให้เขาด้วยสิ!”

จักรภพถามเธอกลับด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “เลอศิลป์เป็นคนบอกเธอเรื่องนี้หรือเปล่า? แล้วเลอศิลป์อยากให้พี่หรือเธอล้างแค้นให้เขาไหม?”

เท่าที่จักรภพรู้ เลอศิลป์ไม่ได้ต้องการให้พวกเขาล้างแค้นแทนเลย แต่เขายังปกป้องรษิกามากกว่าคนอื่นๆ อีกด้วย เพราะฉะนั้น จะเป็นไปได้อย่างไรที่เลอศิลป์จะมุ่งเป้าเล่นงานรษิกา?

ด้วยความคิดเหล่านั้นในใจ จักรภพเริ่มคิดว่าเลอศิลป์คงยังไม่รู้ว่าศศิตากำลังเล่นงานรษิกา ไม่อย่างนั้น ไม่มีทางที่เลอศิลป์จะนิ่งเฉยมาจนถึงตอนนี้

ในขณะนั้น ฝนทิพย์ยังคงหาข้อแก้ตัวให้กับตัวเอง “ดูสิ สิ่งที่รษิกาทำในตอนนั้นคือเรื่องจริง คุณศศิตาคงไม่อภัยเธอและอัญชสา…”

พอเขาพูดจบ เขาก็กลับไปสนใจงานของเขาและไม่เหลือบมองฝนทิพย์อีก

ด้วยเหตุนั้น ฝนทิพย์จึงต้องฝืนใจยอมแพ้ เมื่อเธอเห็นว่าเขาไม่มองมาที่เธออีก เธอก็พยายามส่งเสียงเพื่อดึงดูดความสนใจของพี่ชาย

แต่เขาก็ไม่เงยหน้ามามองเธอแม้แต่น้อยเลย

ด้วยความรำคาญ ฝนทิพย์จึงหยิบกระเป๋าของเธอและลุกขึ้นยืน จากนั้นเธอเดินออกจากห้องทำงานไปพร้อมกับเสียงเดินของรองเท้าส้นสูง ฝนทิพย์ยังคงโกรธเคือง จึงกระแทกประตูปิดดังปังตอนที่เธอออกไป

จักรภพขมวดคิ้วใส่เสียงที่ดังชั่วครู่หนึ่งก่อนจะกลับไปทำงานของเขาต่อ