หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 394

เมื่อกล่าวถึงอาการของไอรดา หัวใจของรษิกาถูกบีบรัดจนแน่นด้วยความเป็นห่วง ถึงกระนั้น เธอไม่สามารถแสดงมันต่อหน้าเลอศิลป์ได้เลย

เธอตั้งใจจะแสร้งทำเป็นเฉยเมย แต่จักรภพกลับไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ “ผมจำได้ว่าไอวี่ชอบคุณหมอมากตอนที่คุณหมอมารักษาปู่ของผม ผมแอบสงสัยว่าอาการของเธอจะดีขึ้นไหมนะถ้าเธอมีโอกาสใช้เวลากับคุณมากขึ้น”

รษิกากำส้อมในมือของเธอแน่น เธอไม่รู้จะบอกเขาอย่างไรว่าเธอเป็นสาเหตุที่ทำให้อาการของไอรดากำเริบ

เลอศิลป์เห็นด้วยกับจักรภพและจ้องมองเธอด้วยสายตาที่กดดัน

เมื่อก่อนเธอจะยอมอ่อนข้อตลอดหากฉันเอาชื่อไอวี่มาอ้างต่อหน้าเธอ แต่ทำไมตอนนี้มันช่างเจ็บปวดขนาดนี้นะ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเธอใจแข็ง และดูเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรแล้ว

ความเงียบเข้าครอบงำบรรยากาศภายในห้องอาหาร รษิกาสัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงสายตาของชายสองคนที่จ้องมองมาที่เธอ ราวกับว่าทั้งคู่กำลังบังคับให้เธอตอบตกลง

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเหตุใดการนัดทานอาหารครั้งนี้ถึงกลายเป็นเรื่องที่ตึงเครียดเช่นนี้ได้

ไม่นานเธอก็ตั้งสติได้ จากนั้นเธอเงยหน้าขึ้นอย่างสุขุมและพูดกับจักรภพว่า “ฉันก็กังวลมากเช่นกันเกี่ยวกับอาการของไอวี่ แต่ฉันไม่คิดว่าฉันมีอิทธิพลต่อเธอมากขนาดนั้นหรอกค่ะ ในแง่ของความใกล้ชิดกัน ฉันรู้สึกว่าคุณอัญชสาเหมาะสมกว่ามากที่จะทำหน้าที่นั้น เพราะท้ายที่สุดพวกเขากำลังจะเป็นแม่ลูกกันในอนาคต

จักรภพตกตะลึงเป็นอย่างมากหลังจากได้ยินสิ่งที่เธอพูดออกมา

ด้วยสัญชาตญานของเขา ทำให้เขาอยากจะต่อต้านคำพูดของรษิกา เพราะเธอคือแม่แท้ๆ ผู้ให้กำเนิดของไอรดา แม้ว่าอัญชสาอยากจะเป็นแม่เลี้ยงของไอรดามากแค่ไหนก็ตาม

เขาสัมผัสได้ทันทีว่าเธอช่างไร้ไหวพริบเกี่ยวกับเรื่องนี้เสียจริง

ตอนแรกฉันคิดว่ารษิกาคงจะยอมลดทิฐิลงเมื่อเธอได้ยินเรื่องเกี่ยวกับอาการของไอวี่และตัดสินใจไปเยี่ยมเธอเพราะเธอเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดเด็กน้อยผู้น่าสงสารคนนั้น อนิจจา แต่ฉันดันลืมไปว่าเธอไม่ได้รู้ความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย นอกจากนี้เธอเป็นคนบอกเธอเองว่าเธอกำลังจะไปต่างประเทศ แปลว่าเธอน่าจะรู้ดีว่าเธอคือสาเหตุหลักที่ทำให้ไอวี่กลับมาอารมณ์แปรปรวนอีกครั้ง ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะใจร้ายกับผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนั้นได้ขนาดนี้

ฉันสงสัยจังว่าเธอจะรู้สึกเสียใจกับคำพูดในวันนี้หรือเปล่า หลังจากเธอได้รู้ความจริงในภายหลัง

เขายังคงพยายามทำความเข้าใจกับสถานการณ์ตรงหน้าด้วยจิตใจที่ล่องลอย เมื่อได้สติเขากระแอมในลำคออย่างไม่ตั้งใจ “ผมก็แค่พูดขึ้นมาโดยไม่ทันคิดและลืมไปว่าคุณคงยุ่งๆ ที่ต้องจัดการเรื่องต่างๆ เกี่ยวข้องกับสถาบันวิจัย ถ้าอย่างนั้นคุณคงไม่มีเวลาไปดูแลไอวี่สินะ”

รษิกายังคงเงียบ

จักรภพยกแก้วของเขาส่งให้เธอ “เปลี่ยนเรื่องกันดีกว่า วันนี้เป็นวันดีที่เราจะมาฉลองความสำเร็จให้กับสถาบันวิจับของคุณหมอรษิกาจริงไหม! งั้นผมจะติดต่อคุณทันทีหลังจากที่พวกเขายืนยันวันที่และเวลานัดหมายกลับมาแล้วนะครับ”

รษิกาจึงทำได้เพียงฝืนยิ้มกลับไป “ขอบคุณที่ทำหน้าที่เป็นคนกลางที่ดีนะคะคุณจักรภพ”