หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 428

ไอรดากำลังเล่นตัวต่ออยู่บนโต๊ะกาแฟ ขณะที่เลอศิลป์กลับมาที่คฤหาสน์

ไอรดาใช้เวลาส่วนใหญ่กับอชิและเบนนี่ ทำให้เธอได้รับอิทธิพลจากทั้งสองคนมาด้วย จึงทำให้เลอศิลป์ต้องซื้อตัวต่อจำนวนมากให้ไอรดา

เมื่อเขาคิดได้ว่าเธอจะต้องเล่นตัวต่อเพียงคนเดียว เลอศิลป์จึงตัดสินใจเลือกซื้อชุดตัวต่อชุดเล็กให้เธอซึ่งมีขนาดพอดีกับโต๊ะกาแฟ

เมื่อเห็นเลอศิลป์เข้ามาไอรดาจึงมองไปที่ประตูแล้วลุกขึ้นยืนเพื่อต้อนรับเขาแต่สิ่งที่เธอทำได้คือยืนเคียงข้างเขาและจ้องมองเขาอย่างเงียบๆ

เมื่อเห็นเธอ เลอศิลป์ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงรษิกา

แม้ว่าเธอจะรู้สึกหวาดกลัวบนเครื่องบิน แต่สิ่งที่เธอนึกถึงก็คืออชิและเบนนี่ เธอไม่รู้เลยสักนิดว่าไอวี่ก็เป็นลูกสาวของเธอด้วย

เมื่อคิดถึงเรื่องนั้นเลอศิลป์ก็ลูบหัวของไอรดาอย่างช้ำใจ

“คุณรษิกา” ไอรดาเรียกทันที

เลอศิลป์ตกตะลึง เขาจ้องมองเธอด้วยพร้อมกับขมวดคิ้วและค่อยๆ หดมือกลับ

ไอรดาเม้มริมฝีปากและดูอารมณ์เสีย เธอเอื้อมมือไปจับมือเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “กลิ่นที่มือพ่อ… เหมือนกลิ่นของคุณรษิกาเลย”

เลอศิลป์ก้มลงมองมือของเขา

รษิกาจับมือเขาตลอดการเดินทางบนเครื่องบินเมื่อครู่นี้

ไอรดาย่นจมูกเพื่อสูดกลิ่น เธอเดินเข้าไปหาเลอศิลป์ช้าๆ และพูดอย่างจริงจังว่า “พ่อมีกลิ่นเหมือนคุณหมอรษิกาจริงๆ ด้วย”

ไอรดาพูดจบเธอก็ทำหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจ

เพราะคุณพ่อมีกลิ่นของคุณหมอรษิกา พวกเขาต้องไปพบกันแน่ๆ ฉันไม่ได้เจอเธอมานานมากแล้ว

ไอรดามองพ่อของเธอด้วยความโกรธก่อนจะเดินกลับขึ้นไปชั้นบนโดยไม่พูดอะไรสักคำ

คุณรษิกาหลบหน้าฉันเพราะพ่อ ตอนนี้เธอได้พบกับพ่อแล้ว แต่เธอก็ยังไม่เต็มใจที่จะเจอฉัน

ไอรดาเม้มริมฝีปาก เธอมองเลอศิลป์ด้วยความไม่เชื่อ “หนูอยากไปเยี่ยมคุณรษิกา!”

ฉันก็อยากเจอคุณรษิกาหมือนกัน!

เลอศิลป์ขมวดคิ้วตอบ

พอมาคิดดีๆ จากท่าทางของรษิกาแล้ว ฉันเกรงว่าเธอคงไม่อยากเจอฉันอีก เแต่จุดอ่อนของเธอในตอนนี้ก็คือไอวี่ ถ้าฉันพาไอวี่ไปด้วย บางที…

เลอศิลป์เม้มปากอย่างมีเลศนัยและตกลงตามคำขอของไอรดา "ได้สิ พ่อจะพาลูกไปที่นั่นพรุ่งนี้”

ไอรดาตกตะลึง เธอไม่คิดว่าเลอศิลป์จะตกลงอย่างง่ายดาย

“ไปนอนได้แล้วลูก พรุ่งนี้มีเรียน เราจะไปกันแต่เช้า” เลอศิลป์เอามือสางผมของไอรดา

จากนั้นไอรดาก็ตั้งสติได้ เธอเฝ้ารอที่จะได้เห็นรษิกาในวันรุ่งขึ้น จึงพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง