หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 444

โดยที่ไม่รู้เจตนาของจักรภพ รษิกามองว่ามันเป็นเรื่องน่าขำเธอจึงตอบโต้ไปอย่างใจเย็น

“คุณจักรภพอย่ามาล้อเล่นแบบนี้สิคะ คุณเลอศิลป์เขาคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้ว อีกอย่างฉันเองก็ไม่ได้มีแผนที่จะมีความสัมพันธ์แบบชู้สาวกับใครเลยค่ะ”

“แล้วถ้าไม่มีคู่หมั้นคุณจะรับเขาไว้พิจารณาไหมครับ?” จักรภพกดดัน

รษิกาอึ้งไปครู่หนึ่งแล้วรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอค่อยๆ จางหายไป และเธอก็พูดตัดบทสนทนาอย่างเย็นชาว่า "ดึกแล้ว ฉันต้องรีบกลับบ้าน คุณจักรภพก็ควรรีบกลับเข้าบ้านไปเหมือนกันค่ะ”

หลังจากพูดจบเธอก็ขึ้นรถไปทันที

ก่อนที่จักรภพจะได้ทันตั้งสติ รถก็แล่นออกไปเสียแล้ว

จนกระทั่งรถของรษิกาลับสายตาไปแล้ว เขาก็ได้สติกลับคืนมา เมื่อนึกถึงปฏิกิริยาของเธอก่อนหน้านี้ เขาก็ไม่อาจสลัดความแปลกประหลาดออกไปได้

ฉันถามว่าเธอจะลองพิจารณาเลอศิลป์ไหม แต่ปฏิกิริยาแรกที่เธอตอบคือเขามีคู่หมั้นแล้ว...

หลังจากที่เธอออกจากที่บ้านตระกูลคชาเรศ เธอก็มีอารมณ์ที่ผสมปนเปกันก็ก่อตัวขึ้นมาในใจซึ่งมันไม่ได้เป็นแบบนี้มานานแล้ว

ตอนนี้เธอกำลังให้ความสนใจอยู่กับตระกูลดำรงกุล ดังนั้นเธอจึงโยนทุกอย่างเกี่ยวกับตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ทิ้งไว้ในใจก่อน

แม้ในบางครั้งเธอจะได้ยินอชิและเบนนี่พูดถึงไอรดาที่บ้านบ้าง

แต่ดูเหมือนว่าเลอศิลป์จะหายไปจากโลกของเธอแล้ว

แต่จักรภพเพิ่งพูดถึงชายคนนั้นต่อหน้าเธอแบบไม่เคยคิดไม่ฝัน และยังถามคำถามที่เธอไม่เคยคิดมาก่อนด้วยซ้ำ

ถ้าเขาไม่มีคู่หมั้น…

รษิกาหวั่นไหวอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะหัวเราะเบาๆ อย่างสมเพชตัวเอง

เขาจะยอมให้เป็นแบบนั้นไปได้ยังไง ในเมื่อเขาฝังใจอยู่กับอัญชสามาตั้งหลายปีแล้ว? ยิ่งไปกว่านั้นบทเรียนที่ฉันได้รับเมื่อหกปีก่อนก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ฉันเลิกกับเขา ฉันไม่อยากทำผิดซ้ำรอยเดิมอีก

เมื่อรษิกากลับถึงบ้าน อชิและเบนนี่ก็ถึงบ้านแล้ว เมื่อพวกเขาเห็นเธอก้าวเข้ามาในบ้าน แต่แล้วพวกเขาก็ไม่มีความกระตือรือร้นเหมือนเมื่อคืนก่อน

รษิกาชะงักไปชั่วขณะก่อนจะเดินตามพวกเขาเข้าไปในห้อง

เมื่ออชิและเบนนี่เห็นเธอเข้ามา พวกเขาก็นั่งข้างกันที่ขอบเตียงอย่างว่าง่าย

รษิกายิ้มแล้วนั่งลงข้างๆ “ที่ลูกสองคนไม่มีความสุขเพราะไอวี่ไม่มีความสุขเหรอ?”

ทั้งอชิกับเบนนี่เม้มปากจนเป็นเส้นบางๆ เป็นการยอมรับโดยที่ไม่พูดอะไร

เมื่อเห็นอย่างนั้นรษิกาก็ลูบหัวพวกเขา “ลูกสองคนเป็นเด็กที่ฉลาดมากมาโดยตลอด แต่ทำไมคราวนี้ลูกถึงโง่จังเลยล่ะ?”

อชิและเบนนี่เอียงคอด้วยความงงงวย

“แม่ก็ชอบไอวี่มากเหมือนกัน แต่เพราะเหตุผลบางอย่างแม่จึงติดต่อกับเธอมากเกินไปไม่ได้ ลูกควรจะเข้าใจ ถ้าเธอไม่มีความสุขที่โรงเรียน ลูกก็ต้องดูแลเธออย่างดีแทนแม่และทำให้เธอมีความสุข”

รษิกาอธิบายต่อไปอย่างอดทน “เธอไม่ได้ชอบแม่แค่คนเดียว แต่เธอก็ชอบลูกทั้งสองคนมากถ้าลูกทำดีกับเธอมากขึ้น ไอวี่ก็จะร่าเริงขึ้นอย่างแน่นอน”