เมื่อพูดถึงไอรดา รษิกาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกลำบากใจอยู่บ้าง รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอกลายเป็นรอยยิ้มแบบฝืนๆ
ไอรดาไม่มีความสุขก็เพราะเธอ แต่รษิกาคงทำได้แค่เพียงให้อชิและเบนนี่ปลอบใจไอรดาเท่านั้น
เมื่ออชิและเบนนี่สังเกตเห็นสีหน้าของรษิกา พวกเขาก็ขมวดคิ้วและมีสีหน้าที่รู้สึกผิด “เราขอโทษนะครับแม่”
รษิกาขมวดคิ้วด้วยความงุนงงเมื่อจู่ๆ พวกเขาพูดขอโทษขึ้นมา
เบนนี่พึมพำเบาๆ “เราไม่ควรอารมณ์เสียใส่แม่เพราะเรื่องไอวี่เลย แม่คงเหนื่อยมากทุกวัน ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ต่อจากนี้เราจะพยายามอย่างดีทำให้ไอวี่มีความสุข!”
“แม่ตั้งใจทำงานนะครับ เราจะดูแลไอวี่อย่างดี!” อชิพูดย้ำ
รษิกายิ้มอย่างพึงพอใจ “ขอบคุณนะลูกรัก”
“แต่จะดีกว่านี้ถ้าแม่ไปหาไอวี่บ้างครับ” เบนนี่พูดกระซิบ
หลังจากพูดออกมาแบบนั้นเขาก็กลัวว่ารษิกาจะได้ยิน ดังนั้นเขาจึงพูดแล้วยิ้มว่า “ถึงแม่จะไปหาเธอไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ เราจะช่วยดูแลไอวี่อย่างดีเอง!”
รษิกายิ้มและลูบหัวเบนนี่ เธอส่งเด็กทั้งสองเข้านอนก่อนที่จะลุกขึ้นและกลับไปที่ห้องของตัวเอง
ในขณะเดียวกัน ที่บ้านของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ ไอรดาเศร้าสร้อยตั้งแต่ที่กลับมาจากโรงเรียน
คิ้วของเลอศิลป์ขมวดเข้าหากัน
เธอเพิ่งจะอารมณ์ดีขึ้นมากหลังจากรู้ว่ารษิกายังม่ได้ไปต่างประเทศในเร็วๆ นี้ แต่วันนี้เธอกลับรู้สึกหดหู่ใจอีกครั้งด้วยเหตุผลที่อธิบายไม่ได้
“ลูกเป็นอะไรไปเหรอ?” เขามองเธอด้วยความงุนงง
"คุณรษิกา...” ไอรดายอมรับอย่างหน้าบูดบึ้ง
แน่นอนว่ารษิกาป็นคนเดียวที่สามารถทำให้เธออารมณ์แปรปรวนได้
เป็นเพราะพ่อที่ทำให้คุณรษิกาต้องหลบหน้าฉัน!
ตั้งแต่รษิกาปรากฏตัว เด็กทั้งสามคนดูเหมือนจะเกลียดฉัน
“เดี๋ยวลูกก็ได้พบเธอเองแหละ เพราะเธอไม่ได้ไปต่างประเทศซะหน่อย”
แต่ไอรดากลับมองเขาตาขวางเห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้เชื่อฟังเขาเลย
เลอศิลป์นวดขมับ “พ่อไม่ค่อยเข้าใจลูกเท่าไรเลย งั้นเราเข้านอนได้แล้วใช่ไหม?”
ไอรดามองเลอศิลป์อย่างเคลือบแคลงเป็นเวลานาน จากนั้นเธอก็ค่อยๆ ยื่นนิ้วก้อยไปที่เขาและพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “เกี่ยวก้อยสัญญากันนะคะ”
เลอศิลป์ยื่นมือออกมาและเกี่ยวนิ้วก้อยกับเธอก่อนที่เธอจะยอมใจอ่อน
เขาส่งไอรดากลับไปที่ห้อง แต่พอนึกถึงเสียงร่ำไห้ของเธอเมื่อตอนที่เธอฝันร้ายในตอนนั้น ทำให้เขาไม่กล้าออกไปในทันทีแต่รอจนกระทั่งเธอหลับสนิทก่อนที่จะลุกขึ้นและออกไป
ขณะที่เขายืนอยู่ที่ประตู สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมอย่างน่ากลัว
รษิกามีอิทธิพลต่อไอรดามากแต่ ผู้หญิงคนนั้นก็โหดร้ายกับไอรดามากถึงขนาดไม่อยากมาหาเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว ถ้าเธอรู้ว่ารษิกาบอกอะไรฉันในเช้าวันนั้น เธอคงต้องร้องไห้น้ำตาเป็นถังแน่ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...