หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 462

ในคืนก่อนการให้คำปรึกษาทางการแพทย์ รษิการู้สึกกระวนกระวายใจอย่างมาก

หลังอาหารเย็น เธอรีบมุ่งหน้าไปยังห้องทำงานตั้งแต่หัวค่ำและวางแผนที่จะศึกษาข้อมูลทั้งหมดที่เธอรวบรวมมาในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา

ผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีเธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตู

รษิกาเงยหน้าขึ้นจากแล็ปท็อปของเธอและร้องออกไปว่า “เข้ามา”

ทันทีที่เธอพูดจบ อชิและเบนนี่ก็ผลักประตูและเดินเข้าไปพร้อมรอยยิ้ม

อชิถือกาแฟเข้ามาหนึ่งแก้วในขณะที่เบนนี่ถือจานที่มีเค้กหนึ่งชิ้น

เด็กทั้งสองวางของลงบนโต๊ะอย่างระมัดระวัง “ขอบคุณนะจ๊ะ ลูกรัก” รษิกาพูดขณะที่เธอลูบผมของพวกเขาด้วยความรัก

อชิและเบนนี่ยิ้มกว้างก่อนจะแอบดูหน้าจอของรษิกาอย่างอยากรู้อยากเห็น

ตอนที่พวกเขาอยู่ต่างประเทศ เด็กๆ ใช้เวลาส่วนใหญ่ในวัยเด็กที่สถาบันวิจัย เมื่ออยู่ในสภาพแวดล้อมนั้น พวกเขาก็เลยได้รับความรู้พื้นฐานมาบ้าง ดังนั้นพวกเขาจึงพอรู้ว่าอะไรง่ายหรืออะไรยาก

หลังจากอ่านข้อมูลบางอย่างบนแล็ปท็อปของรษิกาแล้ว เด็กๆ ก็ค่อยๆ มองไปทางอื่น

แม้จะมีความรู้ แต่สำหรับพวกเขางานเตรียมการของรษิกานั้นล้ำหน้ามากเกินไป

“เยี่ยมมากเลยครับแม่!” เบนนี่ให้กำลังใจ

รษิกาอดไม่ได้ที่จะยิ้มให้กับการให้กำลังใจ "ขอบคุณลูกรัก แม่จะพยายามให้ดีที่สุด!”

อชิยืนพองหน้าอกทำตัวเหมือนผู้ใหญ่เขาจู้จี้อยู่ข้างๆ “แม่ อย่านอนดึกเกินไปนะครับ เพราะการให้คำปรึกษาทางการแพทย์เป็นเรื่องสำคัญ แม่ควรพักผ่อนให้เพียงพอเพื่อทำหน้าที่ให้ดีที่สุดในวันพรุ่งนี้!”

“จ้า ได้เลยลูก” รษิกาตกลงอย่างง่ายดาย

เธอรู้สึกตื่นเต้นแต่ก็ประหม่ากับการให้คำปรึกษาทางการแพทย์ในวันพรุ่งนี้มาก

โชคดีที่เธอสามารถสงบสติอารมณ์และหลับไปได้อย่างรวดเร็ว

วันรุ่งขึ้นรษิกาตื่นนอนตรงเวลา ทันทีที่เธอเปิดประตู เธอเห็นร่างเล็กๆ สองคนยืนอยู่ที่นอกห้องของเธอ

เด็กชายสองคนสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงสีดำพร้อมสายเอี๊ยม เมื่อผมของพวกเขาเสยไปด้านหลัง พวกเขาดูเหมือนเจ้าชายน้อย พวกเขาเงยหน้าขึ้นทักทายรษิกาอย่างกระฉับกระเฉง “อรุณสวัสดิ์ครับ แม่!”

รษิการู้สึกอารมณ์ดีขึ้นและความกดดันที่เธอเคยรู้สึกก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะหายไป

เธอพาลูกทั้งสองลงไปทานอาหารเช้า และพวกเขาตักอาหารใส่จานของเธอด้วยความรัก ก่อนที่เธอจะออกไป พวกเขาก็ไม่ลืมให้กำลังใจเธอ

รษิกาคิดว่ามันตลกดี แต่ก็อบอุ่นใจในเวลาเดียวกัน