หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 583

เพราะรษิกาได้รับบาดเจ็บที่ขา จึงลำบากมากในการเคลื่อนไหว เธอก็เลยพักผ่อนอยู่ที่บ้านตั้งแต่กลับมาจากโรงแรม ส่วนเรื่องที่สถาบันวิจัย เธอก็ติดต่อคมสันผ่านทางโทรศัพท์เสียเป็นส่วนใหญ่

แต่ในเช้าที่สดใสวันนี้ เจตนินก็โทรมาหาเธอ

เมื่อเธอเห็นเบอร์คนที่โทรเข้ามา ดวงตาของรษิกาก็เป็นประกาย เธอพอจะเดาออกได้ว่าอะไรทำให้เจตนินตัดสินใจที่จะโทรมาหาเธอ

เพราะถึงอย่างไรพวกเขาก็คุยกันแค่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิจัยเท่านั้นตั้งแต่การให้คำปรึกษาทางการแพทย์ครั้งนั้นสิ้นสุดลง

ก่อนหน้านี้ การเป็นหุ้นส่วนกันของพวกเขาเริ่มต้นอย่างเป็นทางการขณะที่สถาบันวิจัยของตระกูลดำรงกุลยังอยู่ในขั้นตอนการวางแผน

การที่เจตนินโทรมาก็คงเพื่อพูดคุยรายละเอียดเรื่องที่เกี่ยวกับการเป็นหุ้นส่วนกัน

เมื่อคิดได้เช่นนั้น รษิกาก็ไม่สนใจบาดแผลที่เท้าและเดินเข้าไปในห้องทำงานทันที

“ผมหวังว่าจะไม่โทรมารบกวนคุณนะครับ คุณรษิกา” เสียงของเจตนินดังมาจากปลายสายทันทีเมื่อเธอกดรับ น้ำเสียงเขาเจือไปด้วยความปิติยินดี

รษิกายิ้มและตอบไปว่า “ไม่รบกวนเลยค่ะ จากที่คุณโทรมาเช้ามากแบบนี้ คงจะมีเรื่องสำคัญที่อยากคุยกับฉันใช่ไหมคะ? คุณเจตนิน”

ทางปลายสาย เจตนินจงใจเก็บงำเรื่องที่จะพูดเอาไว้โดยตอบเธอมาว่า “คุณคิดว่ายังไงล่ะครับ? คุณรษิกา”

รษิกาตัดสินใจตรงเข้าประเด็นและถามกลับทันที “มีความคืบหน้าเกี่ยวกับการร่วมมือกันของเราใช่ไหมคะ?”

เจตนินยิ้มเรียบๆ และแกล้งเธอต่อไป “ผมอาจจะโทรมาเพราะอยากคุยกับคุณเฉยๆ ก็ได้นะครับ”

“งั้นเราคุยกันเฉยๆ ก็ได้ค่ะ” รษิกาหัวเราะออกมา

อย่างไรแล้ว เธอก็เพิ่งจะพบกับเจตนินไปเพียงสองครั้งเท่านั้น และมันก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับงานทั้งสิ้น

รษิกาไม่เคยคิดว่าตัวเป็นเป็นสาวพราวเสน่ห์ที่เจตนินจะมาชอบพอด้วย

ดังนั้น เธอจึงรู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังแกล้งหยอกล้อเธอ

“คุณรษิกา คุณยังเจ็บอยู่นะคะ คุณเข้าไปในนั้นคนเดียวได้ยังไง? ทำไมไม่เรียกฉันคะ?” ลิสาบ่นเธอขณะที่พารษิกาเดินไปที่โต๊ะ

รษิกามักจะปฏิบัติต่อลิสาเหมือนเป็นผู้สูงวันคนหนึ่งในบ้าน เมื่อเธอได้ยินที่ลิสาพูด เธอก็ยิ้มและตอบไปว่า “แผลฉันเริ่มดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ ไม่ต้องห่วงนะ อีกอย่าง ฉันจะต้องออกไปข้างนอกบ่ายนี้ด้วย”

ขณะที่เธอพูด รษิกาก็รู้สึกผิดอยู่นิดหน่อย

ลิสามีสีหน้ากังวล “คุณจะออกไปทำไมคะ? คุณไม่ได้บอกพวกเขาเหรอว่าเท้าคุณเจ็บอยู่? ทำไมคุณถึงทำงานที่บ้านไม่ได้ล่ะ?”

รษิการู้ว่าลิสาเป็นห่วงเธอ จึงยิ้มออกมาและยืนยันไปว่า “มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับงานที่สำคัญมากเลยค่ะ ฉันก็เลยต้องไป ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดี”

แต่ลิสาก็ยังเป็นห่วงรษิกามากอยู่ดี “ฉันจะไปกับคุณด้วยค่ะ”

รษิกาตอบตกลงในทันทีทันใด