หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 599

ครรชิตหายง่วงทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่เจ้านายของเขาพูด

นี่หูฉันฝาดไปหรือเปล่าเนี่ย? คุณเลอศิลป์สั่งให้ฉันไปหาร้านดอกไม้งั้นเหรอ? นี่เขาตั้งใจจะทำอย่างนั้นจริงๆ ใช่ไหม?

ครรชิตลืมตอบกลับเลอศิลป์ เพราะตอนนี้เขาอยู่ในอาการช็อกสุดขีด

เพราะเลอศิลป์ได้ยินแต่ความเงียบจากปลายสาย เขาจึงขมวดคิ้วแน่นและถามว่า “นี่นายได้ยินฉันไหม?”

ครรชิตกลับจากภวังค์ได้ในทันที เขาตอบกลับไปว่า “ได้ยินครับ คุณเลอศิลป์ รบกวนรอผมสักครู่ แล้วผมจะรีบส่งให้ทันทีครับ!”

เลอศิลป์แค่พึมพำตอบกลับไปก่อนจะกดวางสาย

ตอนแรกเขาตั้งใจจะให้ครรชิตไปซื้อดอกไม้แทนเขา แต่เขาก็ตัดสินใจทำเองในท้ายที่สุด เพราะอยากให้การกระทำครั้งนี้มีความพิเศษ

ไม่กี่นาทีต่อมา เลอศิลป์ก็ได้รับข้อความมาจากผู้ช่วยของเขา ในนั้นมีเว็บไซต์และข้อมูลติดต่อของร้านดอกไม้สองร้านด้วยกัน

เมื่อเปิดลิงก์ดู เลอศิลป์ก็อ่านข้อมูลของทั้งสองร้านก่อนจะตัดสินใจเลือกมาร้านหนึ่ง

เช้าวันต่อมา เลอศิลป์ก็มุ่งตรงไปยังร้านดอกไม้หลังจากส่งไอรดาไปโรงเรียนเช้ากว่าปกติ

“สวัสดีค่ะ คุณกำลังมองหาดอกไม้สักช่ออยู่หรือเปล่าคะ?” ผู้ช่วยในร้านถามเมื่อเธอเห็นชายคนนั้นยืนอยู่หน้าประตูร้าน

เลอศิลป์พยักหน้าเล็กน้อย รอยย่นระหว่างคิ้วลึกขึ้นขณะที่เขามองดูดอกไม้ช่อต่างๆ ที่จัดแสดงอยู่

นี่เป็นครั้งแรกที่เขามาซื้อดอกไม้ให้ใครสักคน และเขาก็ไม่รู้เลยว่าจะซื้อแบบไหนดี

ทันใดนั้น ผู้ช่วยของร้านดอกไม้ก็เห็นว่าชายคนนั้นกำลังสับสนจึงก้าวเข้าไปช่วยเหลือเขา “ดอกไม้ต่างๆ ก็มีความหมายที่แตกต่างกันออกไปค่ะ คุณจะซื้อดอกไม้ให้แฟนหรือเปล่าคะ?”

แฟนเหรอ?

ท่าทีของเลอศิลป์เคร่งเครียดทันทีเมื่อได้ยินคำนั้น หลังจากชะงักไปพักหนึ่ง เขาก็พยักหน้าน้อยๆ

เมื่อเห็นเขาตอบกลับมาเช่นนั้น ผู้ช่วยร้านดอกไม้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา

ฉันล่ะสงสัยจริงๆ ว่าผู้หญิงโชคดีคนไหนกันนะที่มีแฟนหนุ่มสุดหล่อขนาดนี้ แถมเขายังเป็นคนน่ารักที่มาเลือกซื้อดอกไม้เองเสียด้วย

ผู้ช่วยร้านตอบตกลงในทันทีและส่งการ์ดมาให้เขาพร้อมกับปากกา

เลอศิลป์ขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะหยิบปากกาขึ้นมาและเริ่มเขียน

หลังจากเขียนเสร็จแล้ว เขาก็พับการ์ดและส่งคืนให้ผู้ช่วยร้าน

“มีอะไรให้ฉันช่วยอีกไหมคะ?” หญิงสาวคนนั้นถาม

เลอศิลป์ส่ายหน้าและออกจากร้านไปหลังจากแจ้งที่อยู่จัดส่งให้เรียบร้อยแล้ว

เขาทำตามคำแนะนำของจักรภพและเขียนความในใจลงไปในการ์ดใบนั้น และเขาก็สงสัยว่ารษิกาจะเป็นอย่างไรเมื่อได้อ่านข้อความนั้นแล้ว

ด้วยความสงสัย ผู้ช่วยร้านจึงแอบดูการ์ดหลังจากเลอศิลป์ออกไปจากร้านดอกไม้

เธอรู้สึกงุนงงเมื่อเห็นลายมือเอียงๆ ของชายคนนั้นบนการ์ด

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นใครบางคนทิ้งข้อความที่คลุมเครือไว้พร้อมกับช่อดอกกุหลาบ