หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 598

ในช่วงเวลานั้น เลอศิลป์ทุ่มเททุกอย่างเพื่อทำให้ความสัมพันธ์ของเขากับรษิกาดีขึ้น

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อไอรดาถามเขาว่าระหว่างพวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องคิดหาวิธีที่จะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นกว่านี้

แต่แม้ว่าเขาจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ไปแล้ว ก็ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีความคืบหน้าใดเพิ่มเติมเลย

เลอศิลป์เริ่มจะรู้สึกเหนื่อยล้า

แม้ว่าจักรภพจะไม่แน่ใจว่าวิธีของเขาจะได้ผลหรือไม่ แต่เขาก็ไม่อยากให้เลอศิลป์กับรษิกาต้องจนมุมกันต่อไปอย่างนี้ เช่นนั้นแล้ว เขาจึงกัดฟันและแนะนำออกไปว่า “แล้วทำไมนายไม่ลองตามตื๊อเธอดูล่ะ? มันน่าจะดีกว่าที่สองคนมานั่งเดากันไปเรื่อยๆ ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่นะ มันไม่เหนื่อยหรือยังไง? ฉันว่ามันน่าจะดีกว่าถ้านายบอกเธอไปตรงๆ เลยว่านายรู้สึกยังไงอยู่ในตอนนี้”

เลอศิลป์มองหน้าเพื่อนขณะที่ขมวดคิ้วแน่นและบุ้ยใบ้ให้เขาพูดต่อไป

แม้ว่าเขาไม่อยากจะยอมรับ แต่สิ่งที่จักรภพพูดเมื่อครู่นี้ก็คือปมของปัญหาที่เกิดขึ้น

ทั้งเลอศิลป์และรษิกาต่างไม่รู้ว่าแต่ละคนคิดอะไรอยู่ อีกอย่าง รษิกาก็อาจจะไม่อยากจะเชื่อในความตั้งใจของชายคนนี้ก็ได้

“ในเมื่อนายทำเพื่อเธอไปมากขนาดนี้แล้ว นายก็ไม่มีอะไรจะเสียถ้าหากต้องบอกความรู้สึกของนายให้เธอรู้ไปให้ชัดเจนนะ”

เมื่อเห็นว่าเลอศิลป์กำลังฟังเขาอยู่อย่างตั้งอกตั้งใจ จักรภพก็เริ่มพูดด้วยความกระตือรือร้นมากขึ้นกว่าเดิม “ถ้าเป็นไปได้ ฉันว่านายควรจะถามเธอตรงๆ ไปเลยว่าอยากกลับมาอยู่เคียงข้างนายหรือเปล่า นายควรจะขอโทษเธออย่างจริงใจด้วยนะ”

เพราะเลอศิลป์ไม่เคยไล่ตามตื๊อใครมาก่อนเลย เขาจึงคิดหาวิธีทำเช่นนั้นไม่ออกเลย แม้ว่าเขาจะเข้าใจทุกอย่างที่จักรภพพูดก็ตาม

ไม่มีทางที่เขาจะปรากฏตัวต่อหน้ารษิกาอย่างกะทันหันและเล่าเรื่องทั้งหมดเหล่านั้นให้เธอฟัง

ดูจากบุคลิกของหญิงสาวแล้ว เธอคงจะเห็นว่าเขาน่าขบขันและยิ่งรักษาระยะห่างระหว่างเธอกับเขามากขึ้นกว่าเดิม

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เลอศิลป์ก็ถามออกมาอย่างหมดความอดทนว่า “แล้วฉันควรจะทำยังไงกันแน่?”

จักรภพไม่คิดว่าชายคนนี้จะถามอะไรโง่ๆ อย่างนั้นออกมา

อันที่จริงเขาไม่เคยจินตนาการถึงวันนี้เลย ที่เขาจะได้มีโอกาสมานั่งสั่งสอนเพื่อนว่าจะต้องตามตื๊อผู้หญิงอย่างไร

เมื่อเขาได้ยินว่าจักรภพแนะนำให้ซื้อดอกไม้ไปให้ เลอศิลป์ก็ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งพลางขมวดคิ้วแน่นก่อนจะพยักหน้าตอบรับ “ฉันจะลองดู”

จักรภพยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอวยพรเพื่อน “เยี่ยมเลย! ฉันหวังว่านายกับคุณหมอรษิกาจะกลับมาคืนดีกันได้สำเร็จนะ และนี่เป็นการแสดงความยินดีกับไอวี่ที่ได้พบกับคุณหมอรษิกาอีกครั้งล่วงหน้าเลย!”

เลอศิลป์ชนแก้วกับจักรภพ

แม้ว่าเพื่อนรักทั้งสองคนจะออกมาเพื่อดื่มกัน แต่พวกเขาก็ไม่ได้ดื่มไปมากมายนัก อีกอย่าง จักรภพก็เหนื่อยล้ามากจนอดหาวไม่ได้ขณะนั่งอยู่ในห้องส่วนตัว

ขณะที่ปัญหาของเลอศิลป์มีทางออกแล้ว เขาก็เลยไม่ฝืนให้จักรภพอยู่กับเขาต่อ เช่นนั้นแล้ว ทั้งสองหนุ่มจึงเลิกดื่มและแยกย้ายกันกลับบ้านไป

หลังจากเลอศิลป์กลับมาที่บ้าน เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาครรชิต

ครรชิตเข้านอนแล้วเมื่อเลอศิลป์โทรเข้ามา เขาลุกพรวดขึ้นมากดรับสายในทันที “คุณเลอศิลป์ คุณต้องการอะไรหรือเปล่าครับ?”

หลังจากเงียบไปสักพัก เลอศิลป์ก็พูดขึ้นมา “หาร้านดอกไม้ที่ดีที่สุดในเมืองนี้แล้วส่งข้อมูลติดต่อของร้านนั้นมาให้ฉันทีนะ”