หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 604

เมื่อถึงเวลาเลิกงานในตอนเย็น ครรชิตถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่รอดชีวิตมาได้จนหมดวัน

อย่างที่เขาคาดไว้ เลอศิลป์อยู่ในอารมณ์หงุดหงิดตลอดช่วงบ่ายหลังจากได้รับช่อดอกไม้นั้นมา

จากที่รับใช้เลอศิลป์มาเป็นเวลานาน ครรชิตรู้ทางหนีทีไล่ไม่ให้ไปกวนประสาทเลอศิลป์เข้า อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ช่วยให้เลอศิลป์เลิกทำหน้าถมึงทึงใส่เขา

ความโชคร้ายคือ ผู้บริหารระดับสูงที่เข้าไปในห้องเพื่อรายงาน พวกเขาทั้งหมดจบลงด้วยการเป็นที่รองรับอารมณ์ของเลอศิลป์

เมื่อออกมา หน้าพวกเขาก็ซีดเหมือนกระดาษเปล่า

เมื่อครรชิตกำลังจะกลับไปทำงานต่อ เขาก็ประหลาดใจเมื่อเลอศิลป์ไม่ต้องการให้เขาทำเช่นนั้น

“ช่วยไปรับไอวี่ แทนฉันหน่อย” เลอศิลป์สั่งก่อนที่เขาจะจากไป

เมื่อเขาเห็นเลอศิลป์เข้าไปในลิฟต์ ครรชิตจึงตั้งสติได้และตอบรับทราบ

ทำไมเขาไม่ไปรับเธอเอง ทั้งที่เขาเองก็เลิกงานก่อนเวลา?

หลังจากรำพึงอยู่ครู่หนึ่ง ครรชิตแอบมองเข้าไปในห้องทำงานของ เลอศิลป์และเห็นว่าช่อดอกไม้ที่เขานำเข้ามาก่อนหน้านี้ไม่ได้ถูกแตะต้อง

ฉันเดาว่าเหตุผลที่คุณเลอศิลป์ไม่ไปรับคุณไอรดา น่าจะเกี่ยวข้องกับดอกไม้แน่ๆ

เลอศิลป์ขับรถออกจากบริษัทและตรงไปที่คชาเรศกรุ๊ป

เนื่องจากจักรภพเป็นคนแนะนำ เลอศิลป์จึงต้องการคำอธิบายถึงปัญหาที่เขาเผชิญอยู่

ที่คชาเรศกรุ๊ป จักรภพเพิ่งทำงานเสร็จและกำลังเตรียมตัวจะขับรถกลับบ้าน

ดังนั้นเขาจึงประหลาดใจที่เห็นรถจี๊ปเชอโรกีที่คุ้นเคยจอดอยู่นอกบริษัทของเขาทันทีที่เขาก้าวออกไป

ถ้าจำไม่ผิด นั่นเป็นหนึ่งในรถของเลอศิลป์ เขามาทำอะไรที่นี่ในเวลานี้?

สองวันติดๆ กันที่เลอศิลป์ชวนฉันออกไปดื่ม ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเว้นแต่ว่าเขามีปัญหากับรษิกาอีกแล้ว

แค่เอ่ยถึงเรื่องนี้ก็ทำให้เลอศิลป์โมโห เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันทำตามแนะนำของนาย และมันก็ไร้ประโยชน์”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จักรภพก็ขมวดคิ้ว “มันไม่ควรเป็นอย่างนั้น...”

ฝนทิพย์ยิ้มทุกครั้งที่ได้รับดอกกุหลาบ แม้ว่ารษิกาจะไม่ยอมรับเขา แต่ฉันมั่นใจว่าอย่างน้อยเธอก็ต้องรู้สึกดีบ้างจากสิ่งที่เลอศิลป์ทำลงไป นอกเสียจากว่า… เธอจะมีอะไรที่แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ?

“ตอนนายส่งดอกไม้ให้เธอ นายแนบการ์ดสารภาพความรู้สึกของนายไปด้วยหรือเปล่า” จักรภพถามขณะที่กำลังครุ่นคิด

เลอศิลป์ทำหน้าเครียด "ฉันทำแล้ว อันที่จริงฉันเขียนการ์ดเองด้วยซ้ำ”

จักรภพขมวดคิ้วเล็กน้อยและครวญว่า “ยิ่งไม่มีเหตุผลที่จะล้มเหลว!”

ตามความเข้าใจของเขา การ์ดที่มาพร้อมกับช่อดอกไม้โดยทั่วไปมักจะเขียนโดยคนขายดอกไม้

แต่นี่เลอศิลป์ลงทุนเขียนการ์ดด้วยตัวเอง แม้ว่าหัวใจรษิกาจะทำด้วยหิน แต่ก็ต้องหวั่นไหวอย่างแน่นอน หรือว่ามีอะไรผิดปกติกับสิ่งที่เลอศิลป์เขียน?