หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 625

ระหว่างนั้น เลอศิลป์อยากจะไปรับไอรดาหลังจากเขาเลิกงานแล้ว แต่จักรภพก็โทรมาหาและชวนเขาออกไปทานข้าวกัน

เลอศิลป์อยากปฏิเสธเขา แต่จักรภพก็คุยกับเขาเรื่องรษิกาในช่วงสองสามวันมานี้ คืนนี้เขาอาจจะคุยกับฉันเรื่องเธออีกก็ได้

เมื่อคิดได้อย่างนั้น เลอศิลป์ก็ตอบตกลงไป

หลังจากเลอศิลป์วางสายไปแล้ว เขาก็บอกครรชิตให้ไปรับไอรดา ขณะที่เขาก็ไปพบจักรภพ

พอเขามาถึง จักรภพก็รออยู่ก่อนแล้ว

จักรภพโบกมือให้เขาเมื่อเห็นเลอศิลป์เดินเข้ามา

เลอศิลป์เห็นเขาแล้วจึงเดินไปหา

นาทีที่เลอศิลป์นั่งลง จักรภพก็ถามว่า “เป็นไงบ้าง? นายไม่ได้ทะเลาะกับคุณหมอรษิกาเมื่อตอนเที่ยงใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เลอศิลป์ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาพซึ่งรษิกาปฏิเสธเขาเมื่อตอนเที่ยง และท่าทีเขาก็เคร่งเครียดขึ้น

จักรภพสังเกตเห็นสีหน้าของเขาจึงถามว่า “สถานการณ์ไม่ค่อยดีเหรอ?”

ถ้ารษิกาไม่ได้ชอบฉันเลย เธอคงไม่ทำท่าทางแบบนั้นตอนที่ได้ยินคำพูดของพนักงานเสิร์ฟหรอกใช่ไหม? เลอศิลป์ขมวดคิ้ว “ตอนคุยก็โอเคดี แต่ฉันไม่แน่ใจว่าจะลงเอยยังไง”

อันที่จริง เลอศิลป์เองก็คิดว่ามีความหวังเหลือให้เขาอยู่บ้างเมื่อเขาได้เห็นท่าทีของเธอ

จักรภพงุนงง ดูเหมือนเขาจะพอใจกับตอนจบของเรื่องนี้แฮะ เมื่อตอนเที่ยงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

หลังจากวางสายที่คุยกับเลอศิลป์ไปเมื่อตอนเช้า จักรภพก็เริ่มคิดแผนสำรองไว้ให้เลอศิลป์เผื่อว่าเรื่องมันจะเป็นไปไม่ได้ดีอย่างที่คิด พอดูจากสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันไม่คิดว่าเลอศิลป์จะต้องการแผนสำรองอีกต่อไป

เลอศิลป์เหลือบมองเขาด้วยความสับสน

“บังเอิญว่าฉันได้ตั๋วคอนเสิร์ตมาสองใบเมื่อตอนเช้า” จักรภพส่งตั๋วให้เขา “ไปคอนเสิร์ตด้วยกันสิ จะได้พัฒนาความสัมพันธ์กับเธอได้”

เลอศิลป์เลิกคิ้วขึ้นมาเมื่อเขาเห็นตั๋วคอนเสิร์ตวีไอพีสองใบ “ทำไม… ขอบใจนะ!” เลอศิลป์พูดพลางยิ้ม

“อ้อ ฉันให้ไอเดียกับนายไปแล้ว ทีนี้ก็เหลือแค่นายเองแล้วนะที่ต้องไปคิดว่าจะขอคุณหมอรษิกาให้ออกไปกับนายยังไง”

อันที่จริง เลอศิลป์ยังไม่ได้คิดเรื่องนี้เลย

เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เขาก็เงียบไปพักหนึ่งก่อนจะพึมพำตอบกลับไป