หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 663

“ฝนทิพย์ คุณรู้จักพวกเขาเหรอ?” หิรัญอดถามไม่ได้

ฝนทิพย์ค่อยๆ ตั้งสติได้และเหลือบมองเขาพลางขมวดคิ้วแน่น ความไม่พอใจในแววตาเธอค่อยๆ เลือนหายไป “พอดีฉันกับผู้หญิงคนนั้นมีความแค้นต่อกันอยู่น่ะ”

“เธอทำอะไรให้คุณ?” หิรัญถามด้วยความสับสน

ฝนทิพย์เปิดปากพูดด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยว “เธอแย่งผู้ชายของเพื่อนฉัน ฉันก็เลยทนไม่ได้”

หิรัญนิ่งอึ้งไปทันทีเมื่อเขาเห็นเทพธิดาของเขาโมโห จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและทำท่าเหมือนจะไปช่วยแก้แค้นให้เธอ “ผมจะไปสั่งสอนเธอเอง!”

ฝนทิพย์อดไม่ได้ที่จะกลอกตาใส่ เธอรีบระงับอารมณ์และเตะขาเขาที่ใต้โต๊ะ “นั่งลงนะ! อย่าทำอะไรหุนหันพลันแล่นเด็ดขาด ถ้าคุณสร้างเรื่องมันก็มีแต่จะขายหน้าก็เท่านั้น!”

เพราะเธอเตะขาเขาเบามากๆ เขาจึงคิดว่าเธออ่อยเขา หิรัญนั่งลงอย่างว่าง่ายและถามว่า “งั้นคุณจะทำยังไงต่อ? ผมจะทำตามที่คุณบอกทุกอย่างเลย!”

ฝนทิพย์ยิ้ม “ตามพวกเขาไปกันเถอะ แล้วมาดูกันว่าพวกเขาจะทำอะไร”

หิรัญตอบตกลงอย่างไม่ลังเล

รษิกากับคนอื่นไม่รู้เลยว่ามีคนสองคนนั้นอยู่ในร้าน

หลังมื้อเที่ยงเสร็จสิ้นแล้ว ก็ยังพอมีเวลาก่อนที่คอนเสิร์ตจะเริ่ม รษิกาต้องการจะพาเด็กๆ ไปหาอะไรสนุกๆ ทำ แล้วเธอก็ต้องแปลกใจที่เลอศิลป์แนะนำว่าจะพาพวกเขาไปที่ห้าง

รษิกาถามอย่างลังเลว่า “คุณอยากจะไปซื้ออะไรเหรอคะ?”

ในความคิดของเธอ การซื้อของที่ห้างด้วยกันเป็นสิ่งที่จะทำกับคนในครอบครัวเดียวกันเท่านั้น

แววตาของฝนทิพย์ฉายแววรำคาญ เธอหันกลับมาและตำหนิเขาว่า “พวกเขาออกไปแล้ว! ถ้าคุณอยากจะกิน ก็เอาไว้เราค่อยกลับมาใหม่ก็ได้!”

หิรัญรู้สึกปวดใจที่เห็นอาหารเหลือทิ้ง แต่เขาก็ต้องทำตามที่เทพธิดาของเขาสั่งและตามเธอไป

ทั้งสองคนตามไปห่างๆ เมื่อฝนทิพย์เห็นว่าพวกเขาเข้าไปในแผนกเสื้อผ้าเด็กของห้าง เธอก็หยุดเดินอย่างไม่เต็มใจนัก จากนั้นก็ดึงหิรัญไปที่แผนกเสื้อผ้าผู้หญิงซึ่งอยู่ใกล้ๆ ด้วยรู้ว่าพวกเขาจะเป็นจุดสนใจมากไปและอาจถูกจับได้ง่ายๆ

“สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิง คุณชอบเสื้อผ้าแบบไหนเหรอคะ?” พนักงานรีบเข้ามาหาพวกเขา

ฝนทิพย์โน้มตัวไปจ้องมองรษิกากับคนอื่นๆ ดังนั้นเมื่อเธอได้ยินพนักงานพูด เธอก็กวาดตามองเสื้อผ้าผ่านๆ ก่อนจะเลือกชุดแพงๆ มาสองสามชุด เธอบอกไซส์ของเธอให้พนักงานทราบและขอให้พนักงานไปหยิบมาให้

หิรัญที่อยู่ข้างๆ รู้สึกเจ็บปวดอย่างมากเมื่อเห็นเธอฟุ่มเฟือยเช่นนั้น แต่ว่าเขาก็ชอบใบหน้าที่งดงามของเธอมาก และเขาต้องการปีนบันไดทางสังคมผ่านทางเธอ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทนกับความเจ็บปวดและจ่ายค่าเสื้อผ้าให้เธอ