หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 680

ที่บ้านภักดีสรวง อัญชสาที่เศร้าหมองขังตัวเองเอาไว้ในห้องของเธอ

เธอโมโหที่ได้เห็นรูปซึ่งฝนทิพย์เป็นคนส่งมาเมื่อช่วงบ่ายจนทำให้เธอไม่อยากกินอะไรเลยในมื้อเย็น

เธอไม่คิดว่าจะได้รับรูปเพิ่มเติมจากฝนทิพย์อีกขณะที่เธอกำลังจะเข้านอน

ในรูปนั้น ชายหนุ่มที่อัญชสาไม่ค่อยได้พบแม้ว่าเธอจะทำทุกอย่างแล้วก็ตามกำลังดูแลรษิกาทุกอย่าง ทั้งสวมแจ็กเกตให้ ซื้อดอกไม้ให้ และยังจับข้อมือเธอด้วย

ทั้งสองคนดูเหมือนเป็นคู่รักกัน

ความโกรธแผดเผาใจของอัญชสาขณะที่เธอดูรูปพวกนั้น

พวกเขาไม่สนใจตำแหน่งของเธอในฐานะคู่หมั้นของเลอศิลป์เลย

หากข่าวหลุดออกไป ไม่เพียงแต่เธอจะต้องอับอายขายหน้าที่สุดเท่านั้น แต่ความฝันของเธอที่จะเป็นคุณนายบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ก็จะพังทลายเช่นกัน

สีหน้าที่ชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอัญชสาเมื่อเธอนึกถึงเรื่องนั้น

“นังบ้านั่น! เธอกลับมาทำไม?”

เธอลุกขึ้นจากเตียงและเหวี่ยงของบนโต๊ะลงกับพื้น

ที่ชั้นล่าง จันทราแค่เป็นห่วงลูกสาวของเธอ ก่อนหน้านี้ เมื่อเธอสังเกตเห็นว่าอัญชสาไม่ลงมาทานอาหารเย็นที่ข้างล่าง เธอจึงไปเคาะประตูห้องของลูกสาว แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ เมื่อได้ยินเสียงดังมาจากชั้นสอง เธอรีบขึ้นไปชั้นบนเพื่อตรวจดูอัญชสา

“อัญชสา เกิดอะไรขึ้น? อะไรทำให้ลูกอารมณ์เสียขนาดนั้น?”

จันทราเคาะประตูอย่างลนลาน

คราวนี้ อัญชสาเปิดประตูออกมาทันที

จันทราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นขณะมองหน้าลูกสาวที่ยืนอยู่ตรงประตูด้วยสีหน้าเศร้าหมอง “เป็นอะไรไป? บอกแม่มาสิลูก”

“เรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมไม่บอกแม่ก่อนล่ะ?” จันทราทั้งใจสลายและโมโหไปด้วยในเวลาเดียวกัน

ตอนนั้นอัญชสาก็พูดว่า “บอกแม่แล้วจะได้อะไรคะ? หนูคิดมาหลายทางแล้วก่อนหน้านี้แต่ก็ยังล้มเหลวที่จะห้ามไม่ให้พวกเขาไปอยู่ด้วยกัน!”

เมื่อคิดถึงความพยายามที่ผ่านมาของเธอซึ่งเปล่าประโยชน์ อัญชสาก็ยิ่งรู้สึกเศร้ามากขึ้น

ในทางกลับกัน จันทรารู้สึกหงุดหงิดที่เห็นลูกสาวของเธออารมณ์เสียมาก “ผู้หญิงคนนั้นไร้ยางอายมาก! เธอรู้ว่าเลอศิลป์หมั้นแล้ว แต่เธอก็ยังเกาะติดเขาอยู่ แม้จะเคยแต่งงานกันมาก่อนแต่พวกเขาก็หย่าร้างกันแล้วนะ! เธอทิ้งเขาไปอย่างเด็ดเดี่ยวในตอนนั้น แล้วนี่เธอกำลังพยายามทำอะไรอยู่ตอนนี้?”

อัญชสาขมวดคิ้วและพูดอย่างเอือมระอา “จะมาพูดเรื่องนี้ทำไมตอนนี้คะแม่? หากเป็นอย่างนี้ต่อไป อีนังนั่นจะกลายเป็นภรรยาของเขาอีกครั้ง! เมื่อถึงตอนนั้น หนูก็จะเป็นคนไม่เอาไหนและเป็นตัวตลกให้คนหัวเราะเยาะกันทั้งเมือง!”

อัญชสารู้สึกโกรธมากขึ้นเมื่อความคิดนั้นผุดขึ้นในหัวเธอ และเธออดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาแห่งความคับข้องใจ

จันทรารู้สึกเป็นทุกข์และอุทานว่า “ไม่มีทาง! เราจะยอมให้เธอแต่งงานใหม่กับเขาไม่ได้ ไม่งั้นความพยายามทั้งหมดของเราที่ผ่านมาจะไร้ประโยชน์ เราต้องทำอะไรสักอย่าง!”