หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 684

“ไม่! หนูรอเลอศิลป์มาหกปี ทำไมหนูต้องยกเลิกการหมั้นของเราด้วยล่ะ?” อัญชสาคัดค้านด้วยดวงตาที่มีน้ำตาเอ่อ เธอไม่ลืมที่จะมองเลอศิลป์ด้วยสายตาที่น่าสงสารหลังจากพูดเช่นนั้น

เลอศิลป์ขมวดคิ้วแน่นขณะที่สบตาเธอ

ถ้าอยู่ในสถานการณ์ปกติ เขาจะพูดให้ชัดเจนกับครอบครัวภักดีสรวงไปเลยอย่างแน่นอน

แต่เขาทำเช่นนั้นไม่ได้ในตอนนี้เพราะพวกเขาทะเลาะกันใหญ่โตเพราะเรื่องนี้

ระหว่างนั้น ความโกรธของสุเมธก็ยิ่งทวีคุณขึ้นเมื่อได้ยินที่อัญชสาพูด เขาตบโต๊ะอย่างแรงและตะโกนว่า “ถ้าแกไม่ยกเลิก ก็ออกไปจากบ้านนี้ซะ! อย่ากลับมาจนกว่าจะได้สติ ออกไป!”

หลังจากนั้น สุเมธก็เดินออกไปจากห้องทำงานด้วยใบหน้าที่แข็งกร้าว ขณะที่เขาเดินผ่านเลอศิลป์เขาก็พยักหน้าให้

เลอศิลป์ขมวดคิ้วขณะมองดูสุเมธเดินออกไป ส่วนอัญชสาก็ร้องไห้ต่ออยู่ในห้องทำงาน

จันทรามองหน้าสามีและจากนั้นก็มองลูกสาว เธอไม่รู้ว่าจะต้องเกลี้ยกล่อมใครก่อนดี เธอจึงหันไปหาเลอศิลป์ในท้ายที่สุด “เลอศิลป์ เอ่อ… ฉันไม่คิดว่าสุเมธจะสงบลงในเร็วๆ นี้ เธอช่วยพาอัญชสาไปอยู่ที่บ้านเธอก่อนสักสองสามวันได้ไหม?”

ราวกับว่าเขากลัวเลอศิลป์จะไม่ตอบตกลง เธอจึงรีบเสริมอย่างระมัดระวังว่า “ฉันรู้ว่าเธอเองก็มีบางอย่างจะพูดเกี่ยวกับเรื่องการหมั้น หลังจากสุเมธใจเย็นลงแล้ว เราค่อยมาคุยกันนะ ไม่ต้องห่วงหรอก อัญชสาจะไม่สร้างปัญหาอะไรหรอก”

อัญชสาเงียบไป และยังคงสูดน้ำมูกอยู่เรื่อยๆ

เลอศิลป์ไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าเขาจะต้องมาเจอกับสถานการณ์แบบนี้

เมื่อได้ยินจันทราพูดถึงเรื่องการหมั้น เขาก็นิ่งคิดไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบตกลง “ผมเข้าใจแล้ว”

หลังจากนั้น เขาก็มองอัญชสา “ไปกับผม”

อัญชสากับจันทราดีใจมากที่เห็นเขายอมรับอย่างรวดเร็ว แต่พวกเธอก็รีบฝืนตัวเองให้สงบใจเอาไว้ก่อน

จันทราพยักหน้าอย่างสุขใจ

แผนของพวกเขาก็คือให้สุเมธไล่อัญชสาออกจากบ้านระหว่างการทะเลาะกันอย่างจอมปลอม จากนั้นพวกเขาจะขอให้ศศิตามาช่วยและศศิตาก็จะส่งเลอศิลป์มาที่นี่อย่างรวดเร็ว

เพราะอัญชสาถูกไล่ออกจากบ้าน เลอศิลป์จึงต้องรับเธอมาอยู่ด้วยแม้จะไม่เต็มใจแค่ไหนก็ตาม อย่างไรเสียเธอก็ไม่ใช่คนแปลกหน้า

แล้วพวกเขาก็ต้องแปลกใจที่แผนการของพวกเขานั้นเป็นไปอย่างราบรื่น

ตอนนี้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับอัญชสาแล้ว

พวกเขาได้แต่หวังว่าเธอจะคว้าโอกาสนี้ชนะใจเลอศิลป์และย้ายเข้าไปอยู่บ้านเขาอย่างเป็นทางการ แบบนั้นเธอก็จะกลายเป็นภรรยาของเขาจริงๆ เสียที

ขณะที่สุเมธกับจันทราวาดฝันว่าแผนการของพวกเขาจะสำเร็จ สีหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความคาดหวัง