หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 759

"แม่ครับ" ทันทีที่รษิกาหันกลับมา อชิก็ดึงชายเสื้อของเธอ

รษิกาหรี่ตาลงด้วยความสับสน

อชิเหลือบมองที่เบนนี่ก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “เบนนี่กับผมจะคุยกับไอวี่เองครับ ตอนนี้เธออารมณ์เสียแล้วอาจจะไม่ฟังแม่”

ตอนนั้นเองที่รษิกาตระหนักได้ว่าเธอคือสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ไอรดาอารมณ์เสีย

เมื่อพวกเด็กๆ เสนอมาแล้ว รษิกาก็ตอบตกลงทันที “งั้นแม่ฝากลูกๆ ด้วยนะ”

อชิและเบนนี่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง จากนั้นจึงวิ่งไปที่ด้านข้างของไอรดา ก่อนที่จะมองผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างลึกลับ วินาทีต่อมา พวกเขาก็หายไปข้างหลังโซฟา

รษิการู้สึกงุนงงเมื่อเห็นว่าพวกเขาดูจริงจังแค่ไหน แต่เธอไม่ได้รบกวนอะไรพวกเขา เธอกลับยืนอยู่ที่เดิมอย่างช่วยไม่ได้และเผชิญกับสายตาที่เต็มไปด้วยการกล่าวโทษของเลอศิลป์

เธอไม่รู้ว่าเธอทำอะไรให้เขาต้องมามองเธอแบบนั้น

ในห้องนั่งเล่น เด็กทั้งสามคนรวมตัวและกระซิบกระซาบกัน

“ฉันไม่อยากกลับบ้าน” ไอรดารู้ว่าเด็กชายทั้งสองมาเกลี้ยกล่อมให้เธอไป เธอจึงพูดขึ้นมาก่อน

อชิกับเบนนี่หันมองหน้ากัน จากนั้นอชิก็พูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เธอต้องกลับบ้านไปพร้อมกับคุณเลอศิลป์”

ไอรดารู้สึกท้อแท้เมื่อได้ยินเช่นนั้น “พวกเธอไม่ชอบฉันอีกแล้วเหรอ? ฉันไม่อยากกลับบ้าน คุณอัญชสาอยู่ที่นั่น”

หัวใจของอชิและเบนนี่อ่อนยวบลงเมื่อเห็นว่าไอรดาดูเศร้าโศกเพียงใด อย่างไรก็ตามพวกเขาต้องมองภาพใหญ่ไว้ก่อน

เบนนี่ลูบผมของไอรดาแล้วบอกเธอว่า “เราชอบเธอมาก นั่นเป็นเหตุผลที่เราอยากเป็นครอบครัวเดียวกันกับเธอนะ”

ถ้าฉันอยากให้คุณรษิกามาเป็นแม่ของฉัน ฉันจะปล่อยให้พวกเขาเงียบใส่กันไม่ได้ เราต้องช่วยให้พวกเขาตกลงกันได้สิ!

ไอรดาจับมือของพวกเขาแล้วลุกขึ้นยืน เมื่อกลับมาที่ประตู เธอก็ดึงเสื้อของเลอศิลป์อย่างขัดเขินเพื่อบอกให้เขารู้ว่าเธอต้องการกลับบ้านไปกับเขา

เมื่อเห็นว่าไอรดาเปลี่ยนใจเร็วแค่ไหน รษิกาก็มองลูกชายของเธอด้วยความประหลาดใจ พวกเขาบอกอะไรกับไอวี่นะ?

อชิกับเบนนี่ยังคงนิ่งเฉย พวกเขาโบกมือให้ไอรดาด้วยซ้ำ “ลาก่อนไอวี่!”

รษิกาหันไปหาไอรดาด้วยความรู้สึกประหลาดใจ เด็กหญิงโบกมือกลับไปให้เด็กชายทั้งสองก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองและโบกมือให้รษิกา

ดูเหมือนว่าเด็กน้อยจะไม่ได้อารมณ์เสียอีกต่อไป

รษิกาพยักหน้าให้เธอด้วยรอยยิ้ม แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอยู่เงียบๆ แม้แต่เด็กๆ ก็ยังสื่อสารกันได้ดีกว่าผู้ใหญ่อย่างพวกเรา