อชิและเบนนี่วิ่งไปที่มุมหนึ่ง พวกเขาชำเลืองมองรษิกาอย่างลับๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่อยู่ในระยะที่จะได้ยินก่อนที่จะถามด้วยเสียงกระซิบว่า “ว่าไง? คุณเลอศิลป์บอกว่าไงบ้าง?”
เมื่อได้ยินคำถามของพวกเขา ไอรดาก็นึกถึงการสนทนาของเธอกับเลอศิลป์ระหว่างการเดินทางและตอบว่า “พ่อบอกว่าเป็นความผิดของเขาเอง และเขาจะไม่ทำอีก”
เด็กชายทั้งสองถอนหายใจโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนั้น จากนั้นพวกเขาก็พูดอย่างล้อเลียน “ฮึ่ม! คุณเลอศิลป์คือคนหนึ่งที่ต้องการตามจีบแม่ แต่เขากลับทำให้แม่โกรธซะได้”
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาดูจริงใจมาจนถึงตอนนี้เราคงไม่ช่วยเขาหรอก
แม้ว่าเลอศิลป์จะเป็นคนผิด แต่ไอรดาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดด้วยเหมือนกัน เธอพูดเบาๆ ว่า “พ่อรู้แล้วว่าเขาทำผิด ดังนั้นต้องช่วยเขาต่อไปนะ…”
เธอดูน่าสงสารมากจนอชิและเบนนี่ลดน้ำเสียงลงขณะที่พวกเขาตอบว่า “ไม่ต้องกังวลหรอก เราจะช่วยเขาเอง”
จากนั้นพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัย “ว่าแต่ เธอโทรมาหาแม่ตอนดึกๆ เพื่อบอกเรื่องนี้กับเราหรือเปล่า?”
ปลายสายเงียบไปชั่วครู่ และเด็กแฝดก็เริ่มกังวล
หลังจากนั้นไม่นาน ไอรดาก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง “ฉันอยากอยู่กับเธอสองคนและคุณรษิกาจัง ฉันไม่อยากได้คุณอัญชสาเลย...”
อชิและเบนนี่รู้สึกเสียใจเมื่อได้ยินว่าไอรดาอารมณ์เสียเพียงใด พวกเขากล่าวขอโทษว่า “เราขอโทษนะ ถ้าเรารู้แบบนี้ เราคงจะพูดอะไรกับคุณเลอศิลป์เพื่อให้เธออยู่ที่นี่ต่อ”
ไอรดาส่ายหัว “ฉันไม่โทษพวกเธอหรอก ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณอัญชสาคนเดียว”
“นางปีศาจ... ถ้าผู้หญิงคนนั้นกล้ารังแกเธอ เธอจะต้องบอกเรานะ เราจะหาทางเอาคืนให้” เด็กๆ ตอบอย่างขุ่นเคือง
การตอบสนองของพวกเขาทำให้ไอรดาเม้มปากเข้าหากันเป็นรอยยิ้มเขินอาย น้ำเสียงเธอดูผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อเธอพึมพำว่า “ขอบใจนะ อชิ ขอบใจมากเลย เบนนี่”
เด็กๆ พูดคุยกันสักพักก่อนที่จะวางสายอย่างไม่เต็มใจเท่าไรนัก
คติยาไม่เคยเห็นรอยยิ้มของไอรดาเลยตั้งแต่อัญชสาย้ายเข้ามาอยู่ด้วย ไม่ต้องพูดถึงรอยยิ้มที่สดใสมากขนาดนี้
หัวใจของเธอละลายเมื่อเห็นว่าไอรดาดูมีความสุขแค่ไหน “มันเริ่มจะดึกแล้ว เราไปอาบน้ำแล้วเข้านอนกันเถอะ พรุ่งนี้คุณหนูค่อยไปทำต่อจากที่ค้างไว้ได้ใช่ไหมคะ?”
ไอรดาพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง และคติยาก็พาเธอเข้าไปในห้องน้ำ
ในห้องน้ำ คติยาสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติขณะช่วยไอรดาถอดเสื้อผ้า
ฉันคงคิดไปเองมั้ง แต่ดูเหมือนว่ามีบางอย่างในห้องน้ำนี้ถูกเคลื่อนย้าย ไม่กี่คนที่เข้ามาในห้องน้ำนี้ได้คือคุณเลอศิลป์กับฉัน อ้อ แล้วก็คุณหนูไอรดาด้วย บางทีหนึ่งในนั้นอาจเคลื่อนย้ายอะไรบางอย่าง
คติยาเลิกคิดและอาบน้ำให้ไอรดาไปตามปกติ จากนั้นเธอก็รอจนกระทั่งไอรดาผล็อยหลับก่อนที่จะลุกขึ้นและออกจากห้องไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...