หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 819

หลังจากเนื้อเค้กอบเสร็จแล้ว เด็กๆ ก็รีบปาดครีมลงไปบนเค้กนั้น

เด็กแต่ละคนต่างก็มีความคิดเป็นของตัวเอง รษิกาจึงแบ่งเค้กออกเป็นสามส่วนและปล่อยให้พวกเขาตกแต่งหน้าเค้กกันตามที่ตนต้องการ

เด็กๆ คิดว่างานนี้เป็นเรื่องสำคัญ เพราะพวกเขาระมัดระวังในการปาดครีมกันเป็นอย่างมาก

รษิกาจะเหลือบมองพวกเขาเป็นครั้งคราว มันใกล้เวลาที่จะต้องไปพบเจตนินแล้้ว แต่เด็กๆ ก็ยังแต่งหน้าเค้กไม่เสร็จ

ทว่าเธอไม่กล้าเร่งเร้าเด็กๆ เมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่ไม่น่าพอใจเมื่อครู่นี้

“เสร็จแล้วค่ะ!” ไอรดาพูดออกมาก่อน

เด็กชายสองคนทำเสร็จหลังจากนั้น ขณะที่พวกเขาแอบมองรษิกาเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าพวกเขาอยากได้คำชื่นชมจากเธอ

รษิกาลดความรู้สึกเร่งรีบลงไปและส่งยิ้มให้พวกเขา จากนั้นเธอก็เดินไปที่โต๊ะและมองผลงานชิ้นเอกของเด็กๆ

เค้กของเด็กชายทั้งสองดูเละเทะ แต่ของไอรดาไม่เป็นเช่นนั้น แต่เด็กชายก็ยังคงภาคภูมิใจกับฝีมือของพวกเขามาก

รษิกาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องชื่นชมเด็กๆ แม้จะขัดกับสิ่งที่เธอคิดก็ตาม “ทำได้แล้ว สวยมากๆ เลยนะจ๊ะ ลูกๆ”

เด็กๆ ฉีกยิ้มให้แม่ของพวกเขา

รษิกาเหลือบมองเลอศิลป์ที่นิ่งเงียบอยู่ ก่อนจะหันกลับไปหาเด็กๆ “แม่จะตัดเค้กแล้วนะ โอเคไหมจ๊ะ?”

เด็กๆ พยักหน้ากันอย่างแรง

รษิกาตัดเค้กออกมาเป็นหกชิ้น จากนั้นก็ส่งให้เด็กๆ และเก็บไว้ให้ตัวเองชิ้นหนึ่ง หลังจากนั้นเธอก็หันไปมองชายหนุ่มข้างๆ เธอซึ่งดูไม่มีทีท่าว่าจะอยากเข้ามาร่วมทานเค้กกับพวกเขาเลย

“คุณเลอศิลป์” รษิกาเรียกชื่อเขาพลางขมวดคิ้ว “เค้กทำเสร็จแล้วนะ มาลองชิมดูสิคะ”

อชิกับเบนนี่เองก็อึ้งไปกับคำถามของไอรดา

แม้ว่าพวกเขาจะพยายามอย่างมากที่จะทำให้ครอบครัวสมบูรณ์ แต่พวกเขาก็เห็นว่าแม่นั้นยังไม่ยอมรับพ่อเลย

แม่จะต้องตกใจกับคำถามอย่างฉับพลันของไอวี่แน่เลย

ไอรดาพูดต่อไป “คุณรษิกา คุณเป็นแม่ของหนูได้ไหมคะ? หนูรักคุณรษิกามากที่สุดเลยค่ะ!”

สิ้นคำนั้น เด็กหญิงดึงชายเสื้อของรษิกาอย่างเคอะเขิน

รษิกาหลุดออกจากภวังค์และระงับความรู้สึกที่ปั่นป่วนในอกเอาไว้ เธอวางเค้กไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะย่อตัวลงนั่งและฝืนยิ้มให้เด็กหญิง “หนูเป็นเด็กน่ารักมากเลยนะ ใช่ไหม? ไอวี่ มันเป็นเรื่องจริงที่ฉันชอบหนูมากๆ แต่ไม่ได้แปลว่าฉันจะเป็นแม่ของหนูได้นะจ๊ะ”

ไอรดาเอียงคอไปข้างๆ ด้วยความสับสน “แต่หนูชอบคุณมากเหมือนกันนะคะ คุณรษิกา!”