หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 825

เกี่ยวกับเรื่องที่สาธารณชนวิพากษ์วิจารณ์กันไปนั้น สิ่งที่คมสันทำได้ก็มีเพียงเตรียมคำแถลงไว้จากมุมมองของสถาบันวิจัยเท่านั้น แต่พวกเขาก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากไปกว่านี้

ทว่าสถานการณ์ก็ค่อยๆ เริ่มซาลงไป อันที่จริงมันพลิกผันไปทันทีหลังจากหาญชัยให้สัมภาษณ์ในวันต่อมา

คมสันรู้สึกต่ำต้อยมากเมื่อเขารู้ว่าเลอศิลป์เป็นคนรับผิดชอบจัดการเรื่องทั้งหมด และเขาก็อับอายที่ล้มเหลวในการช่วยเหลือรษิกาทั้งที่เป็นเรื่องเล็กน้อยเพียงนั้น

ชายหนุ่มยิ่งรู้สึกไม่มั่นคงมากขึ้นไปอีกเมื่อเขานึกถึงการพบกันกับเลอศิลป์ที่บ้านของรษิกา หากเขาอยู่ที่บ้านรษิกาในเวลาแบบนั้น พวกเขาจะต้องใกล้ชิดสนิทสนมกันเป็นอย่างมาก!

ความรู้สึกไม่มั่นคงของคมสันยิ่งเข้มข้นมากกว่าเดิมเมื่อเขาคิดได้เช่นนั้น

เขาเคยคิดว่าจะอยู่เคียงข้างรษิกาไปเงียบๆ แต่เมื่อเขาเห็นว่าเธออาจจะได้ลงเอยด้วยการไปอยู่ในอ้อมแขนของชายคนอื่น และแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเอาชนะคู่แข่ง เขาก็ตระหนักได้ว่าเขาอาจไม่สามารถเสียสละได้มากเท่าที่เขาคิด

หลังจากพูดคุยกับรษิกาในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แล้ว จุลพัฒน์ก็เปลี่ยนเรื่องกลับไปเป็นโครงการที่กำลังดำเนินการ “คุณหมอรษิกา ความรู้ทางการแพทย์ของคุณเป็นที่น่าประทับใจมากถึงแม้คุณจะยังเด็ก คุณทำได้ถึงขนาดที่ศาสตราจารย์หาญชัยยังเอ่ยปากชม ผมบอกได้เลยว่าเขาเห็นในความเก่งกาจของคุณเพราะเขายืนหยัดอยู่เคียงข้างคุณโดยไม่ลังเลใจเลยแม้แต่น้อย”

ดวงตาของรษิกาเต็มไปด้วยความเคารพที่มีต่อหาญชัยเมื่อเธอคิดถึงชายคนนั้น “ศาสตราจารย์หาญชัยดูแลลูกศิษย์ทุกคนเหมือนๆ กันค่ะ ถ้าเพื่อนร่วมชั้นของฉันคนไหนก็ตามต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาก็จะทำเหมือนที่เขาทำต่อฉันแน่นอนค่ะ”

หาญชัยยิ่งรู้สึกประทับใจรษิกามากขึ้นหลังจากได้ยินอย่างนั้น “คุณเป็นคนที่โดดเด่นมากจริงๆ ดังนั้นผมจึงมั่นใจได้ว่าคุณจะกลายเป็นบุคคลตัวอย่างให้กับคนรุ่นใหม่ หากคุณได้ทำประโยชน์ให้กับโครงการนี้ ศาสตราจารย์หาญชัยจะต้องภูมิใจในตัวคุณ!”

คมสันที่นั่งอยู่ข้างรษิกาหันไปมองหญิงสาวโดยไม่รู้ตัวเมื่อได้ยินที่จุลพัฒน์พูด เธออยู่คนละชั้นกับฉันจริงๆ ถ้าเธอสามารถดำเนินการกับโครงการนี้สำเร็จได้ด้วยตัวเองแล้วล่ะก็ เธอก็คงจะยิ่งห่างชั้นกับฉันมากขึ้นไปอีก

ระหว่างนั้น เจตนินมองคมสันด้วยสายตาแปลกๆ เพราะเขาสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ฉันจำได้ว่าชายคนนี้มักจะเก็บตัวอยู่แต่ในสถาบันวิจัย แล้วตอนนี้ทำไมจู่ๆ เขาถึงกระตือรือร้นขนาดนี้?

ยิ่งไปกว่านั้น เจตนินยังสังเกตเห็นว่าคมสันแอบมองรษิกาอยู่สองสามครั้งเมื่อครู่นี้ ดังนั้นเขาจึงเชื่อว่าคมสันมีแรงจูงใจบางอย่างในการให้ความช่วยเหลือเช่นนี้

แต่เขาก็ไม่อยากเดาว่าแรงจูงใจนั้นคืออะไร ไม่ว่ายังไง คมสันก็จะต้องมาหาฉันไม่ช้าก็เร็วถ้าเขาอยากจะมีส่วนร่วมในโครงการนี้

ด้วยคิดเช่นนั้น เจตนินจึงขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเสนอน้ำใจไมตรีออกไปโดยแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรเลย “ผมซาบซึ้งใจที่คุณยินดีจะช่วยเหลือเราในโครงการนี้นะครับ คุณหมอคมสัน ผมขอดื่มให้คุณครับ”

เป็นปกติที่คมสันจะไม่มีปัญหากับข้อเสนอเพื่อความสงบ ดังนั้นเขาจึงดื่มเครื่องดื่มนั้นไปตามมารยาท