หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 831

เป็นธรรมดาที่อัญชสาจะรู้ว่าศศิตาจะทำอะไร เธอจึงพยักหน้าและลุกขึ้นเดินไปชั้นบน

เมื่อเห็นอัญชสากลับไปที่ห้องของเธอแล้ว ศศิตาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อกดเบอร์โทรของเลอศิลป์ ใบหน้าของเธอขุ่นมัวขึ้นมาอีกครั้ง

“มีอะไรครับแม่?” ชายหนุ่มเพิ่งออกจากบ้านคชาเรศและกำลังจะแวะไปที่บริษัทเมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากแม่ของเขา

"ตอนนี้อยู่ที่ไหน?" ศศิตาถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

เลอศิลป์ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมกำลังจะไปทำงาน”

“แม่จะบอกเรื่องที่ต้องทำให้พ่อรู้และแม่อยากให้ลูกมาที่นี่ทันที” ผู้หญิงคนนั้นเรียกร้องอย่างเย็นชา

เมื่อได้ยินน้ำเสียงโกรธเกรี้ยวของเธอ เลอศิลป์ก็อยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ศศิตาก็วางสายไปแล้ว

ความสับสนเกิดขึ้นภายในใจเขาขณะที่จ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ที่มืดสนิท แต่เขาก็เลี้ยวรถและเดินทางไปที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ตามคำขอของแม่

"คุณศศิตากำลังรอคุณอยู่เลยครับ คุณเลอศิลป์” พ่อบ้านเข้ามาต้อนรับทันที "คุณศศิตากำลังอารมณ์ไม่ดี คุยกับเธอก็ระวังหน่อยนะครับ”

เลอศิลป์พยักหน้าอย่างไม่แยแสขณะเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น

เขาเดินเข้าไปเห็นแม่นั่งอยู่บนโซฟาโดยมีมือปิดใบหน้าอยู่

แม่ดูโมโหมากเลย

“แม่ ทำไมถึงต้องการพบผมด่วนแบบนี้ล่ะครับ?” เลอศิลป์ถามอย่างเคร่งขรึมขณะนั่งลงบนโซฟาตัวยาว

ศศิตาหันไปจ้องมองเขาราวกับว่าเธอเพิ่งเห็นว่าเขามาถึง “ลูกยังมีหน้ามาเรียกแม่ว่าแม่อยู่อีกเหรอ? ทำไมไม่ฟังคำเตือนของแม่เลย?”

ทั้งหมดที่เขารู้ก็คือมีความเข้าใจผิด แต่เขาก็ยังไม่สามารถบ่งบอกได้ว่ามันคืออะไร

“ผู้หญิงคนนั้นยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่เธอต้องการ!” ศศิตากล่าว “เธอไม่ควรทิ้งไอวี่ไปเพียงเพื่ออนาคตของตัวเธอเอง!”

สีหน้าของเลอศิลป์เปลี่ยนไปเป็นเคร่งขรึม “ผมรู้ว่าเธอเป็นคนแบบไหนมากกว่าที่แม่รู้ ผมเข้าใจว่าทำไมแม่ถึงคิดแบบนี้กับเธอ แต่แม่ไม่ควรพูดเรื่องแบบนั้นโดยไม่มีหลักฐานชัดเจนนะครับ”

เขารู้ว่าศศิตาไม่ประทับใจรษิกาเลย เนื่องจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหกปีที่แล้ว

ถึงกระนั้น เขาก็ไม่คิดว่าแม่ของเขาจะใส่ร้ายเธอเช่นนี้

“ลูกรู้ได้ยังไงว่าแม่ไม่มีหลักฐาน?” ศศิตาถามพลางจ้องมองเขาด้วยความขุ่นเคืองทันทีที่คำพูดของเขาหลุดปากออกมา

เลอศิลป์หันมาหาแม่ด้วยความสับสน เขาไม่แน่ใจว่าเธอหมายถึงอะไร