หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 830

"ทำไมล่ะ?" ฝนทิพย์รู้สึกงุนงง

เลอศิลป์จะเห็นรูปพวกนี้ได้ยังไงถ้าเธอไม่ส่งมันไปให้เขาโดยตรง?

จากที่พี่จักรภพพูด ดูเหมือนว่าเลอศิลป์ได้ทำเรื่องต่างๆ มากมายให้ผู้หญิงคนนั้น!

ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป พวกเขาจะได้ลงเอยด้วยกันจริงๆ

แววตาดูถูกฉายในดวงตาของอัญชสา เมื่อเธอได้ยินคำถาม แต่เธอก็ระงับไว้อย่างรวดเร็ว

“เลอศิลป์รู้อยู่เสมอว่าฉันไม่ถูกกับรษิกา ดังนั้นถ้าฉันส่งรูปไปแม้จะไม่เปิดเผยตัวตน เขาก็จะต้องสงสัยฉันอย่างแน่นอน”

ฝนทิพย์ขมวดคิ้วและสงบสติอารมณ์ “แล้วเราควรทำยังไง? เราจะนั่งเฉยๆ รอดูนังผู้หญิงคนนั้นล่าผู้ชายสองคนไปพร้อมๆ กันงั้นเหรอ?”

สายตาของอัญชสาเคร่งเครียดขึ้น “ฉันมีแผน เราไม่จำเป็นต้องให้เลอศิลป์เห็นรูปเหล่านี้หรอก”

บางที การเอาไปให้คนอื่นเห็นก็อาจจะดีกว่า

ฝนทิพย์ยังคงสับสนและกำลังจะถามเพิ่มเมื่ออัญชสาลุกขึ้นเดินออกไป

ความรู้สึกแปลกๆ ปรากฏขึ้นในใจของฝนทิพย์ ขณะที่เธอจ้องมองที่นั่งว่างเปล่าตรงหน้าพลางขมวดคิ้ว

ในช่วงนี้ เธอจะบอกทุกอย่างที่เธอรู้เกี่ยวกับเรื่องระหว่างเลอศิลป์กับรษิกาให้อัญชสาฟังอยู่เสมอ

สำหรับอัญชสาแล้ว ฝนทิพย์เป็นเพียงหุ่นยนต์ที่มีหน้าที่ให้ข้อมูลต่อเธอเท่านั้น เธอไม่เคยบอกฝนทิพย์เลยว่าเธอตั้งใจจะทำอะไร

ฝนทิพย์ไม่มีทางรู้ว่าอัญชสาคิดอะไรอยู่

อัญชสาขึ้นรถไปหลังจากเดินออกจากร้านกาแฟ แต่แทนที่จะสตาร์ทรถ เธอกลับนั่งกดโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่ง

ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นสีหน้าของศศิตาเมื่อเธอได้รับข้อความนั้น!

หลังจากเห็นภาพทั้งหมดแล้ว ศศิตาก็โกรธมากจนนิ้วของเธอสั่น

เธอจำไม่ได้ว่าเธอเตือนลูกชายของเธอให้อยู่ห่างจากรษิกาไปกี่ครั้งแล้ว

แต่ดังที่แสดงไว้อย่างชัดเจนในภาพถ่าย เขาไม่เพียงแต่ไม่ใส่ใจคำพูดของเธอเท่านั้น แต่เขายังถูกรษิกาปั่นหัวจนเหมือนเป็นคนโง่เง่าอีกด้วย

อัญชสาบังเอิญกลับมาในขณะที่ศศิตากำลังเดือดดาลพอดี ดวงตาของอัญชสามีท่าทีเย่อหยิ่งปรากฏขึ้นในชั่วเสี้ยววินาที ก่อนที่เธอจะปรับสีหน้าให้มีแต่ความกังวลและนั่งลงข้างหญิงสูงวัย

“มีอะไรหรือเปล่าคะ? คุณศศิตา ทำไมคุณดูโกรธเคืองขนาดนี้?”

สิ้นคำนั้น ศศิตาก็หันกลับมามองผู้หญิงที่ดูน่ารักอย่างรวดเร็ว แต่เธอก็รู้สึกโกรธขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกถึงผู้หญิงคนนั้นในรูปถ่าย

ถึงกระนั้น เมื่อว่าที่ลูกสะใภ้อยู่ตรงหน้า เธอก็รู้ว่าเธอต้องปกป้องลูกชายของเธอ “มันไม่มีอะไรมากหรอก ขึ้นไปข้างบนแล้วพักผ่อนก่อนนะ ฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการ”