หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 852

รษิกาขมวดคิ้วและจ้องมองเบนนี่ด้วยความสับสนอยู่พักหนึ่ง เมื่อกี้เขายังดีๆ อยู่เลย แล้วทำไมจู่ๆ ก็ปวดท้องขึ้นมาได้? แล้วดูเหมือนจะปวดมากเสียด้วยสิ

อชิที่ยืนอยู่ข้างๆ สัมผัสได้ว่าแม่กำลังสงสัย ดวงตาของเขาเป็นประกาย และก็รีบขมวดคิ้วเช่นกัน “บางทีเราอาจเป็นหวัดตอนนอนหลับเมื่อคืนนี้ ท้องของผมก็ปั่นป่วนนิดหน่อยเหมือนกันครับ”

ในที่สุดรษิกาก็เชื่อหลังจากได้ยินเช่นนั้น เธอหันไปมองเจตนินอย่างรู้สึกผิดและพูดว่า “ขอโทษนะคะ คุณเจตนิน เด็กๆ ไม่ค่อยสบาย ฉันจะต้องตรวจดูพวกเขาหน่อย”

เจตนินกวาดตามองอชิและเบนนี่ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเข้าใจ “สุขภาพพวกเขาเป็นสิ่งสำคัญ ผมรออีกหน่อยก็ได้ครับ คุณจะเรียกผมให้ช่วยก็ได้ถ้าต้องการนะ”

เจตนินมีทักษะในทางการแพทย์มากพอกับรษิกา ไม่เพียงเท่านั้น แต่เขายังมีประสบการณ์ในการให้คำปรึกษาทางการแพทย์กับเด็กๆ มาสองสามปี เขาเป็นผู้ทรงความรู้ในการวินิจฉัยอาการป่วยของเด็กๆ

อชิกับเบนนี่มองหน้ากันด้วยความตื่นตกใจเมื่อได้ยินว่าเจตนินกำลังเสนอความช่วยเหลือ

พวกเขาเกือบลืมไปว่าเจตนินก็เป็นหมอที่น่าทึ่งเช่นกัน

การแสร้งว่าป่วยของพวกเขาจะต้องถูกเจตนินเปิดโปงอย่างแน่แท้ถ้าเขามาตรวจให้ และพวกเขาก็รู้ว่ารษิกาจะไม่พอใจที่ถูกหลอกเช่นนี้

ขณะที่เด็กทั้งสองคิดหาทางปฏิเสธความใจดีของเจตนินอยู่นั้น รษิกาก็บอกว่า “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันคุ้นเคยกับอาการของพวกเขาอยู่แล้ว รบกวนนั่งรอในห้องนั่งเล่นสักพักนะคะ คุณเจตนิน เดี๋ยวฉันจะลงมาหลังจากรักษาพวกเขาเรียบร้อยแล้ว”

เจตนินพยักหน้าอย่างไม่ถือสาอะไรและกลับไปนั่งที่โซฟาตามเดิม

เด็กๆ ลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากที่รษิกาปฏิเสธข้อเสนอแทนพวกเขา จากนั้นเด็กๆ ก็เดินตามเธอไปข้างบน

แววแห่งความสิ้นหวังฉายไปทั่วใบหน้าของรษิกาขณะที่เธอพาลูกชายทั้งสองเข้ามาในห้องนอน

เมื่อดูตำแหน่งที่เบนนี่ชี้แล้ว รษิกาก็รู้สึกสิ้นหวังมากเข้าไปใหญ่ ถ้าเขาปวดไปทั่วทั้งท้องขนาดนี้ เขาคงจะต้องได้รับการรักษาไปนานแล้ว แต่ถ้าฉันเปิดโปงเขาตอนนี้ เขาก็จะไม่ได้รับบทเรียนและจะใช้วิธีแบบนี้มาหลอกฉันอีกครั้งในอนาคต

เบนนี่รู้สึกจั๊กจี้เพราะแม่กดที่หน้าท้องของเขา แต่เขาก็ระงับอาการอยากจะหัวเราะเอาไว้และบ่นว่าปวดไปทั่วทุกที่ที่เธอสัมผัสโดน

รษิการู้สึกว่าเบนนี่ค่อนข้างน่าสงสารที่จะต้องระงับเสียงหัวเราะของตัวเองเอาไว้ เธอจึงเลิกทรมานเขาทันทีและคลายมือที่จับข้อมือเขาไว้ ขณะที่มีสีหน้าเคร่งเครียด

“แม่ครับ…” อชิร้องเรียกอย่างระมัดระวังเมื่อเห็นว่าเธอมีสีหน้าไม่ปกติ เขาคิดว่าเธอคงจับได้แล้ว

รษิกาขมวดคิ้วขนาดมองเบนนี่ด้วยความเป็นห่วง “มีโอกาสที่ลูกจะเป็นโรคไส้ติ่งอักเสบเฉียบพลันได้ ลูกจะต้องได้รับการผ่าตัดโดยเร็วที่สุด อย่ากลัวไปนะ แม่จะส่งลูกไปโรงพยาบาลทันที”

สิ้นคำนั้น เธอก็แกล้งทำเป็นจะอุ้มเบนนี่ไว้ในอ้อมแขน

หน้าของเบนนี่ซีดเผื่อจนไร้สีหลังจากที่เขาได้ยินแม่บอกว่าเขาจะต้องผ่าตัด